Μετά την απόφαση του Eurogroup
Αποικία χρέους, φτώχεια, εξαθλίωση και με τη βούλα μέχρι το… 2060
Ο θίασος του ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει την καταστροφή του ελληνικού λαού
Πρέπει να ξεσηκωθούμε και να τους σαρώσουμε
–
Μόνο μια κυβέρνηση απατεώνων και άθλιων, όπως αυτή των ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ, μπορεί τόσο ξεδιάντροπα να μιλάει για «μονοπάτι εξόδου» απ’ την κρίση ή προς τις αγορές κ.λπ. μετά την πρόσφατη συμφωνία στο Eurogroup. Mια συμφωνία που επισφραγίζει, χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα, την μνημονιακή καταστροφή του ελληνικού λαού, την επιτροπεία και κηδεμονία των ιμπεριαλιστών δανειστών στον αιώνα τον άπαντα. Μια συμφωνία που μόνο στο πρόσφατο «πακέτο» που ψηφίστηκε στη Βουλή κόστισε στον ελληνικό λαό μέτρα τουλάχιστον 5,5 δισ. ευρώ, ενώ ακολούθησαν με καταιγιστικό ρυθμό ακόμα χειρότερες και πιο ταπεινωτικές «τροπολογίες» (ένα ακόμα πολιτικό/κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, απ’ τα δεκάδες που έχουν σφραγίσει τα τελευταία χρόνια).
–
Τα βασικά σημεία της απόφασης
- Εγκρίθηκε η καταβολή ενός ποσού 8,5 δισ. από τον ESM προς την Ελλάδα – το οποίο όμως θα δοθεί σε υποδόσεις.
α) Η πρώτη εκταμίευση ύψους 7,7 δισ. ευρώ προγραμματίζεται για τις αρχές Ιουλίου. Σχεδόν όλα (6,9 δισ.) θα αποπληρωθούν/επιστρέψουν άμεσα πίσω στους δανειστές! Ότι «δίνουν» με το ένα χέρι, το παίρνουν με το άλλο – με υποθήκη τα διαρκή, βάναυσα αντεργατικά και αντιλαϊκά μνημονιακά μέτρα.
β) Τα υπόλοιπα χρήματα (800 εκ.) θα εξοφλήσουν μέρος των κρατικών οφειλών (συνολικού ύψους 5 δισ.) προς ιδιώτες τον Ιούλιο–Αύγουστο. Ενώ για τον ίδιο λόγο προβλέπονται επιπλέον 800 εκ. ευρώ τον Σεπτέμβριο, μόνο αν «η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι συνεισφέρει και με δικούς της πόρους» (δηλ. με κρατικό χρήμα). Πρόκειται για μικρές «ενέσεις» στη συντριπτική πλειοψηφία προς επιχειρήσεις, καπιταλιστές και ανώτερα μικροαστικά στρώματα (τους «Μένουμε Ευρώπη», που μ’ αυτό τον τρόπο τους συντηρούν όσο μπορούν, ως αντάλλαγμα για το ξεζούμισμα του ελληνικού λαού). Φυσικά, όπως και οποιαδήποτε άλλη «παραχώρηση» των δανειστών, όλα αυτά είναι πάντα υπό τον όρο ότι θα τηρηθούν τα «συμφωνηθέντα», δηλαδή η απόλυτη προσαρμογή κάθε ελληνικής κυβέρνησης στις απαιτήσεις των δανειστών. Είναι άλλωστε συμφωνημένο ότι θα χρειαστούν και επιπλέον μέτρα από αυτά που έχουν ήδη συμφωνηθεί.
Είναι δεδομένο ότι από το φθινόπωρο θα επανέλθει το θέμα μιας ακόμα «αξιολόγησης» (αυτή τη φορά της 3ης) και ότι η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί σε επιπλέον μέτρα, ειδικά ενάντια στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, στο πλαίσιο της αντιδραστικής «Μεταρρύθμισης» των «Εργασιακών», που θα καταργήσει πλήρως τα δικαιώματα των εργαζομένων και θα τους μετατρέψει σε δουλοπάροικους.
- Το ΔΝΤ θα συμμετάσχει «καταρχήν» και σε καθεστώς «ετοιμότητας» (stand by). Δηλαδή χωρίς να δώσει τώρα επιπλέον χρήματα. Όπως είχε φανεί εδώ και καιρό, οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές και κυρίως η Γερμανία ήθελαν πάση θυσία το ΔΝΤ «μέσα», για να μην φανεί ότι «χαρίζονται» στην Ελλάδα ενόψει των κρίσιμων γερμανικών εκλογών του φθινοπώρου και πριν ενεργοποιήσουν πιο οριστικές αποφάσεις για το μέλλον της Ευρωζώνης/ΕΕ. Αν το ΔΝΤ συμμετάσχει μελλοντικά στο ελληνικό «πρόγραμμα» [πράγμα που μάλλον δεν θα γίνει, λόγω των συνολικών εξελίξεων στην στάση του και στην στάση των ΗΠΑ απέναντι στην ΕΕ], το ποσό που θα συνεισφέρει θα είναι πολύ χαμηλότερο από το όριο της «κατ’ εξαίρεση πρόσβασης» (2 δισ.). Και φυσικά, πάντα με την προϋπόθεση ότι θα το ζητήσει η ελληνική κυβέρνηση (αυτό κι αν είναι βέβαιο!) και ότι θα συγκεκριμενοποιηθούν τα μέτρα για τη «βιωσιμότητα» του χρέους.
- Τα εξοντωτικά «πρωτογενή πλεονάσματα»: α) Διατηρούνται στο 3,5% του ΑΕΠ ως και το 2022 (όπως είχε ήδη αποφασιστεί στο Eurogroup στις 22/5). β) Από το 2023 ως και το 2060 απαιτούνται ίσα ή μεγαλύτερα από το 2%, αλλά… «κοντά» σ’ αυτό το επίπεδο! Έτσι, η πλήρης καταστροφή και εξαφάνιση κάθε κοινωνικής υπηρεσίας (υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση κ.λπ.), η ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των επενδύσεων, της κατανάλωσης, γενικά της οικονομίας είναι προδιαγραμμένη. Ο Υπουργός Οικονομικών Χουλιαράκης έσπευσε μάλιστα να ξεκαθαρίσει ότι η Ελλάδα πιθανότατα δεν θα χρειαστεί τα 2 δισ. ευρώ του ΔΝΤ! Προφανώς γιατί σκέφτεται ότι με τα «πρωτογενή πλεονάσματα» θα μπορεί να αιμοδοτεί τον νεκροζώντανο ελληνικό καπιταλισμό και να αποπληρώνει τους δανειστές τοκογλύφους στον αιώνα τον άπαντα!
- Στο ζήτημα του χρέους, δεν υπήρξε –όπως ήταν αναμενόμενο– καμία λύση ή ανακούφιση. Μετά το καλοκαίρι του 2018, οπότε λήγει τυπικά το «τρέχον πρόγραμμα» (3ο Μνημόνιο και το πρόσφατο/συμπληρωματικό 4ο), θα συζητηθεί «αν υπάρχει ανάγκη» να μετατεθεί ένα μέρος των δανειακών υποχρεώσεων στο μέλλον (μέχρι και 15 έτη, ξεκινώντας από τη… μηδενική παράταση!). Ούτε βέβαια καμία συγκεκριμένη προοπτική ένταξης στην «ποσοτική χαλάρωση» (η οποία άλλωστε δεν θα μπορούσε σε τίποτα να τονώσει/ενισχύσει την πραγματική λειτουργία της οικονομίας, παρεκτός να κλείσει κάποιες «τρύπες», κυρίως τραπεζικές). Δεν προκαλεί καμία έκπληξη ότι η κυβέρνηση και ο Τσίπρας το κατάπιαν αμάσητο και αυτό… Την ίδια στιγμή, μόνο οι τόκοι του δημόσιου χρέους θα καταπιούν 200 δισ. ευρώ μέχρι το 2060, πολύ πάνω από 1 σημερινό ΑΕΠ!
- Τέλος, η λεγόμενη «αναπτυξιακή ρήτρα» (αποπληρωμή του χρέους ανάλογα με την ανάπτυξη) είναι ανάξια λόγου, καθώς μένει να «συγκεκριμενοποιηθεί». Ενώ μπορεί να αποδειχτεί μηχανισμός ακόμα μεγαλύτερης αφαίμαξης του ελληνικού λαού από τους δανειστές τοκογλύφους, επιταχύνοντας την αποπληρωμή του χρέους αν κάποια στιγμή εμφανιστεί κάποια λογιστική «ανάπτυξη». Ίδια είναι και η απάτη της «αναπτυξιακής τράπεζας», που απλά θα οργανώσει το περαιτέρω ξεπούλημα και λεηλασία της χώρας από τους δανειστές και τους ντόπιους συνεταίρους τους.
–
Έναντι όλων αυτών των επιτευγμάτων, οι δανειστές δεν παρέλειψαν να δηλώσουν έκπληκτοι και εντυπωσιασμένοι για τα… 140 προαπαιτούμενα που πέρασαν οι άθλιοι των ΣΥΡΙΖΑ– ΑΝΕΛ, ¨»τα περισσότερα που έχει υιοθετήσει Βουλή και ελληνική κυβέρνηση», όπως δεν παρέλειψαν να υπογραμμίσουν!
–
Πορεία προς την έκρηξη
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Η «διάσωση» του ελληνικού καπιταλισμού μέσω της διασωλήνωσής του στον μνημονιακό δανεισμό έχει φτάσει στο τέλος της. Με αυτές τις τελευταίες δόσεις, εξαντλούνται τα «υπόλοιπα» των προηγούμενων Μνημονίων. Καμία ελάφρυνση του χρέους δεν γίνεται αποδεκτή απ’ τους ιμπεριαλιστές δανειστές. Το καθεστώς της Αποικίας Χρέους επισημοποιείται, επιχειρείται να επιβληθεί αδιασάλευτα για δεκαετίες, καταστρέφοντας κάθε οικονομικό και κοινωνικό δικαίωμα, ενταφιάζοντας κάθε έννοια λαϊκής ή και εθνικής κυριαρχίας, τσακίζοντας κάθε δυνατότητα του ελληνικού λαού να έχει λόγο στο μέλλον του.
Το ουσιαστικό πρόβλημα δεν είναι η οποιαδήποτε τεχνική «βιωσιμότητα» του χρέους παζαρέψουν μεταξύ τους οι ιμπεριαλιστές δανειστές. Αλλά η καταστροφική συρρίκνωση του παραγωγικού συστήματος στην Ελλάδα, η έκρηξη του ιδιωτικού χρέους «όλων προς όλους», ο καταποντισμός της θέσης του ελληνικού καπιταλισμού στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, εντέλει η αγιάτρευτη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα. Τα παραμύθια για «ανάπτυξη» και… «συμπιεσμένα ελατήρια»(!) καταρρέουν, έχουμε μπροστά μας πολλά χρόνια ύφεσης και πτώσης της οικονομίας – και βέβαια κοινωνικής βαρβαρότητας, καταστροφής και πισωγυρίσματος δεκαετιών για τα δικαιώματα και το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Η ελληνική αστική τάξη, βυθισμένη σε ιδεολογική και πολιτική παρακμή, όχι μόνο δεν έχει κανένα σχέδιο, αλλά θέλει –προσκολλημένη στους Ευρωπαίους και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές– να διαιωνίσει αυτή τη θλιβερή μεν, αλλά αρπακτική διαχείριση της κρίσης, παρασιτώντας και κερδίζοντας μαυραγορίτικα πάνω στη δυστυχία του ελληνικού λαού, στηριζόμενοι σε μια βαθιά αντιδημοκρατική αναδίπλωση. Όλα αυτά μέσα σε μια ΕΕ σε αποσύνθεση, σε μια περιοχή που αποσταθεροποιείται και εκρήγνυται διαρκώς.
Ο θίασος του ΣΥΡΙΖΑ και του αδίστακτου αρχι–απατεώνα Τσίπρα μπορεί να ανάσανε με ανακούφιση, υπολογίζοντας ότι κέρδισε πολιτικό χρόνο, ότι θα παραμείνει στο πολιτικό παιχνίδι και στις λύσεις που ετοιμάζονται για μνημονιακή συγκυβέρνηση και «εθνική συνεννόηση». Το άλλο μέρος του μνημονιακού κοινοβουλευτικού θιάσου, η ΝΔ του Κυριάκου κ.ά. υπενθυμίζει από τα ΜΜΕ την αξίωσή του να κυβερνήσει ξανά, όταν εξαντληθούν οι υπηρεσίες του Τσίπρα προς το μνημονιακό καθεστώς και βέβαια όταν το επιτρέψουν οι ιμπεριαλιστές. Μέσα στα αδιέξοδα και την ανικανότητά τους, είναι μαύροι αντιδραστικοί, δοσίλογοι, τυχοδιώκτες, ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ. Εργαζόμενοι, άνεργοι, φτωχά λαϊκά στρώματα και νεολαία πρέπει χωρίς χρονοτριβή να κινηθούμε για την ανατροπή τους και όλων των Μνημονίων – για την επιβολή των δικών μας λύσεων, με αγώνες και εξεγέρσεις, με μια επαναστατική Κυβέρνηση των Εργαζομένων.
–
19/6/2017
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
