ΕΥΧΗ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΜΒΡΙΑ
''Κύριε ο Θεός ο Παντοκράτορ, ο υπάρχων προ των αιώνων και διαμένων εις τους
αιώνας,ο τα πάντα εκ μη όντων ποιήσας και περιθείς αυτοίς κύκλω των ουρανών εν συνέσει,ο στεγάζων εν ύδασι τα υπερώα και τιθείς νέφη την επίβασιν αυτού,
ο ανάγων νεφέλας εξ εσχάτου της γης και ποτίζων όρη εκ των υπερώων,
ο προσκαλούμενος το ύδωρ της θαλάσσης και προμηθώς αυτό πάλιν εκχέων επί πρόσωπον πάσης της γης, ως εκ καρπού έργων σου χορτάζεσθε αυτήν.
Σου δεόμεθα και σε ικετεύομεν, τον βραδύν εις οργήν και ταχύν εις αντίληψιν, μη αποστρέψεις το πρόσωπον σου αφ’ ημών δεομένων σου, δια το πλήθος των πλημμελημάτων ημών.
Ίσμεν αναξίως πολιτευόμενοι της σης υπέρ ημών απορρήτου Κενώσεως και μέχρι Άδου συγκαταβάσεως και της υπερδεδοξασμένης επανελεύσεως,
αλλ’ οίδαμέν Σου και την αήττητον φιλανθρωπίαν και την αδαπάνητον αγαθότητα, διό και προσπίπτοντες ημάς αυτούς εις το πέλαγος των σων οικτιρμών, σοι την εκτενή ταύτην ικεσία προσάγομεν και σε παρακαλούμεν,
μη αποστήσης το έλεος σου από των αιτούντων και προσδοκώντων εκ της σης παντουργού και παναγάθου προνοίας υετόν αγαθότητος, αλλ’ έντειλαι τις νεφέλες σου του βρέξαι και όμβρον δούναι καρποφόρον ημίν, βροχήν εκούσιον αφορίζων την κληρονομίαν σου και τον αυχμόν και την αλέαν εις ευκρασίαν μετασκευάζων υγιεινήν και σωτήριον.
Έμπλησον το της γης πρόσωπον καιρίως, υετούς γονίμους αυτή καταπέμπων,
ως εξάγειν άρτον ημίν εις βρώσιν και οίνον ευφραίνοντα καρδίαν ανθρώπου και χλόην τοις κτήνεσιν.
Οι γαρ οφθαλμοί πάντων εις σε ελπίζουσιν λαβείν παράσχου τροφήν εις εύκαιρον, επί σοι τε πεποίθαμεν και εκτός σου άλλον Θεόν ουκ οίδαμεν.
Συ γαρ ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω ζωοποιό σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.''
ο προσκαλούμενος το ύδωρ της θαλάσσης και προμηθώς αυτό πάλιν εκχέων επί πρόσωπον πάσης της γης, ως εκ καρπού έργων σου χορτάζεσθε αυτήν.
Σου δεόμεθα και σε ικετεύομεν, τον βραδύν εις οργήν και ταχύν εις αντίληψιν, μη αποστρέψεις το πρόσωπον σου αφ’ ημών δεομένων σου, δια το πλήθος των πλημμελημάτων ημών.
Ίσμεν αναξίως πολιτευόμενοι της σης υπέρ ημών απορρήτου Κενώσεως και μέχρι Άδου συγκαταβάσεως και της υπερδεδοξασμένης επανελεύσεως,
αλλ’ οίδαμέν Σου και την αήττητον φιλανθρωπίαν και την αδαπάνητον αγαθότητα, διό και προσπίπτοντες ημάς αυτούς εις το πέλαγος των σων οικτιρμών, σοι την εκτενή ταύτην ικεσία προσάγομεν και σε παρακαλούμεν,
μη αποστήσης το έλεος σου από των αιτούντων και προσδοκώντων εκ της σης παντουργού και παναγάθου προνοίας υετόν αγαθότητος, αλλ’ έντειλαι τις νεφέλες σου του βρέξαι και όμβρον δούναι καρποφόρον ημίν, βροχήν εκούσιον αφορίζων την κληρονομίαν σου και τον αυχμόν και την αλέαν εις ευκρασίαν μετασκευάζων υγιεινήν και σωτήριον.
Έμπλησον το της γης πρόσωπον καιρίως, υετούς γονίμους αυτή καταπέμπων,
ως εξάγειν άρτον ημίν εις βρώσιν και οίνον ευφραίνοντα καρδίαν ανθρώπου και χλόην τοις κτήνεσιν.
Οι γαρ οφθαλμοί πάντων εις σε ελπίζουσιν λαβείν παράσχου τροφήν εις εύκαιρον, επί σοι τε πεποίθαμεν και εκτός σου άλλον Θεόν ουκ οίδαμεν.
Συ γαρ ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω ζωοποιό σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.''
