Επειδή, θεωρώ χρέος μου να μεταφέρω στους άλλους ότι καλό διαβάζω και μαθαίνω στο παρόν άρθρο θα αναφερθώ στον αείμνηστο δάσκαλο της περιοχής μας Κωνσταντίνο
Σιαμπανόπουλο και να δώσω με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα σε όσους δεν τον γνώρισαν να ωφεληθούν μέσα από τα λίγα αλλά σπουδαία που θα παραθέσω.
“Ο Κωνσταντίνος Σιαμπανόπουλος (1923 – 2005) γεννήθηκε στο χωριό Χρώμιο Κοζάνης. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του, τελείωσε το 6/τάξιο Γυμνάσιο Αρρένων Κοζάνης το έτος 1941 και αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης το έτος 1944 απ' όπου και έλαβε το Πτυχίο του Διδασκάλου”.
Ο πατέρας του Ευάγγελος, ήταν διδάσκαλος του Γένους στα χωριά των Βεντζίων τον καιρό του Μακεδονικού Αγώνα. Έπαψε να ασκεί το λειτούργημα του το 1917 γιατί του έλειπε το πτυχίο της ελληνικής σχολής Κοζάνης μιας και το 1902 τρεις μόλις μήνες πριν την αποφοίτηση, διέκοψε τις σπουδές του κατόπιν απαίτησης των τρανών της πατριαρχικής του οικογένειας. Πιστεύοντας στο υψηλό έργο και την αποστολή του δασκάλου στην κοινωνία, ζήτησε στην προσευχή του “να τον βοηθήσει ο Θεός να κάνει τον γιό του Κωνσταντίνο δάσκαλο, συνεχιστή του έργου του κι αν ο μεγαλοδύναμος εκπληρώσει την επιθυμία του ας πάρει πια την ψυχή του”. Του έδωσε ο Ύψιστος τη χαρά αυτή και μόλις ο γιος του Κωνσταντίνος τελείωσε το πρώτο έτος στην Ακαδημία έφυγε από τη ζωή. Την στερνή του ώρα έκανε τις εξής παραινέσεις στο γιό του. “Παιδί μου θα’ σαι ευλογημένος αν την οικογένεια π’ αφήνω προστατεύσεις σαν πατέρας κι αν επιτελέσεις στο ακέραιο το έργο σου σαν δάσκαλος. Είναι τραχύ και δυσχερές το έργο αυτό. Να ετοιμαστείς ψυχικά για θυσίες. Να εξοπλίσεις τον εαυτό σου με σταθερή θέληση, επιμονή και υπομονή και να’ χεις πάντα την ευγενή φιλοδοξία ν’ αφήσεις στο πέρασμά σου μνήμη αγαθή. Δείξε με το παράδειγμα σου και με τις πράξεις σου, το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι μαθητές σου. Δάσκαλος, είναι η λαμπάδα που καίεται για να φωτίσει τους άλλους. Δάσκαλος σημαίνει αγάπη, αναγέννηση. Ο τόπος μας έχει πάντοτε ανάγκη ανθρώπους με πίστη και φλόγα στην καρδιά για να πάει μπροστά. Από ανθρώπους που δεν σκέφτονται κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους πόσο αργότερα θα πάνε στην εργασία τους και πόσο γρηγορότερα θα φύγουν, από ανθρώπους που δεν σκέφτονται πόσο λιγότερα θα προσφέρουν και πόσα περισσότερα θα πάρουν, από ανθρώπους δημιουργικούς. Η δημιουργία είναι πηγή χαράς κι αυτή τη χαρά και ικανοποίηση πρέπει να επιδιώκεις στη ζωή. Γιατί πέρα από την αμοιβή που θα σου προσφέρει η πολιτεία για την προσφορά σου, αυτή η ικανοποίηση δεν ανταλλάσσεται με όλους τους θησαυρούς του κόσμου”.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
