γνωρίζω πολλούς ακόμα που και αυτοί δεν πρόκειται ποτέ να το κάνουν. Δεν θα υποστείλουμε τη σημαία. Έχουμε χρέος προς τους προγόνους μας να σώσουμε την πατρίδα και να τη βάλουμε ξανά στο δρόμο της ιστορίας. Ήταν φάρος για τον αρχαίο κόσμο και θα την κάνουμε πάλι φάρο για το σύγχρονο κόσμο. Έχουμε και ένα χρέος προς τα παιδιά μας, να αγωνιστούμε γιατί αν δεν το κάνουμε θα έρθει μέρα που θα μας ζητήσουν το λόγο.
Ξεκινήσαμε με πολλούς άλλους μαζί μέσα από το διαδίκτυο τον αγώνα κατά τον μνημονίων και της παγκοσμιοποίησης. Οι περισσότεροι στο δρόμο κουράστηκαν, απογοητεύτηκαν ή παραδόθηκαν γιατί δεν γνώριζαν πως παίζεται το παιχνίδι. Βασίστηκαν σε ψεύτικους ανθρώπους, πίστεψαν σε κάλπικες ιδεολογίες ή νόμισαν πως ένα δημοψήφισμα ήταν αρκετό για να σωθεί η πατρίδα. Τι και αν προειδοποιούσαμε ότι το πρώτο που χρειάζεται για να σωθεί η πατρίδα είναι μια ελληνική κυβέρνηση; Τι και αν γράψαμε για κατασκόπους, για κομάντος και για λύκους με προβιά; Επικρατούσε μια ιδεολογική τύφλωση που εμπόδιζε τον ελληνικό λαό να δει την αλήθεια.
Τίποτα όμως δεν τελείωσε και ας έχουμε βρεθεί σαν χώρα σε δεινή θέση. Τώρα αρχίζει η πραγματική αντεπίθεση. Και το πρώτο ύψωμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι αυτό των επόμενων εκλογών που έρχονται πολύ σύντομα λόγω του αδιεξόδου που έχει δημιουργηθεί στην ελληνική οικονομία. Είτε είμαστε δυο, είτε τρεις ή χίλιοι δεκατρείς, όλοι εμείς οι αγνοί Έλληνες και συνάμα δημοκράτες πατριώτες, έχουμε συνειδητοποιήσει ότι οι επερχόμενες εκλογές είναι η μητέρα όλων των μαχών. Με το σπαθί στο χέρι και τον σταυρό στον ώμο και φωνάζοντας “για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Ελλάδος την ελευθερία” θα αγωνιστούμε για να καταλάβουμε το πρώτο ύψωμα. Κάθε αγνή χριστιανική ψυχή και κάθε αγνός πατριώτης έχει πρόσκληση γι’ αυτόν τον αγώνα. Κανένας δεν περισσεύει. Και όσοι αγωνίζονταν σε μικρές ομάδες μέχρι τώρα θα πρέπει να συνταχθούν με το κύριο σώμα για να έχει ο αγώνας τους κάποιο αποτέλεσμα. Η ελευθερία πάντοτε κερδίζεται με αγώνες. Και εμείς οι Έλληνες έχουμε μάθει να αγωνιζόμαστε.
Ηλίας Ευαγγελόπουλος
