Ελληνικό
Ποδόσφαιρο /
η επόμενη μέρα
Μια
πρόταση για την διαμόρφωση μιας κοινής πορείας των ερασιτεχνικών ενώσεων για το
σήμερα και το αύριο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
α. Η εγκατάσταση, με απόφαση της FIFA, στην ΕΠΟ Προσωρινής Διοικούσας
Επιτροπής με θολό (παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα) χρόνο διορισμού και
σημαντικότατες αρμοδιότητες είναι βαρύτατη ήττα για το ελληνικό ποδόσφαιρο, την
ανεξαρτησία του και την αυτονομία της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας
β. Η εξέλιξη αυτή οφείλεται, κατά βάση, σε
εσωτερικές αδυναμίες οργάνωσης και λειτουργίας του ελληνικού ποδοσφαίρου, στην
υπερβολική, έως εξαιρετικά υπερβολική σε κάποιες περιπτώσεις, έκθεση των
Ενώσεων – Μελών της Ε.Π.Ο. σε ποδόσφαιρο – επιχειρηματικά συμφέροντα, στην
αδυναμία έγκαιρης προσαρμογής στις νέες ισορροπίες μεταξύ ερασιτεχνικού και
επαγγελματικού ποδοσφαίρου, σε σωρεία λαθών και παραλείψεων των διοικήσεων που
προϋπήρξαν (τόσο σε επίπεδο προσώπων όσο και σε επίπεδο λειτουργιών και
δημόσιας εικόνας) και στον προϊόντα εκμαυλισμό των ΕΠΣ στη διαδικασία
διαμόρφωσης ισορροπιών ενόψει των εκλογών του Οκτωβρίου 2016. Το τελευταίο ήταν
η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Όλα
αυτά διαμόρφωσαν την εικόνα ενός οργανισμού που έχει τεράστια προβλήματα και
επέτρεψαν σε έξω – ποδοσφαιρικές δυνάμεις να παρέμβουν και να επιχειρήσουν, με
επιτυχία πρέπει να παραδεχθούμε, να αλλάξουν δραματικά τις ισορροπίες.
γ. Η διαδικασία και οι συσχετισμοί που
οδήγησαν στην απόφαση της FIFA
να εγκαταστήσει Προσωρινή Διοίκηση στην Ε.Π.Ο. είναι προς διερεύνηση, καθώς
στην «ιστορικής σημασίας» απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου στις
11.10.2016 συμμετείχαν με διαφορετικές προσεγγίσεις και προτεραιότητες ο
υφυπουργός Αθλητισμού, η «αντιπολίτευση» και η «συμπολίτευση». Οι εξαιρετικά
ενδιαφέρουσες ισορροπίες που καταγράφτηκαν είναι προς μελλοντική αξιοποίηση.
δ.
Το καθοριστικό στοιχείο της νέας περιόδου που ξεκίνησε στις 11.10.2016 (είναι
άγνωστο πότε θα λήξει) είναι η διαχείριση των υποθέσεων του ελληνικού
ποδοσφαίρου από την FIFA
σε πολιτικό επίπεδο.
Το
πρόβλημα προκύπτει από τη στελέχωση της Προσωρινής Επιτροπής, η οποία
αποτελείται από τρεις άσχετους ποδοσφαιρικά δικηγόρους, ένα περιορισμένης
εμβέλειας δημοσιογράφο (και κολλητό του Κοντονή), ένα συστηματικό γυρολόγο (και
εμπλεκόμενο άμεσα σε εκλογές Ενώσεων) και τον Ζήση Βρύζα, τον μόνο που
«δικαιούται» συμμετοχής σε μια διοίκηση. Από όλο αυτό το πάζλ λείπουν παντελώς
οι Ενώσεις – Μέλη της Ε.Π.Ο. και ειδικά όλοι εμείς που έχουμε σαφή και ιστορική
αναφορά στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Στις δημόσιες αναφορές θεωρούμαστε πλέον
«μαύρα πρόβατα» για την επόμενη μέρα του αθλήματος και οι διεργασίες για την
πλήρη απομόνωσή μας είναι σε πλήρη εξέλιξη μεταξύ όσων αποφασίζουν (εντός και
εκτός χώρας) για την «επόμενη Ε.Π.Ο.».
ε. Όλα τα παραπάνω δεδομένα διαμορφώνουν
ένα τοπίο εξαιρετικά αρνητικό για τις ερασιτεχνικές ενώσεις, σε σημείο που η
προοπτική της «εξ ημισείας με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο» διαχείρισης της
«επόμενης ΕΠΟ» να είναι το καλύτερο σενάριο για όλους μας.
στ. Στη διαδικασία αυτή που εξελίσσεται
ερήμην μας έχουμε, ως ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο πλέον, δύο επιλογές. Η πρώτη να
συνεχίσουμε να τρώμε τις σάρκες μας, να μετατρεπόμαστε καθημερινά σε
ενεργούμενα ΠΑΕ, να δηλώνουμε υποταγή σε αφεντάδες και να προσδοκούμε σε μικρά,
αστεία προσωπικά ή συλλογικά οφέλη περιμένοντας τρεις άσχετους ποδοσφαιρικά
δικηγόρους, ένα δημοσιογράφο χωρίς καμία περγαμηνή και ένα γυρολόγο του
ποδοσφαίρου να αποφασίσουν για το μέλλον μας ή , ακόμη – ακόμη, για την ύπαρξή
μας.
Η
δεύτερη, να πάρουμε, όλοι μαζί και χωρίς αποκλεισμούς, γενναίες αποφάσεις για
το σήμερα και το αύριο τόσο του ελληνικού ποδοσφαίρου όσο και το δικό μας, αφού
πρώτα αντιμετωπίσουμε, με το θάρρος που επιβάλλεται, τις δικές μας εσωτερικές
αδυναμίες που επέτρεψαν στον καθένα έξω από εμάς να μας ελέγξει και να
καθοδηγήσει την πορεία μας όλα αυτά τα χρόνια. Χρειάζεται περίσσιο θάρρος ή
διαδικασία αυτή αλλά είναι απολύτως απαραίτητη, αν όντως επιθυμούμε να έχουμε
σύγχρονο και παραγωγικό ρόλο στην «επόμενη ΕΠΟ».
ζ. Η ενότητα του ερασιτεχνικού
ποδοσφαίρου, μέσω των Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων, με βάση ένα
συγκεκριμένο, κοινά αποφασισμένο και αποδεκτό πρόγραμμα πολιτικού ρίσκου για το
ελληνικό ποδόσφαιρο και με οδηγό την ανάγκη να αυτονομηθούμε από κάθε
επαγγελματικό ή επιχειρηματικό συμφέρον και να οργανωθούμε, ως οι αποκλειστικοί
υπερασπιστές του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, είναι μονόδρομος για όλους αν
θέλουμε να υπάρξουμε.
Σε
αυτή τη βάση ας ξεκινήσουμε να διαμορφώνουμε τις συνθήκες μιας γενναίας
συνεννόησης και συμφωνίας μακριά από το στείρο παρελθόν και από τις
εξυπηρετήσεις κάθε είδους. Θα δούμε πως είναι περισσότερα όσα μας ενώνουν από
όσα μας χωρίζουν, ακόμη και στις πιο ακραίες μορφές αντιπαράθεσης που είχαμε.
Κομβικής
σημασίας η άμεση, χωρίς καμία διάκριση, διακοπή κάθε απόπειρας να αλλάξουν οι
συσχετισμοί στο πεδίο των Ενώσεων με παρεμβάσεις, όπως οι γνωστές και μη
εξαιρετέες της τελευταίας διετίας, στις εκλογικές διαδικασίες που έρχονται.
η.
Η τελευταία άκρη αυτού του νήματος, η τελευταία στάση του δρόμου, που
πρέπει να διανύσουμε, μπορεί να είναι η
διαμόρφωση μιας ηγετικής ομάδας άξιων και ικανών από το ίδιο το ερασιτεχνικό
ποδόσφαιρο, δηλαδή από εμάς του ίδιους, για να διαχειριστεί τόσο τη διαδικασία
διαμόρφωσης των νέων ισορροπιών στην ΕΠΟ ( σε συνεννόηση με την FIFA) με οδηγό την πλήρη ανεξαρτησία της
Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, όσο και το εύρος της συμμετοχής του
ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου σε αυτές.
Σε
κάθε άλλη περίπτωση και ειδικά σε αυτή που θα συνεχίσουμε να
ετεροκαθοριζόμαστε, επιλέγοντας κάθε φορά αφεντικό και προσδοκώντας στη δική
του στήριξη για να υπάρξουμε, το τέλος μας θα είναι εξαιρετικά οδυνηρό.
θ. Η πρόταση που κατατίθεται προς όλους
είναι απολύτως ειλικρινής, δεν έχει άλλες, περίεργες βλέψεις, κυριαρχείται από
την αγωνία για την επόμενη μέρα των Ενώσεων και (εκτιμώ πως) οδηγεί στην
καλύτερη δυνατή επιλογή που μπορούμε να κάνουμε. Με αυτό το βλέμμα πρέπει να
αντιμετωπιστεί και έτσι σας καλώ να τη δείτε.
Δημήτρης Ελευθεριάδης
Πρόεδρος Ε.Π.Σ.
Πιερίας
Υποψήφιος Πρόεδρος
Ε.Π.Ο.
