Παγκόσμια Ημέρα κατά της Πολιομυελίτιδας
για την εξάλειψη της πολιομυελίτιδας, μιας από τις πιο σοβαρές παιδικές ασθένειες του παρελθόντος και κύρια αιτία της παιδικής αναπηρίας.
Η πολιομυελίτιδα συχνά ονομάζεται και παιδική παράλυση, είναι οξεία ιογενής μολυσματική ασθένεια που μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, κυρίως μέσω του στόματος και των κοπράνων. Ο όρος προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις «πολιός» (γκρίζος), «μυελός», που αναφέρεται στο νωτιαίο μυελό, και την κατάληξη -ίτις, η οποία στην ιατρική ορολογία υποδηλώνει τη φλεγμονή.
Το 1988, η πολιομυελίτιδα ήταν μία από τις κυρίαρχες αιτίες της παιδικής αναπηρίας σ’ όλο τον κόσμο. Τη χρονιά εκείνη ο ΟΗΕ υιοθέτησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα εμβολιασμών, κυρίως στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, για την καταπολέμηση της νόσου, που σύντομα απέδωσε καρπούς. Ο ετήσιος αριθμός κρουσμάτων πολιομυελίτιδας έπεσε από 350.000 το 1988, σε 416 το 2013 και 243 μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου του 2014, μία πολύ μεγάλη πτώση, της τάξης του 99%.
Η χώρα μας ανακηρύχθηκε «περιοχή ελεύθερη από πολιομυελίτιδα» τον Ιούνιο του 2002, μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη, ως αποτέλεσμα του συστηματικού εμβολιασμού και της ενισχυμένης επιδημιολογικής επιτήρησης της πολιομυελίτιδας.
ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΙΣΤΟΤΟΠΟΙ
ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΙΣΤΟΤΟΠΟΙ
Ημέρα του ΟΗΕ
Τα ιδρυτικά μέλη του Οργανισμού με έδρα τη Νέα Υόρκη ήταν 51, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Σήμερα φθάνουν τα 191, όσα και τα κράτη του κόσμου. Ο ΟΗΕ εκείνης της περιόδου αντανακλούσε τους συσχετισμούς δυνάμεων που διαμορφώθηκαν μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι νικήτριες δυνάμεις που ηγήθηκαν του πολέμου, όπως οι ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία, απέκτησαν και το δικαίωμα του «βέτο» στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Όλα αυτά τα χρόνια, ο ΟΗΕ παρουσιάζει κτυπητές αδυναμίες στην επίλυση των διεθνών διαφορών, εξαιτίας των αντικρουόμενων συμφερόντων των μεγάλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, στα καθ' ημάς, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και η συνεχιζόμενη κατοχή του βορείου τμήματος της Μεγαλονήσου. Παρ' όλα αυτά, αποτελεί το μοναδικό εργαλείο στα χέρια της διεθνούς κοινότητας για την εμπέδωση της διεθνούς ειρήνης.
Στα μεταψυχρολοπολεμικά χρόνια ασκείται κριτική στον ΟΗΕ από δύο πλευρές: Η μία θέλει ενεργότερο τον ρόλο τους στις διεθνείς υποθέσεις, η άλλη περιορισμό του ρόλου μόνο στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Χώρες όπως η Ινδία, η Ιαπωνία, η Βραζιλία η Νότιος Αφρική και η Γερμανία επιδιώκουν να χορηγηθεί και σ' αυτές το δικαίωμα «βέτο», ενώ οι ΗΠΑ, που συνεισφέρουν το 22% του προϋπολογισμού του ΟΗΕ, ζητούν μεταρρυθμίσεις, όταν δεν τον παρακάμπτουν, όπως στην εισβολή στο Ιράκ.
ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΙΣΤΟΤΟΠΟΙ
https://www.sansimera.gr/
