Λίγα χρόνια μέλος της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας, πήρα μέρος σε πολλές δράσεις της, άσχετες μεταξύ τους. Έμεινα ικανοποιημένος από την αρχή , από την φιλοσοφία , με την οποία δραστηριοποιείται και το ομαδικό και φιλικό κλίμα που υπάρχει στα μέλη της.
Όσο περνούσε ο καιρός , τόσο έμπαινα πιο ενεργά στις δράσεις της , στους κόλπους της , στις πρωτοβουλίες της. Έμεινα κατάπληκτος από την συμμετοχή και την γενική αποδοχή του κόσμου των αποτελεσμάτων των δράσεων. Η ανταπόκριση αυτή όχι μόνο του κόσμου της Πιερίας στα καλέσματα για υλική συνδρομή, για προσωπική συμμετοχή και γενικότερα για συνδρομή στις δράσεις του Κοινωνικού της Παντοπωλείου ή του Κοινωνικού της Ιατρείου – Φαρμακείου «Αλέκος Φτίκας» και των Γιατρών του Κόσμου, είτε για Ανθρωπιστική βοήθεια στην πλημυρισμένη Σερβία, είτε για το Προσφυγικό, με τρόφιμα, νερά, ρουχισμό με ¨ανάγκασε¨ να εμπλακώ ακόμα περισσότερο στις ολοένα αυξανόμενες δράσεις της.Έτσι λοιπόν συμμετείχα στις αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας στην Πλημυρισμένη Σερβία και Βοσνία και πολύ περισσότερο , μέσα στο 2016, στην παραλαβή, διαλογή, καταχώρηση και συσκευασία φαρμακευτικού υλικού και φαρμάκων και αποστολή στα Νοσοκομεία και Κοινωνικά φαρμακεία της χώρας με πρώτη προτεραιότητα το ΓΝ Κατερίνης.
Φαρμακευτικό υλικό, φάρμακα και Ιατρικά μηχανήματα , μεγάλης αξίας, που ήρθαν από Συλλόγους της Γερμανίας, φίλων των Ελλήνων και υποστηρικτών της κρίσης της Ελλάδας , με προτεργάτιδα την Καλλιόπη Brandstatter και από την Τράπεζα Φαρμάκων της Ιταλίας, κατά πλειοψηφία.
Η ΕΟΔν Πιερίας διαχειρίστηκε και διαχειρίζεται αυτά τα υλικά , γιατί με τις δράσεις της έχει αποκτήσει την εμπιστοσύνη των αποστολέων βοήθειας.
Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ οτι θα έφτανα στο σημείο να ευχαριστήσω την ΕΟΔνΠ . Δεν μπορούσα επίσης να φανταστώ ότι η ρήση «Όσα φέρνει το λεπτό δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος» , ισχύει και για μένα το ίδιο , όπως και για τους άλλους.
Και ξαφνικά ένα πρωί, βρίσκομαι στο ΓΝ Κατερίνης με έμφραγμα, καλωδιωμένος και συνδεδεμένος με μηχανήματα, με διάφορα σωληνάκια, γάζες, και διάφορα μικροεξαρτήματα, που έμοιαζαν σαν και αυτά που συσκευάσαμε και στείλαμε κατά καιρούς στο Νοσοκομείο. Κάθε λίγο μου έκαναν διάφορες ενέσεις χρησιμοποιώντας σύριγγες μια χρήσης, ο καρδιογράφος κάθε λίγο έβγαζε ένα χαρτί. Όλα αυτά ίσως να ήταν ένα κομμάτι από τις ποσότητες υλικών , που είχαμε διαχειριστή στην ΕΟΔνΠ.
Και εκεί, μέσα στον πόνο μου, αναρωτήθηκα…..
Αν δεν είχε έρθει αυτή η βοήθεια των υλικών και των μηχανημάτων από το εξωτερικό, αν δεν τα είχαμε στείλει έγκαιρα στο ΓΝΚ , άραγε θα υπήρχε μηχανική υποστήριξη εκείνη την στιγμή για μένα ? (Την ώρα που μεταφέρθηκα στην Μονάδα Εντατικής , υπήρχαν μέσα άλλοι τέσσερις ασθενείς διασυνδεδεμένοι με μηχανική υποστήριξη).
Και αν δεν υπήρχε ο εξοπλισμός , θα προλάβαιναν να με μεταφέρουν στο Εφημερεύων Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης?
Αυτά τα δύο βασικά ερωτηματικά με απασχόλησαν για λίγο, γιατί ήμουν ήδη συνδεδεμένος.
Δεν μετάνιωσα για τις ώρες, την δουλειά και την κούραση σε όλες τις δράσεις , που συμμετείχα της ΕΟΔνΠ.
Το ότι γράφω σήμερα αυτές τις σειρές :
- Tο οφείλω πρώτα απ’ όλα στο Θεό, που τα προγραμμάτισε όλα με την σωστή σειρά και είχαν την καλύτερη, για μένα, εξέλιξη.
- Το οφείλω στην γυναίκα μου , που με πολύ ψυχραιμία και χωρίς πανικό με μετέφερε με τι ΙΧ στο ΓΝ Κατερίνης.
- Το οφείλω στην ΕΟΔν Πιερίας, που με τις δράσεις της διαχειρίστηκε με υπευθυνότητα όλο το Ιατροφαρμακευτικό υλικό , που της εμπιστεύθηκαν και φρόντισε να υπάρξουν κάποια υλικά και για μένα.
Φίλοι μου σας ευχαριστώ από καρδιάς. Συνεχίστε το έργο σας . Θα προσπαθήσω σύντομα να είμαι και πάλι εκεί, όπου θα είναι και οι δράσεις σας.
Τ.Γ. ένα μέλος της ΕΟΔν Πιερίας
