Τις τελευταίες ημέρες ζούμε την παρακμή του πολιτικού λόγου και διαλόγου. Σαφώς τα
οικονομικά μεγέθη και η καθημερινότητα έχει φέρει τον πολιτικό και συγκεκριμένα τον πολιτικό λόγο απέναντι στον πολίτη, που περνά δύσκολα.
Οι αδιέξοδες πολιτικές και οι υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν κάνει του πολίτες καχύποπτους και να διακατέχονται από περιφρονητικά συναισθήματα απέναντι στον πολιτικό κόσμο. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο, ότι στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις το ποσοστό αποχής αυξάνεται σημαντικά και πολλοί Έλληνες δεν εκπροσωπούνται από επιλογή από πολιτικά κόμματα και εκπροσώπους.
Αυτά τα λίγα για εισαγωγή, καθώς το θέμα που θα σχολιάσω είναι αμιγώς πολιτικό και αποδεικνύει περίτρανα ότι τα πια απλά πράγματα στη ζωή, είναι τα πιο σύνθετα και δύσκολα.
Κεφάλαιο απλή αναλογική. Ετυμολογία: στο σύστημα της Απλής αναλογικής ο αριθμός εδρών που λαμβάνουν οι συνδυασμοί εξαρτάται μόνο από το εθνικό ποσοστό τους, ανεξαρτήτως του αποτελέσματός τους ανά εκλογική περιφέρεια. Δέχεται την κριτική ότι δεν παράγει ισχυρές πλειοψηφίες, αφού η εμπειρία στις δυτικές κοινωνίες δείχνει πως σπάνια κάποιος συνδυασμός λαμβάνει το απαραίτητο 50% για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Γι' αυτό το λόγο χρησιμοποιείται σε πολύ λίγα κράτη για εθνικές εκλογές, ενώ αντίθετα είναι σύνηθες σε εκλογές τοπικού ή συνδικαλιστικού χαρακτήρα.
Στην καθαρή μορφή της απλής αναλογικής, οι έδρες κάθε συνδυασμού προκύπτουν από το γινόμενο «Εθνικό ποσοστό X συνολικός αριθμός εδρών»(στρογγυλοποιημένο στον προηγούμενο ακέραιο). Για παράδειγμα ένας συνδυασμός στην Ελλάδα που θα λάμβανε 15%, θα είχε 15/100x300=45 βουλευτές. Όσες έδρες στο τέλος της κατανομής παραμείνουν αδιάθετες λόγω της στρογγυλοποίησης, πηγαίνουν στους συνδυασμούς με τα μεγαλύτερα υπόλοιπα.
Μέχρι στιγμή αυτό το εκλογικό σύστημα δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην Ελλάδα και προτιμήθηκαν παραλλαγές της ενισχυμένης αναλογικής.
Σήμερα που πλέον τα τελευταία χρόνια αποδείχθηκε περίτρανα, ότι εποχές της αυτοδυναμίας του παρελθόντος, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και οι εποχές του διπολισμού έκαναν τον κύκλο τους, το κυβερνητικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από έντονο εσωτερικό διάλογο έφερε στη Βουλή σχέδιο νόμου για απλή αναλογική και ψήφο στα 17, αλλοιώνοντας την, επιμένοντας στο όριο του 3% για είσοδο στη Βουλή.
Και ενώ κανείς θα περίμενε, αυτό που όλοι οι πολιτικοί εύχονται και ζητούσαν μέχρι χθες, εθνική συνεννόηση, συνεργασία και όλα αυτά τα ωραία, με εξαίρεση τους συγκυβερνητικούς βουλευτές ΑΝΕΛ, αυτούς της Ένωση Κεντρώων και τους βουλευτές του Κ.Κ.Ε, οι υπόλοιποι βουλευτές βγαίνουν και πετροβολούν την κυβερνητική πρόταση.
Γιατί ποιος φοβάται την απλή αναλογική που αποτυπώνει δικαιότερα και σίγουρα πιο πιστά τη λαϊκή ετυμηγορία; Γιατί τόσο η ΝΔ, όσο και το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ ή τουλάχιστον στελέχη τους, βγαίνουν και μιλούν για σενάρια ακυβερνησίας, όταν αυτά τα κόμματα μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση ζητούσαν συνεργασία πολιτικών δυνάμεων και μάλιστα η Συγγρού και η Χαριλάου Τρικούπη σχημάτισαν κυβέρνηση συνεργασίας, κάνοντας αυτούς που έζησαν τα πράσινα και γαλάζια καφενεία των δεκαετιών του '80 και στις αρχές του '90 να τρίβουν τα μάτια τους και να μην πιστεύουν ότι έζησαν αυτό το (κακό για αυτούς), όνειρο.
Ειδικά μάλιστα όταν το ΠΑΣΟΚ, τον Ιούνιο του 2015 είχε αναλάβει την πρωτοβουλία να καταθέσει πρόταση για αλλαγή του εκλογικού νόμου για καθιέρωση πιο αναλογικού εκλογικού συστήματος με την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών, αυτοδιαψεύδοντας σήμερα ουσιαστικά τον εαυτό μου.
Η απλή αναλογική κατά τη γνώμη μου σίγουρα δε βολεύει τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή του, ούτε όμως μπλοκάρει και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να τον διαδεχθεί όταν και όποτε γίνουν εκλογές. Άλλωστε το μήνυμα των τελευταίων συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων, αλλά και η αστοχία των δημοσκοπήσεων δείχνει ότι όποιος θέλει να γίνει πρωθυπουργός θα πρέπει πρώτα να εξασφαλίσει την πολιτική συναίνεση κομμάτων και παρατάξεων, καθώς δύσκολα θα γυρίσουμε στο παρελθόν των μονοκομματικών κυβερνήσεων.
Έχουν ευθύνη οι πολιτικοί έστω και αυτήν την δύσκολη εποχή, να προσπαθήσουν να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με την κοινωνία και αυτό μπορεί να γίνει σίγουρα μέσα από ένα δίκαιο και αντιπροσωπευτικό εκλογικό σύστημα. Άλλωστε ο λαός δεν ρωτήθηκε ποτέ αν επιθυμεί το οποιοδήποτε πρώτο κόμμα να παίρνει μπόνους 50 εδρών, ή στην αχανή περιφέρεια της Β΄Αθήνας να εκλέγονται μόνο οι πλούσιοι που έχουν χρήματα για να ξοδεύουν σε πολυδάπανες προεκλογικές εκστρατείες ή όσοι έχουν τα μέσα να κατοικοεδρεύουν στις τηλεοράσεις.
Η απλή αναλογική λύνει πολλά προβλήματα και φέρει και τους πολίτες προ των ευθυνών τους, γιατί την ακυβερνησία δεν την επιλέγουν οι πολιτικοί, αλλά ψηφοφόροι και πλέον αν κάποιοι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι το ζήτημα στη σημερινή εποχή είναι οι συνθέσεις και οι συμμαχίες και όχι οι αφορισμοί και οι κραυγές, θα απομονωθούν.
http://www.huffingtonpost.gr/Υγ1. Κατά την άποψη μου θα ήταν χρήσιμο να διερευνηθεί αν μπορεί να απαλειφθεί και το όριο του 3% για είσοδο στη Βουλή. Όμως η συζήτηση είναι μεγάλη και εγείρονται πολλά θέματα, ειδικά με την εκμετάλλευση του μουσουλμανικού στοιχείου στη Θράκη από εσωτερικά και εξωτερικά κέντρα.Υγ2. Συμφωνώ απόλυτα με το να έχουν δικαίωμα ψήφου οι 17χρονοι, όμως καλό θα ήταν να μην έχουν αποσπασματική μεταχείριση και να λάβουν και όλα τα προνόμια της ενηλικίωσης (δίπλωμα οδήγησης κ.α).
