οποιαδήποτε μεθόδευση πώλησης ή παραχώρησης όλου ή μέρους του ιδιόκτητου κοινοτικού δάσους και κατ’ επέκταση βουνού, όπως επιχειρείται με πρόσφατη απόφαση της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κατερίνης, στον οποίο χωρίς να ρωτηθούμε μας οδήγησε ο Καλλικρατικός Νόμος περί υποχρεωτικών συνενώσεων ΟΤΑ. Λυπούμαστε γιατί οι εκλεγμένοι τοπικοί εκπρόσωποι του Δήμου Κατερίνης, αντί να προασπίσουν την ασφάλεια και την ακεραιότητα της συλλογικής μας ιδιοκτησίας, όπως προτάσσει το δημοκρατικό μας πολίτευμα, αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, επιρρίπτοντάς μας, μάλιστα, κάποιοι από αυτούς και την μομφή των «ξεροκέφαλων «Μηλιωτών, γιατί αρνούμαστε να αποδεχτούμε τετελεσμένα καταστροφικά γεγονότα. Τους επιστρέφουμε ακέραιους τους όποιους χαρακτηρισμούς τους και τους ενημερώνουμε ότι στη δημοκρατική πατρίδα μας η ατομική και συλλογική ιδιοκτησία είναι, ευτυχώς, ακόμα σεβαστή και απαραβίαστη. Και οι Μηλιώτες είμαστε συνιδιοκτήτες του κοινοτικού βουνού και δάσους μας των 27 χιλιάδων στρεμμάτων, τα οποία μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, αποκτημένα και διατηρημένη μέχρι σήμερα με αγώνες και ποταμούς αιμάτων και δακρύων. Αυτή την ιερή κληρονομιά δεν είμαστε διατεθειμένοι να την αφήσουμε να εκποιηθεί και να καταστραφεί αντί πινακίου φακής, δηλαδή αμφιβόλου οφέλους και αναποτελεσματικών υποσχέσεων.
Κρατώ στα χέρια μου δύο βιβλία. Το βιβλίο των απομνημονευμάτων του μακαριστού παπα-Γιώργη Τσιρώνη «Η ιστορία της Μηλιάς Πιερίας» είναι το ένα και το βιβλίο των πρακτικών του 2ου ιστορικού Συνεδρίου του Συλλόγου μας «Η Μηλιά στη διαδρομή των αιώνων», που έγινε τον Απρίλιο του 2001, είναι το δεύτερο. Και στα δύο υπάρχουν επαρκή στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το Κοινοτικό δάσος Μηλιάς είναι ιδιόκτητο με συνιδιοκτήτες τους κατοίκους της Μηλιάς στο σύνολό της και κανένας δημοτικός σύμβουλος δεν νομιμοποιείται να αποφασίζει ερήμην των για το μέλλον του.
Ειδικά στα πρακτικά του Συνεδρίου, ο εισηγητής της ανακοίνωσης «Το κοινοτικό δάσος Μηλιάς, ο αείμνηστος δασολόγος Γιώργος Ντούρος περιγράφει με σαφήνεια το ιδιοκτησιακό του κοινοτικού δάσους και του βουνού μας, μέσα από τα αρχεία της Γενικής Δ/νσης Δασών του πάλαι ποτέ Υπουργείου Γεωργίας.
Καθόσον αφορά, τώρα, την διατεινόμενη «επένδυση» των έντεκα (για την ώρα) τεράστιων ανεμογεννητριών, η άποψή μας είναι ότι, η αισθητική και περιβαλλοντική καταστροφή του δάσους αλλά και των βραχωδών τμημάτων του από τις χαοτικές παρεμβάσεις για την τοποθέτησή τους, είναι παντελώς αναντίστοιχη με την προσδοκόμενη παραγωγή ενέργειας – όπως έχει πλήρως πλέον διαπιστωθεί από παρόμοιες επεμβάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό - αλλά και με τα πρόσκαιρα ανταποδοτικά οφέλη που επαγγέλλεται η ερευνήτρια εταιρεία. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θυμίζει τα καθρεφτάκια με τα οποία οι αποικιοκράτες Ευρωπαίοι των χρόνων των ανακαλύψεων, ξεγελούσαν τους ιθαγενείας για να τους αρπάξουν τον πλούτο τους στις χώρες που κατακτούσαν.
Μηλιώτες, στώμεν καλώς! Όρθιοι στις επάλξεις. Το δάσος μας ανήκει σε εμάς και τα παιδιά μας και δεν είμαστε διατεθειμένοι να το χαρίσουμε σε κανέναν. Έχουμε παραδείγματα συμπεριφοράς των προγόνων μας σε ανάλογες περιπτώσεις. Ας τους μιμηθούμε!
