Τα παιδιά δεν είναι για πούλημα: η μαύρη τρύπα του πολιτισμού μας

 «Τα παιδιά δεν είναι για πούλημα: η μαύρη τρύπα του πολιτισμού μας»

Συγκλονιστικά στοιχεία που μαρτυρούν την κατάρρευση του συστήματος παιδικής προστασίας στην Ευρώπη, στην εκδήλωση της GUE/NGL, με πρωτοβουλία των ευρωβουλευτών Κωνσταντίνας Κούνεβα και Τάκη Χατζηγεωργίου- Συνοπτική παρουσίαση όλων των παρεμβάσεων

Από τη μια πλευρά πάνω από 10.000 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα έχουν «εξαφανιστεί» και μένουν στα αζήτητα. Από την άλλη, στη Βρετανία και τη Σουηδία, σύμφωνα με καταγγελίες που έχουν υποβληθεί και στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, χιλιάδες παιδιά κυριολεκτικά αρπάζονται από τους βιολογικούς γονείς τους και υπάγονται σε ένα ιδιότυπο και τραυματικό σύστημα «υποχρεωτικής φροντίδας». Από τη μια πλευρά το καρτέλ του trafficking «τιμολογεί» τα παιδιά από 4.000 έως 14.000 το ένα, ανάλογα με τη «ζήτηση». Από την άλλη χιλιάδες ανήλικοι πρόσφυγες περιμένουν μήνες σε κέντρα φιλοξενίας μέχρι να δρομολογηθούν οι διαδικασίες επανένωσης με τις οικογένειές τους, που βαλτώνουν στο αίσχος των κλειστών συνόρων. Τα στοιχεία, που αποκαλύπτουν την αληθινά σχιζοφρενική εικόνα του συστήματος παιδικής προστασίας στην Ευρώπη, κατατέθηκαν στην εκδήλωση της GUE/NGL που πραγματοποιήθηκε σήμερα (23/6) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και οργανώθηκε από τους ευρωβουλευτές Κωνσταντίνα Κούνεβα (ΣΥΡΙΖΑ) και Τάκη Χατζηγεωργίου (ΑΚΕΛ).

Τις εργασίες της εκδήλωσης άνοιξε η Κωνσταντίνα  Κούνεβα, η οποία είχε και την πρωτοβουλία και συντόνισε το πρώτο πάνελ των ομιλητών. «Δυστυχώς, τα παιδιά ζούνε σε έναν κόσμο απίστευτης σκληρότητας. Αυτή είναι η αλήθεια, ακόμη κι όταν μιλάμε για την Ευρώπη. Η Ευρώπη έχει κάνει μια συμφωνία με την Τουρκία να κρατήσει όσο γίνεται περισσότερους πρόσφυγες στο έδαφός της. Είναι μια προβληματική συμφωνία για πολλούς λόγους. Προχθές ένα γαλλικό κανάλι έδειξε ένα φοβερό ρεπορτάζ για μικρά παιδιά- πρόσφυγες που αναγκάζονται να δουλεύουν σε συνθήκες μεγάλης εκμετάλλευσης. Παιδιά που θα έπρεπε να είναι στα σχολεία. Ωραία έλυσε το πρόβλημα η πολιτισμένη Ευρώπη! Το έκλεισε έξω από την πόρτα της, κι είναι σαν να μην υπάρχει. Δεν μπορούμε να μένουμε σιωπηλοί και συνένοχοι σε αυτή την υποκρισία», τόνισε η Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Ο Τάκης Χατζηγεωργίου, ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ και συνδιοργανωτής της εκδήλωσης απηύθυνε μήνυμα προς όλους τους θεσμούς, τις δομές, τους γιατρούς, προς όλους τους ανθρώπους, προκειμένου να συνεργαστούν και από κοινού να δράσουν για το πρόβλημα. Για την ανάγκη προστασίας και ασφάλειας ιδιαίτερα των προσφυγόπουλων, επιστράτευσε τους στίχους του ποιητή: «Έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί, ψέματα λένε».

Σύντομο χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε ο αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης. Ζήτησε «να αποτελέσει η προστασία των παιδιών ζήτημα πρώτης προτεραιότητας και αφετηρία μιας προσπάθειας στα πλαίσια και της Επιτροπής Ισότητας, στην οποία προεδρεύει, να ασκηθεί πίεση  στα όργανα της Ε.Ε., ώστε στα διάφορα fora, τα ωραία λόγια να γίνουν πράξη». Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού Γ. Γραμματικάκης, ενώ την παρακολούθησαν και 25 προσκεκλημένοι της Κ. Κούνεβα από την Ελλάδα, εκπρόσωποι κρατικών και εθελοντικών δομών παιδικής προστασίας.

1.     Μια «αγορά» 2,5 δισ. τον χρόνο

Στην  πρώτη θεματική ενότητα της εκδήλωσης, με τίτλο «Παιδιά σε ακραίο κίνδυνο και εκμετάλλευση», πρώτη μίλησε  η κ. Ζωή Σακελλιάδου, από το γραφείο της Συντονίστριας της Κομισιόν για το trafficking, της κ. Μύριαμ Βασιλειάδου.

Η κ. Σακελλιάδου αναφέρθηκε αναλυτικά στα προβλήματα του trafficking παιδιών και των ασυνόδευτων ανηλίκων και στη σύνδεσή τους με την παιδική πορνεία, το εμπόριο οργάνων και την «αγορά» παράνομων υιοθεσιών. «Υψώνω τη φωνή μου γι’ αυτούς που δεν έχουν φωνή. Για τα παιδιά – θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, θύματα των διακινητών εμπορίας ναρκωτικών, πορνείας και εκμετάλλευσης… Η Ευρώπη περνάει δύσκολα. Η κατάσταση επιδεινώθηκε με το προσφυγικό, που έκανε τα παιδιά ακόμα πιο ευάλωτα  στο trafficking. Πίσω από κάθε παιδί, δεν υπάρχει μόνο ο διακινητής. Υπάρχει και η ζήτηση. Για σεξουαλική εκμετάλλευση, παιδική εργασία, λαθρεμπόριο, παράνομες υιοθεσίες. Περίπου   15.000- 16.000 παιδιά είναι τα καταχωρισμένα θύματα που ήρθαν σε επαφή με τις αρχές. Πόσα άλλα τέτοια θύματα παραμένουν αόρατα; Από αυτά, ένα ποσοστό 65% είναι ευρωπαίοι πολίτες… Ο εντοπισμός των παιδιών που διατρέχουν κίνδυνο είναι πολύ δύσκολος. Ακριβώς γιατί είναι εύκολη η στρατολόγηση,  αντικατάστασή τους και να τεθούν υπό έλεγχο.  Παιδιά από 6 μηνών έως 20 χρονών τιμώνται από 4.000, 8.000 μέχρι και 14.000 €. Τα κέρδη από την παράνομη διακίνηση υπολογίζονται σε 2,5 δισ. € το χρόνο».

2.     1860 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα στην Ελλάδα

Τη δεύτερη εισήγηση με θέμα «Ασυνόδευτα και χωρισμένα από τις οικογένειές τους παιδιά», παρουσίασε η κ.  Andrea VONKEMAN, από το Γραφείο Βρυξελλών της   Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.  Η κ. VONKEMAN  αναφέρθηκε στην κατάσταση των ασυνόδευτων παιδιών που φθάνουν στην Ευρώπη, στους κινδύνους που αντιμετωπίζουν, καθώς και στις ανάγκες προστασίας τους, μετά το  κλείσιμο του διαδρόμου των Βαλκανίων. Τα αριθμητικά στοιχεία που παρέθεσε είναι εφιαλτικά. «Το 2014 σημειώθηκαν 219.000 αφίξεις στην Ελλάδα από τη Μεσόγειο. Από αυτούς περίπου 3.000 έχασαν τη ζωή τους. Το 2015 ο αριθμός εκτοξεύθηκε σε 1 εκατομμύριο. Από τις 20-3-16 που έκλεισε η οδός των Βαλκανίων, ο αριθμός των αφίξεων έπεσε σε 50 την ημέρα. Η ελληνική κυβέρνηση κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες να δημιουργήσει κέντρα φιλοξενίας και χώρους υποδοχής. Σήμερα 54.00 μετανάστες και πρόσφυγες, κυρίως Σύριοι, Αφγανοί και Πακιστανοί βρίσκονται σε δεινή κατάσταση. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης εκπόνησε σχέδιο για την εκτίμηση της κατάστασης και υπολογίζει μέχρι το τέλος του 2016 την άφιξη 100.000 ανθρώπων. Σε 1.860 ανέρχονται τα καταγεγραμμένα ασυνόδευτα παιδιά,  από αυτά τα 1.200 αγόρια κάτω των 14 ετών, 187 βρίσκονται σε κέντρα φιλοξενίας, και 92 παιδιά σε προστατευτική επιμέλεια. Ακόμα και σε υπαίθριους χώρους, για ασφάλεια, ως μέτρο έκτακτης ανάγκης. Τα περισσότερα προτιμούν να είναι ελεύθερα. Η Ύπατη Αρμοστεία δίνει οδηγίες για την επανένωση και ανθρωπιστική υποστήριξη σε 50.000 άτομα. Επίσης διαμορφώθηκαν στην Αττική, τη Λέσβο και τη Β. Ελλάδα κέντρα υποστήριξης οικογενειών σε συνεργασία με γιατρούς, κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους για ψυχοκοινωνική στήριξη. Σε συνεργασία με την Unicef, Μ.Κ.Ο. και το ελληνικό υπουργείο Παιδείας φροντίζουμε για την παροχή εκπαίδευσης στα προσφυγόπουλα. ‘Εγιναν πολλά. Η Ελλάδα  όμως δεν μπορεί μόνη της. Χρειάζεται συντονισμένη προσέγγιση, με βάση τον ευρωπαϊκό επιμερισμό και τις αρχές της αλληλεγγύης».

3.     Απαράδεκτο η Ε.Ε. να επιβάλει κράτηση παιδιών

Επόμενη ομιλήτρια, με θέμα «Ανοίγοντας τις πόρτες για τα παιδιά της Ευρώπης», ήταν η κα Κατερίνα Νάνου, υπεύθυνη εκστρατειών του Eurochild. Αναφέρθηκε στην εμπειρία των μελών  του Eurochild, που εργάστηκαν για την υποστήριξη των παιδιών που δεν έχουν γονική φροντίδα, με βάση τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των παιδιών και την πρόσβασή τους στην Υγεία, την παιδεία, την ασφάλεια. Περιέγραψε τα προβλήματα διαμονής και ενσωμάτωσης των παιδιών, των προσφύγων  και μεταναστών, παραθέτοντας  στοιχεία από 4 χώρες της Ευρώπης (Ελλάδα, Ιταλία, Σερβία και Αυστρία). «Στην Ελλάδα υπάρχουν παιδιά σε   δομές για ασυνόδευτα, παιδιά σε χώρους κράτησης, τα περισσότερα όμως δεν εμπιστεύονται τις δομές και φεύγουν. Οι διαδικασίες επανένωσης διαρκούν περισσότερο από ένα χρόνο. Στα νησιά, 600 περίπου παιδιά περιμένουν να ενταχθούν σε κέντρα. Οικογένειες με βρέφη χρειάζονται καλύτερους χώρους.  Στην Ιταλία 4.500 ασυνόδευτα παιδιά μένουν σε κέντρα υποδοχής μέχρι 90 ημέρες. Ωστόσο, μέχρι να μεταφερθούν σε άλλα, μένουν πολύ περισσότερο από 90 μέρες. 2.000 οικογένειες υποδοχής είναι διαθέσιμες να αναλάβουν παιδιά. Δεν έχουν επαρκή νομική και ψυχολογική υποστήριξη. Απογοητεύονται και εξαφανίζονται… Στη Σερβία εγκαταλείπουν τα κέντρα, χωρίς να έχουμε πληροφορίες για την τύχη τους. Δεν έχουν διερμηνείς και κοινωνικούς λειτουργούς. Απειλούνται από ντόπιους και πέφτουν θύματα εγκληματικότητας… Στην Αυστρία ομοίως γίνονται διακρίσεις στα ασυνόδευτα παιδιά. Δεν υπάρχουν οικογένειες υποδοχής, δεν υπάρχει έλεγχος. Στέλνονται στα 130 Ιδρύματα μεγάλης κλίμακας, με άθλιες υποδομές. Για παράδειγμα, αναλογεί μια κοινωνική    λειτουργός ανά 100 παιδιά. Είναι απαράδεκτο για την Ε.Ε. να επιβάλλει καθεστώς κράτησης σε παιδιά, όπως και υποχρεωτική διαμονή σε χώρους ενηλίκων. Τα δικαιώματα των παιδιών πρέπει να εξισωθούν με όλων των άλλων».

4.     Έχει καταρρεύσει η προστασία όλων των παιδιών

Τελευταία ομιλήτρια στην πρώτη ενότητα, η κ. Ιωάννα Πουλή, από το Γραφείο Βρυξελλών της Unicef, μίλησε για την «Προστασία των παιδιών στη μετανάστευση: Κενά στην πολιτική και την πρακτική της ΕΕ». Αναφέρθηκε στις αιτίες που «σπρώχνουν» τα παιδιά στα επικίνδυνα ταξίδια τους: Στη φτώχεια, τη βία, τους αναγκαστικούς γάμους. «Από τους 57.000 πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ελλάδα, το 40% είναι παιδιά. Η Unicef έχει σημάνει συναγερμό (child alert) για την κατάσταση αυτή. Σε σχετική μελέτη της για τη Γαλλία και το Ην. Βασίλειο, η παράνομη εκμετάλλευση παιδιών 11-17 ετών, η εγκληματική δραστηριότητα, η βοήθεια σε λαθρεμπόρους, η σεξουαλική εκμετάλλευση, οι βιασμοί παιδιών συνθέτουν τον πίνακα της τραγωδίας. Είμαστε μάρτυρες μιας κατάρρευσης της προστασίας όλων των παιδιών. Κάθε πρόταση των ευρωπαϊκών θεσμών, από το Δουβλίνο μέχρι τη Frontex, πρέπει να παίρνει υπόψη της τις επιπτώσεις στα δικαιώματα των παιδιών. Όχι ως παράρτημα της πρότασης, αλλά ως πυρήνας της πολιτικής της. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να δεσμευτεί για την εφαρμογή τους στην πράξη. Δεν μπορούμε να μένουμε άλλο με σταυρωμένα τα χέρια».

Το δεύτερο πάνελ της εκδήλωσης, που συντόνισε ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ Τάκης Χατζηγεωργίου, είχε  τίτλο «Ένα νέο μοντέλο πραγματικής προστασίας των δικαιωμάτων των παιδιών».

5.     Το κράτος ως άρπαγας παιδιών

Το πρώτο θέμα του είχε ως αφορμή της δεκάδες καταγγελίες στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το φαινόμενο των παράνομων υιοθεσιών ή αναγκαστικής παράδοσης παιδιών σε ανάδοχες οικογένειες, χωρίς τη συμφωνία των γονιών τους, κυρίως από τη Βρετανία και τη Σουηδία.

Η κ. Σαμπίνε Μακνίλ, από τη βρετανική οργάνωση McKenzie Friends που προσφέρει εθελοντική υπεράσπιση σε γονείς- θύματα «αρπαγής παιδιών από το κράτος», όπως ονομάζουν τις αναγκαστικές αναδοχές, μετέφερε την τραγική εικόνα βίαιης αφαίρεσης παιδιών, συνήθως από γονείς που βρίσκονται για κάποια περίοδο στη φυλακή: «Έχουμε κάνει αναφορές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχουμε προσφύγει στην Κομισιόν, ο ίδιος ο ΟΗΕ έχει απευθύνει πάνω από 50 συστάσεις στη βρετανική κυβέρνηση να σταματήσει αυτή την πρακτική. Τι θα πει αναγκαστική υιοθεσία και αναδοχή; Πρώτα οι κρατικές αρχές αρπάζουν το παιδί από τους γονείς τους, ύστερα έρχεται ένα δικαστήριο και νομιμοποιεί την αρπαγή. Και ποιος ωφελείται από αυτή την κατάσταση; Follow the money, είναι η απάντησή μου. Είναι μια αποτρόπαια κατάσταση, έχουμε απίστευτα περιστατικά κακοποίησης από ανάδοχες οικογένειες, ακόμη και από συμμορίες σατανιστών. Σας εκλιπαρώ, βρείτε λύσεις, φτάνει πια με την περιγραφή και την καταγγελία του προβλήματος».

6.     Παράλογος μηχανισμός ψευδο-υιοθεσιών

Μια ανάλογη εικόνα από τη Σουηδία μετέφερε η δικηγόρος Ελίζαμπεθ Σέφερ: «Το 2010 είχαν καταγραφεί 17.200 παιδιά που δόθηκαν σε ανάδοχες οικογένειες. Το 2014 έγιναν 32.000. Είναι το αποτέλεσμα ενός συστήματος υποχρεωτικής φροντίδας παιδιών με αυθαίρετη αιτιολόγηση. Τα δικαστήρια δεν κάνουν πλήρη διερεύνηση της κάθε υπόθεσης, ούτε συμμορφώνονται με τους κανόνες σεβασμού των δικαιωμάτων, ενώ οι κοινωνικοί λειτουργοί και τα κοινωνικά συμβούλια, είναι πανίσχυρα. Έχουν τον τελικό λόγο και μπορούν ακόμη και να αγνοήσουν μια δικαστική απόφαση που δικαιώνει έναν βιολογικό γονέα. Υπάρχουν ισχυρά οικονομικά κίνητρα για έναν ολόκληρο κλάδο ανάδοχων οικογενειών και δομών υποδοχής. Το σύστημα υποχρεωτικής φροντίδας ανοίγει τις πόρτες σε έναν μηχανισμό ψευδο-υιοθεσιών στις οποίες οι θετοί γονείς έχουν όλα τα οικονομικά πλεονεκτήματα. Τα παιδιά δεν έχουν κανένα πλεονέκτημα, ούτε καν κληρονομούν τους θετούς γονείς, ενώ οι βιολογικοί γονείς χάνουν το δικαίωμα επαφής με τα παιδιά ακόμη και για μια δεκαετία. Είναι ένα σύστημα που αποκαλύπτει το διπλό πρόσωπο της Σουηδίας, και κανείς δεν μιλάει γι’ αυτό. Κι όσοι μιλούμε υφιστάμεθα και κυρώσεις».

7.     Πρωτογενής μέριμνα η στήριξη της οικογένειας

Στη συνέχεια, ο κ. Γιώργος Νικολαίδης, διευθυντής του Ινστιτούτου Υγείας Παιδιού στην Ελλάδα, εξήγησε γιατί πρέπει η πολιτική παιδικής προστασίας πρέπει να παρέχει στα παιδιά το δικαίωμα στην πραγματική οικογένεια ή οτιδήποτε είναι πιο κοντά σ’ αυτήν. «Έχουν αλλάξει οι οικογενειακοί δεσμοί και η ίδια η δομή της οικογένειας. Εμείς σχεδιάζουμε την παιδική προστασία με βάση ένα οικογενειακό μοντέλο που δεν υπάρχει πια. Τα ποσοστά έκθεσης των παιδιών σε κακοποίηση είναι ανησυχητικά. Σε έρευνά μας στην Ελλάδα διαπιστώσαμε ότι τουλάχιστον το 4,5% των παιδιών είχαν εκτεθεί σε κάποια μορφή σεξουαλικής κακοποίησης και σωματική παρενόχλησης. Δηλαδή 1 στα 20 παιδιά. Το δίλημμά μας είναι πάντα ανάμεσα στην καλή λύση, που είναι η ίδια η οικογένεια, και στις λιγότερο κακές λύσεις. Η πρώτη λύση είναι να μείνει το παιδί με τους βιολογικούς γονείς του υπό κάποια επιτήρηση, έπειτα είναι οι συγγενείς, έπειτα μια ανάδοχη οικογένεια, ακολούθως τα μικρά κέντρα φιλοξενίας που προσομοιάζουν όσο το δυνατό στο οικογενειακό περιβάλλον και τελευταία λύση είναι το ίδρυμα. Στην Ελλάδα τα ιδρύματα βασίζονται σε απαρχαιωμένες δομές. Θα έπρεπε να έχουν αναμορφωθεί από χθες. Τα παιδιά υφίστανται ανεπίστρεπτη βλάβη εκεί. Έχει υπάρξει σύσταση από τον ΟΗΕ να μη μπαίνουν παιδιά κάτω των 5 ετών σε ίδρυμα. Το 2004, στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, η ελληνική κυβέρνηση θέλησε να αδειάσει τους δρόμους της Αθήνας από τα παιδιά που ζητιάνευαν Τελικά, πολλά από αυτά κατέληξαν σε διακινητές, που ήταν οι πρώτοι που εμφανίζονταν ως υποψήφιοι ανάδοχοι. Το πρόβλημα δεν είναι η αναδοχή, αλλά το πώς λειτουργεί. Τελικά, χρειαζόμαστε ένα συνοπτικό σύστημα πρωτογενούς κοινωνικής μέριμνας, ώστε να εντοπίζονται γρήγορα τα προβλήματα στην οικογένεια που είναι δυσλειτουργική ή έχει άλλα προβλήματα, και να βοηθάμε ώστε να μείνει το παιδί εκεί. Στην Ελλάδα δεν έχουμε σύστημα παιδικής προστασίας. Παιδική προστασία σημαίνει πρώτα απ’ όλα ότι βοηθάω μια οικογένεια που έχει προβλήματα να κρατήσει το παιδί και να το αναθρέψει η ίδια»

8.     Η «σκοτεινή επιδημία» της σεξουαλικής κακοποίησης

 Για τη «Σκοτεινή επιδημία» της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών μίλησε στη συνέχεια ο κ. Παναγιώτης Σταυρινίδης, επίκουρος Καθηγητής Αναπτυξιακής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου: «Πριν από μια δεκαετία συμμετείχα ως ερευνητής σε μια από τις πρώτες απόπειρες να καταγραφεί πανευρωπαϊκά η σεξουαλική κακοποίηση μεταξύ ανηλίκων. Προέκυψε ένα τρομακτικό νούμερο. 1 στα 10 παιδιά είχαν αντιμετωπίσει κάποια μορφή σεξουαλικής κακοποίησης πριν φτάσουν στην ενήλικη ζωή τους. Είναι μια σκοτεινή επιδημία. Διότι από αυτά τα παιδιά, μόνο τα μισά θα κάνουν κάποια αναφορά, τα μισά των μισών θα πάνε στην αστυνομία, και ακόμη λιγότερα στο δικαστήριο. Στην Κύπρο είχαμε μόνο 1-2 καταδίκες. Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας υπήρξαν εκστρατείες ενημέρωσης, έγινε και κάποια προσπάθεια εκσυγχρονισμού των νομοθεσιών. Θα έπρεπε, λοιπόν, να έχουν βελτιωθεί τα πράγματα. Πριν δυο χρόνια έγινε νέα πανευρωπαϊκή έρευνα. Ξέρετε ποιο ήταν το σύνθημά της; 1 στα 5. Δηλαδή, το 20% ανέφερε περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης. Αυτό το νούμερο απηχεί τη συλλογική μας αποτυχία. Το πρόβλημα γίνεται όλο και χειρότερο. Κι είναι βαριές συνέπειες. Κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, κι ένα μεγάλος αριθμός αυτοκτονιών που αφορά θύματα σεξ κακοποίησης. Χρειαζόμαστε έγκαιρη πρόληψη, ήδη από την προσχολική ηλικία. Για κάθε ευρώ που δαπανά μια χώρα σε σωστή πρόληψη εξοικονομεί πολλαπλάσια χρήματα σε μελλοντικό κόστος για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της σκοτεινής επιδημίας».

9.     Η ακτινογραφία των παιδιών σε κίνδυνο

Τελευταία ομιλήτρια η κ. Μέλπω Χρηστίδου, κοινωνική λειτουργός στο «Χαμόγελο του Παιδιού», παρουσίασε ενδιαφέροντα στοιχεία που διαθέτει η οργάνωση, τα οποία ακτινογραφούν το κοινωνικό υπόστρωμα των κινδύνων που αντιμετωπίζουν τα παιδιά. «Αντιμετωπίζουμε παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο. Δηλαδή, παιδιά που είναι εκτεθειμένα σε συνθήκες που επιφέρουν βλάβες στη σωματική και ψυχική τους ανάπτυξη, στην αξιοπρέπειά τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία της γραμμής SOS 1056 για το 2015, είχαμε 1095 καταγγελίες κακοποίησης. Το 47% αφορούσε αγόρια, το 46% κορίτσια, τα υπόλοιπα ήταν αγνώστου φύλου. Το 45,6% είχε υποστεί σωματική κακοποίηση, το 35% παραμέληση ή εγκατάλειψη. Στη διάρκεια της ίδιας χρονιάς στα 11 σπίτια του «Χαμόγελου» φιλοξενήθηκαν 324 παιδιά. Το 47% ήταν ηλικίας 7-12 ετών, το 72% ήταν ελληνικής ιθαγένειας και η πλειοψηφία τους προέρχονταν από οικογένειες χαμηλού κοινωνικού status. Πέραν αυτού, ανταποκριθήκαμε σε αιτήματα ενίσχυσης σε είδος σε 3309 οικογένειες με παιδιά. Τα στοιχεία μαρτυρούν την ανάγκη ενός εθνικού σχεδίου δράσης γα την προστασία του παιδιού».

-       Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να δείτε όλη τη μαγνητοσκοπημένη εκδήλωση.

http://web.guengl.streamovations.be/index.php/event/stream/children-not-for-sale-the-black-hole-of-our-culture