ΚΑΤΩ Η ΝΕΑ ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΞΗ της νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης
ΌΧΙ στα ΑΝΟΙΚΤΑ ΣΥΝΟΡΑ για το κεφάλαιο, εμπορεύματα και εργασία
ΝΑΙ στην ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Σήμερα όλες οι τάσεις στο εργατικό κίνημα, «ταξικές» ή ρεφορμιστικές, εργοδοτικές ή κυβερνητικές, ιδίως όμως εκείνες με αριστερές αναφορές–και αυτό είναι το αξιοπερίεργο–διαδηλώνουν με τις «σημαίες» του κεφαλαίου και των πολυεθνικών ενάντια, ουσιαστικά, στα συμφέροντα των εργατών που υποτίθεται πως εκπροσωπούν αφού υιοθετούν απολύτως την ατζέντα της Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΔΤ) (βλ. Ανοιχτά σύνορα, ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίου και εργατών κλπ).
Έτσι, για το σημερινό «ταξικό» εργατικό κίνημα και την Παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» εχθρός είναι οι «φράχτες», τα εθνικά σύνορα, και όσοι μιλάνε για οικονομική κυριαρχία απέναντι στην σημερινή οικονομική κατοχή, τη στιγμή που χωρίς οικονομική/εθνική κυριαρχία όχι απλά κοινωνική απελευθέρωση, αλλά ούτε «εργατική τάξη» μπορεί να υπάρχει σε χώρες όπως η Ελλάδα, που μετράει περισσότερα κλειστά εργοστάσια και μετανάστες παρά «εργάτες».
Γι’ αυτό και για την πεθαμένη εδώ και δεκαετίες «αριστερά», εχθρός δεν είναι η Παγκοσμιοποίηση και η επέλαση της ΝΔΤ, ούτε βέβαια και η ΕΕ, η οποία το πολύ-πολύ να χαρακτηριστεί κακή, αντιδημοκρατική, ρατσιστική, αλλά που αν γίνει πιο «δημοκρατική» (ΣΥΡΙΖΑ) και ανοίξει τα σύνορά της (ΚΚΕ) (!) τότε δεν μας χαλάει και πολύ ! Φυσικά δεν γίνεται λόγος για τους πουλημένους εργατοπατέρες των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, οι οποίοι δηλώνουν ΕΕ και ξερό ψωμί !
ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ έγιναν έτσι–από υποτιθέμενη εμπροσθοφυλακή των εργατών–οι καλύτεροι υπερασπιστές και κράχτες της ΝΔΤ και της ατζέντας του Σόρος, καταδικάζοντας την εργατική τάξη σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό ντόπιων και ξένων εργατών και σε μια δια βίου κινητικότητα στα πλαίσια των ανοιχτών και απελευθερωμένων αγορών –ρίχνοντας τους εργάτες στον Καιάδα της ΝΔΤ των νέων -Πολυεθνικών- αφεντικών.
