Ανακοίνωση της Ο.Κ.Δ.Ε. για τις κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο ασφαλιστικό και τις πολιτικές εξελίξεις

Μετά τις Αγροτικές Κινητοποιήσεις στις 12–13 Φλεβάρη

• Ανάγκη για συντονισμό – κλιμάκωση στα αγροτικά μπλόκα, για ενότητα και κοινό αγώνα με τους εργαζόμενους

• Ισχυρό εργατικό κίνημα – μπροστάρης ενάντια στα Μνημόνια, στην άθλια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ, στην επιχείρηση αντεπίθεσης των παλιών μνημονιακών και των αντιδραστικών του «Μένουμε Ευρώπη»

1. Τα αγροτικά μπλόκα και κινητοποιήσεις, στη μεγάλη έκταση που πήραν, είναι αποτέλεσμα:α) Των βάρβαρων μέτρων του 3ου Μνημονίου, που έχει τις υπογραφές όλων των νέων και παλιών μνημονιακών δυνάμεων: ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι. β) Της βαθιάς κρίσης του πρωτογενούς τομέα, που έχει επιδεινωθεί από τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε., τα προηγούμενα δύο Μνημόνια και τη συνολική χρεοκοπία και καταβαράθρωση του ελληνικού καπιταλισμού. Τα αιτήματα των αγροτών (όπως π.χ. διατυπώνονται από τα μπλόκα), ενάντια στα αντι–ασφαλιστικά μέτρα και την εξοντωτική υπερφορολόγηση, για στήριξη του κόστους παραγωγής, είναι δίκαια, είναι ζήτημα επιβίωσης των φτωχών και μεσαίων αγροτών, κτηνοτρόφων, αλιέων κ.λπ. Φτωχά και μεσαία στρώματα που απειλούνται με ξεκλήρισμα, ώστε η γη και η παραγωγή να συγκεντρωθούν σε σύγχρονους τσιφλικάδες, μεγαλοαγρότες επιχειρηματίες, συνεταίρους των μεγάλων πολυεθνικών και βιομηχανικών, εμπορικών κ.λπ. μονοπωλίων. Αυτοί οι στόχοι, μαζί με την υπόλοιπη αντεργατική και αντιλαϊκή επίθεση, εμπεριέχονται σε όλα τα Μνημόνια, ειδικά στο 3ο Μνημόνιο–Τέρας.

2. Πάνω σ’ αυτή τη βάση, η μόνη πραγματική προοπτική για τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες βρίσκεται αφενός στο συντονισμό και την κλιμάκωση των αγώνων τους, αφετέρου στη σύνδεσή τους με το εργατικό κίνημα. Μόνο έτσι μπορεί το αγροτικό κίνημα να αποκτήσει την απαραίτητη συνοχή και ηγεσία, τη δύναμη να σπάσει τον μνημονιακό μονόδρομο της κυβέρνησης, όλων των μνημονιακών κομμάτων (νέων και παλιών), των δανειστών και ιμπεριαλιστών της Ευρωζώνης/Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Από τη μεριά τους, οι αγωνιστές του εργατικού κινήματος, πρέπει να παλέψουν ώστε να χτιστεί μια τέτοια συμμαχία με τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες, για την ενίσχυση του μετώπου της πάλης ενάντια σε όλα τα Μνημόνια, νέα και παλιά. Απαράβατη προϋπόθεση και πρωταρχικός όρος γι’ αυτό είναι η ανάπτυξη και ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος, των αγώνων των εργαζομένων, άνεργων, νέων, φτωχών λαϊκών στρωμάτων της πόλης – ώστε το εργατικό κίνημα να μπει επικεφαλής σ’ αυτή την πάλη. Χωρίς αυτό, κάθε αναφορά στον ηρωισμό των αγροτών, στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, στην παλλαϊκή αντίθεση στο αντι–ασφαλιστικό κ.λπ. θα μένει «στον αέρα», βαυκαλίζοντας απλώς τους αγρότες ή και θα γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης για άλλους στόχους και σκοπιμότητες.

3. Η απεργία και τα συλλαλητήρια στις 4 Φλεβάρη, η αγροτική κινητοποίηση στο Σύνταγμα στις 12 και 13 Φλεβάρη, δείχνουν τις δυνατότητες σ’ αυτή την κατεύθυνση, αλλά και κάποια όρια και κυρίως κάποιες σημαντικές αδυναμίες (τουλάχιστον στην παρούσα στιγμή). α) Η συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία και τις συγκεντρώσεις στις 4/2 ήταν σημαντική, μεγαλύτερη απ’ ό,τι στις γενικές απεργίες του Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου. Ωστόσο δεν ξεπέρασε ένα πρώτο επίπεδο, δεν αρκεί –ακόμα– για να μιλήσουμε για μια αντεπίθεση ανάλογη με την βάρβαρη επίθεση, με την πρωτοβουλία του εργατικού κινήματος, όπως είχαμε τη διετία 2010–2012 (γενικές απεργίες, συγκρούσεις, κίνημα των πλατειών/αγανακτισμένων κ.λπ.) ή και στους επιμέρους αγώνες που ακολούθησαν. Η εικόνα από τις απεργιακές συγκεντρώσεις αλλά και από τις περιοδείες, συνελεύσεις κ.λπ. σε χώρους δουλειάς και σωματεία επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Οι λόγοι γι’ αυτή την κατάσταση είναι λίγο πολύ γνωστοί, κυρίως η κρίση του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος, η άθλια στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ (που από το δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015 και μετά τάσσεται συστηματικά στο πλευρό των διαφόρων αντιδραστικών τύπου «Μένουμε Ευρώπη»), η κρίση και οι ανταγωνισμοί των δυνάμεων της Αριστεράς κ.ά. β) Η αγροτική κινητοποίηση στις 12 και 13 Φλεβάρη είχε μεγάλη συμμετοχή, αλλά δεν πλαισιώθηκε μαζικά και αυθόρμητα από τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης, ώστε να πάρει ένα ανώτερο περιεχόμενο (όπως π.χ. στο κίνημα των πλατειών/αγανακτισμένων το 2011). Έτσι, ένα μεγάλο μέρος αυτής της κινητοποίησης, τουλάχιστον από την πλευρά των βασικών διοργανωτών, είχε περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα, παρά μιας κλιμάκωσης ή του ανοίγματος μιας νέας προοπτικής στον αγώνα.

4. Οι δυνάμεις που αυτή τη στιγμή παίζουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα μπλόκα, χρειάζεται ν’ αντιμετωπιστούν με μεγάλη προσοχή και επιφύλαξη, πρώτα και κύρια από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους αγρότες. Αυτές οι δυνάμεις δείχνουν να έχουν έναν σχεδιασμό μάλλον αντίθετο απ’ την ανάγκη συντονισμού και κλιμάκωσης του αγώνα, με μανούβρες που είναι γνωστές και σε πάρα πολλούς αγρότες (αλλού παχιά αγωνιστικά λόγια, αλλού ανίερες συμμαχίες με δεξιούς πολιτικούς και συνδικαλιστές υποστηρικτές του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα κ.ά.) και που στο βάθος έχουν μόνο τον στόχο της εκλογικής ενίσχυσης των πολιτικών τους φορέων. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι στις κρίσιμες μέρες του δημοψηφίσματος τον Ιούλη του 2015, με την στάση τους –πολλοί από αυτούς– είχαν επί της ουσίας συμπαραταχθεί με το μπλοκ των αντιδραστικών «Μένουμε Ευρώπη». Ακόμα, η εκτεταμένη προβολή του ΚΚΕ και του ρόλου του στις κινητοποιήσεις δεν ταυτίζεται με τον πραγματικό του ρόλο στους αγώνες των αγροτών, όσο βαρύγδουπες κι αν είναι οι ομιλίες των αγροτοσυνδικαλιστικών στελεχών του π.χ. στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Παράλληλα, οι διάφοροι μεγαλοαγρότες επιχειρηματίες (που κυριαρχούν σε μπλόκα όπως των Μικροθηβών και των Τεμπών) είναι παραπάνω από βέβαιο ότι δεν έχουν κανέναν καημό να σταματήσουν το ξεκλήρισμα των μεσαίων και φτωχών αγροτών (που τους συμφέρει) και ότι θα κάνουν το παν για κάποιον «συμβιβασμό», αφήνοντας τη μεγάλη μάζα των αγροτών στα κρύα του λουτρού και στο έλεος του 3ου Μνημονίου, με τα γνωστά επιχειρήματα να μην διαταραχτεί η σχέση με τους δανειστές και η «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας» ή να μην πέσουν οι αγρότες σε «ακρότητες» (τα δείγματα είναι ήδη πολλά).
   –Αυτές οι δυνάμεις, συντονισμένα ή παράλληλα ή με το δικό της τρόπο η καθεμιά, είναι πάρα πολύ πιθανό ότι ήδη έχουν αρχίσει να κινούνται για ένα «κλείσιμο» των μπλόκων, για κάποιο «διάλογο με ρεαλιστικές προτάσεις».

5. Η συνολική κατάσταση που διαμορφώνεται (σκόπιμη καθυστέρηση της «αξιολόγησης» ώστε τελικά να περάσουν τρισχειρότερα μέτρα, πιέσεις των ιμπεριαλιστών της Ε.Ε. για το προσφυγικό, παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, χαώδης τροπή του πολέμου στη Συρία, συμμαχία του Τσίπρα με αντιδραστικά καθεστώτα της περιοχής) χρειάζεται προσοχή και σχεδιασμένη αντιμετώπιση απ’ την πλευρά του εργατικού κινήματος και των αγωνιστών του, γιατί εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους αντιδημοκρατικής αναδίπλωσης.–
   –
   α) Η κατρακύλα της νεομνημονιακής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ δεν έχει τελειωμό. Ο Τσίπρας/ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί σε τυχάρπαστο τυχοδιώκτη, που όσο μένει στην κυβέρνηση, γίνεται «βασιλικότερος του βασιλέως» υπέρ των μνημονίων και δανειστών, εσχάτως και του ΝΑΤΟ. Έτσι, ανοίγει την πόρτα όχι μόνο στην ολοκλήρωση της μνημονιακής εξόντωσης του ελληνικού λαού, αλλά και σε τρομακτικούς κινδύνους, στην εμπλοκή σε πολεμικές συρράξεις και πάντως στη νεκρανάσταση των πιο μαύρων αντιδραστικών δυνάμεων (αδιάφορο κάτω από ποιο κυβερνητικό σχήμα). Μαζί με το αντι–ασφαλιστικό νομοσχέδιο, οι αγώνες των εργαζομένων πρέπει να ρίξουν την άθλια κυβέρνηση του οσφυοκάμπτη Τσίπρα. Για να σταματήσουμε τη ζημιά της σύγχυσης, της απογοήτευσης κ.λπ. που έχει προκαλέσει η προδοσία και μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Για να τσακιστεί και αυτός, όπως και κάθε άλλη δύναμη που υπηρετεί ή θέλει να υπηρετήσει τα μνημόνια. Για να ανοίξουμε ένα νέο δρόμο για τους αγώνες των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. β) Πρέπει ακόμα να σπάσουμε τη συντονισμένη επιχείρηση των ΜΜΕ, του μπλοκ των «Μένουμε Ευρώπη» και του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα, των αντιδραστικών ηγεσιών σε επιμελητήρια, επαγγελματικούς συλλόγους κ.λπ. και της άθλιας ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Όλοι αυτοί θέλουν απαρέγκλιτη εφαρμογή των πιο βάρβαρων Μνημονίων, εξόντωση και σφαγή των μισθωτών, ανέργων, φτωχών και μεσαίων στρωμάτων – και ακόμα χύνουν ταξικό μίσος ενάντια στους εργαζόμενους, την φτωχολογιά, την Αριστερά συνολικά και ό,τι αυτή συμβολίζει για τις μάζες. Βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας της ρεφορμιστικής πολιτικής, της μνημονιακής προδοσίας και άθλιας μετάλλαξής του, υφίσταται σήμερα τρομερές πιέσεις λόγω της «αξιολόγησης» (την οποία είχε αποδεχτεί από τον Φλεβάρη του 2015), της σύστασης ταμείου αποκρατικοποιήσεων, της διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης, των επιπλέον δημοσιονομικών μέτρων κ.ά. Όλοι αυτοί δεν είναι, βέβαια, εναντίον των Μνημονίων (και ούτε βέβαια των δανειστών, της Ε.Ε./Ευρώ) – αλλά επιδιώκουν να αρπάξουν την ευκαιρία, να ανασυνταχθούν, να επανέλθουν στην εξουσία οι «δικοί τους», οι παλιοί μνημονιακοί ή κάποια αντιδραστικότατη κυβέρνηση μνημονιακής «συνεργασίας». Θα ήταν ασυγχώρητη παράλειψη όσες δυνάμεις αναφέρονται στο εργατικό κίνημα να μην δουν π.χ. ότι αίφνης τα ΜΜΕ αγκαλιάζουν τις «μεγαλειώδεις» και «παλλαϊκές» κινητοποιήσεις(!), ότι συνδικαλιστές μπάτσοι δεν θέλουν να έρχονται σε «αντίθεση με την κοινωνία»(!), ότι η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων μας λέει πως δεν μπορεί η κυβέρνηση απλά να εκτελεί τις εντολές των ξένων, ότι η Ένωση Διοικητικών Δικαστών διαμαρτύρεται για όσα έχασαν «οι Έλληνες» στα μνημονιακά χρόνια κ.λπ. Ότι κάθε αντιδραστική φωνή (ενάντια στους μετανάστες, στην Αριστερά κ.λπ.) βρίσκει χώρο και χρόνο προβολής, αρκεί να εκστομίζεται από κάποιον διαδηλωτή ή «διαδηλωτή»! Να μην δουν ότι το αστικό/μνημονιακό μπλοκ και οι ιμπεριαλιστές προβάλλουν επιλεκτικά στην πρώτη γραμμή ακριβώς τα στοιχεία εκείνα που εξυπηρετούν τη δική τους εκδοχή της «έγχρωμης επανάστασης» (αντεπανάστασης), τις μεθόδους που (σε πιο οξεία μορφή) έχουν δυστυχώς εφαρμοστεί απ’ την αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές σε πολλές χώρες. Οι κίνδυνοι αυτοί μπορούν να αποτραπούν μόνο από ένα ισχυρό εργατικό κίνημα, για το οποίο πρέπει να εργαστούμε – και σε κάθε περίπτωση πρέπει να έχουμε την επίγνωσή τους και να προετοιμαζόμαστε για την αντιμετώπισή τους. Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με το ταξικό ένστικτό τους, δείχνουν να το αντιλαμβάνονται.

6. Η Ο.Κ.Δ.Ε. συμμετείχε στις κινητοποιήσεις στις 12 και 13 Φλεβάρη στο Σύνταγμα, στην υποδοχή των αγροτών στο λιμάνι του Πειραιά, στη συγκέντρωσή τους έξω από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης κ.λπ. Ήμασταν παρόντες τονίζοντας την ανάγκη του συντονισμού και της κλιμάκωσης των αγροτικών κινητοποιήσεων, της απαλλαγής από την κηδεμονία των διαφόρων μεγαλοαγροτών και αναποτελεσματικών ή αμφίβολων ηγεσιών, της σύνδεσης με τους εργαζόμενους και της ανάγκης ενός συνολικού προγράμματος ενάντια στα Μνημόνια, την Ε.Ε., το κεφάλαιο και τους πλούσιους, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που τους υπηρετούν. Θα συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια, με γνώμονα την ανάπτυξη και ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος, την προώθηση μια επαναστατικής πολιτικής και την οικοδόμηση μιας επαναστατικής δύναμης, που είναι οι πραγματικές εγγυήσεις στην ταραχώδη περίοδο που έχει ανοιχτεί.