Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

Να πέσει ο Φράχτης του Θανάτου

Το άμεσο ξερίζωμα του φράχτη στη μεθόριο του Έβρου, είναι άμεση προϋπόθεση για κάθε συζήτηση που αφορά στον τρόπο διαχείρισης της έκρυθμης κατάστασης
που έχει δημιουργηθεί στα σύνορα της χώρας και διασύρει κάθε έννοια ανθρωπιάς και πολιτισμού. Πρέπει να ανοιχθεί ένας χερσαίος δίαυλος προς τις χώρες που κατευθύνονται  αυτοί οι άνθρωποι και να εγκαταλειφθεί άμεσα η πολιτική των «φρακτών» που βάζει σε κίνδυνο όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Οι λαοί της Ευρώπης θα πρέπει να αλλάξουν προσανατολισμό και να αντιληφθούν ότι σε έναν πλανήτη με τεράστιες οικονομικές ανισότητες και πολέμους η προσφυγιά κάθε είδους θα είναι μόνιμο φαινόμενο. Πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε.
Οι δυσκολίες για τη μακροχρόνια αντιμετώπιση του φαινομένου είναι γνωστές και η χώρα μας ελάχιστα μπορεί να συμβάλλει στην απάλειψή του. Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή σχεδιάζονται από τρίτους, φίλους και συμμάχους, εντός και εκτός εισαγωγικών ταυτοχρόνως, που ελάχιστα επηρεάζονται από την ελληνική στάση.
Αλλά αυτό δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τη δική μας απραξία και πολιτική αμεριμνησία, γιατί υπάρχουν και πρέπει να εξαντληθούν οι ελάχιστες δυνατότητες παρέμβασης και θα πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα.
Πέρα από την ηθική διάσταση του προβλήματος -  στο σκέλος αυτό  ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα ο λαός της Λέσβου, μέσα σε άκρως αντίξοες συνθήκες, δείχνει μεγάλη ψυχραιμία, σύνεση και ανθρωπιά – υπάρχουν συγκεκριμένες πτυχές του που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
Σε πρώτη θέση βρίσκεται,  και από τη στάση μας θα κριθεί, η διαχρονικά καλή σχέση της χώρας μας με  όλο τον αραβικό κόσμο. Αυτό το δεδομένο δεν πρέπει επ’ ουδενί να αλλάξει λόγω πρόσκαιρων αδυναμιών και πολιτικών αβλεψιών.
Από την άλλη η  ελληνική κοινωνία θα πρέπει να αρχίσει να συζητά ελεύθερα και χωρίς την πίεση που ασκούν διάφοροι ξενοφοβικοί ρατσιστές για τις δυνατότητες και τους τρόπους ενσωμάτωσης ενός τμήματος των μεταναστευτικών ροών.
Η «Σοσιαλιστική Προοπτική» πιστή στις αξίες του ανθρωπισμού, στα ιδανικά του σοσιαλισμού και της δημοκρατίας και σε πλήρη συμφωνία με την αρχή του «συνεργατικού πατριωτισμού» - κανείς άνθρωπος δεν εγκαταλείπει την πατρίδα του και δεν παίζει κορώνα-γράμματα τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του αν δεν υπάρξουν λόγοι που τον υποχρεώνουν – διατύπωσε δημοσίως μια σειρά προτάσεων για το συγκεκριμένο ζήτημα.
Επαναφέρουμε στο προσκήνιο τις προτάσεις  που διατυπώσαμε δημοσίως  με δελτίο τύπου στις 30 Σεπτεμβρίου 2015 («Ο ανθρωπιστικός Αρμαγεδδών είναι εδώ»). Προτείνουμε τη συζήτηση ενός στρατηγικού σχεδίου για την αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος:
1. Αξιοποίηση όλων των «δυνάμεων» - διοικητικών, επιστημονικών, κοινωνικών - και των χώρων που διαθέτει η κάθε πόλη σε ένα «ολοκληρωμένο αστικό σχέδιο φιλοξενίας προσφύγων»: τα στρατόπεδα, τα πάρκα, χώροι εκθέσεων, εκστρατευτικό υλικό του Στρατού (σκηνές κλπ), διαθεσιμότητες των νοσοκομείων και των κλινικών, με την εμπλοκή των διαφόρων τοπικών πρωτοβουλιών σε κάθε πόλη, του Εργατικού Κέντρου, των Επιμελητηρίων και της επιχειρηματικής κοινότητας και με την ανάπτυξη ενός συνδεδεμένου σχεδίου εθελοντικής συμμετοχής.
2. Το εν λόγω αστικό σχέδιο σε κάθε πόλη θα προβλέπει:
- τη δημιουργία ανοικτών χώρων φιλοξενίας,
- την ανάπτυξη ενός συστήματος παροχής υπηρεσιών προς τους πρόσφυγες – σίτιση, υγειονομικές, ιατρικές υπηρεσίες, παιδαγωγική υποστήριξη, πολιτιστικές παρεμβάσεις,
- την εφαρμογή ενός συστήματος καταγραφής – προέλευσης, προσωπικών στοιχείων, του επιδιωκόμενου προορισμού και των λόγων επιλογής του - με την ευθύνη και τη συνεργασία αρμοδίων φορέων (π.χ. αστυνομικές αρχές, Περιφέρεια κλπ.),
- την ανάληψη πρωτοβουλιών πανευρωπαϊκής εμβέλειας για την ασφαλή μετακίνηση και την οργανωμένη προώθηση / φιλοξενία των προσφύγων σε άλλες πόλεις.
Αντιλαμβανόμαστε τη δυσκολία του εγχειρήματος, όπως επίσης και το ότι η υλοποίησή του συναντιέται με τις τρέχουσες δυσκολίες της χώρας. Όμως αυτό που μας αναλογεί είναι η ανάληψη της πρωτοβουλίας και η εμπλοκή μας με τις όποιες υλικές δυνατότητες έχουμε, κυρίως με το ανθρώπινο δυναμικό μας. Άλλωστε, εκτός της ευθύνης μας απέναντι στο προσφυγικό ζήτημα, το ως άνω σχέδιο εξυπηρετεί σημαντικούς, στρατηγικούς σκοπούς της χώρας:
1. Θα αξιοποιηθούν υποδομές και υπηρεσίες της κάθε πόλης που είτε βρίσκονται σε αδράνεια, είτε υποαπασχολούνται – ως εκ τούτου θα προκύψει μια υλικοτεχνική προίκα.
2. Θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε δράσεις κοινωνικής και επιστημονικής συνεργασίας με αντίστοιχους εθνικούς και διεθνείς φορείς από όλο τον κόσμο.
3. Θα αναδειχθεί ο ρόλος της Ελλάδας ως ένα κοινωνικοοικονομικό, πολιτιστικό κέντρο διεθνούς εμβέλειας. Θα αναδειχθεί η ιστορία και η προοπτική της, εν τέλει θα δικαιώσουμε τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι δικές μας οικογένειες, οι δικοί μας άνθρωποι, κάποιες δεκαετίες νωρίτερα.