Του Γεωργίου Α. Δαουτοπούλου Καθηγητή Γεωπονίας ΑΠΘ.
Η αριστερή παρένθεση που άνοιξε στις αρχές του χρόνου, κινδυνεύει να κλείσει, εφτά μήνες αργότερα, με μηδενικό έργο. Όσοι περιμέναμε την επίλυση βασικών διαρθρωτικών προβλημάτων του αγροτικού χώρου (εμπορία αγροτικών προϊόντων, χρήσεις γης, συνεταιριστική μεταρρύθμιση και επαγγελματική εκπροσώπηση) αισθανόμαστε ιδιαίτερα απογοητευμένοι. Οι δεινόσαυροι της ΠΑΣΕΓΕΣ καλά κρατούν σε μια εποχή πλήρους απαξίωσης του συνεταιριστικού κινήματος και της εκπροσώπησης των αγροτών.
Φαίνεται πως αυτοί που ανέλαβαν να λύσουν τα προβλήματα του χώρου ήσαν σε θέση αδυναμίας επιλογής, ιεράρχησης και επίλυσής τους. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι ο κ. Υπουργός της απελθούσας Κυβέρνησης στην πρώτη συνέντευξη που έδωσε, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ιεράρχησε ως πρώτο πρόβλημα το ακριβό πετρέλαιο. Το πετρέλαιο με το οποίο ετοιμάζονταν να γεμίσουν τα ρεζερβουάρ τους τα μεγαθήρια, πριν ξεχυθούν στις εθνικές αρτηρίες για να κόψουν τη χώρα σε 2 ή και περισσότερα κομμάτια. Από σύμβολα κοινωνικού γοήτρου, αγορασμένα στα χρόνια της ευμάρειας, έχουν αφανίσει την πολύτιμη οργανική ουσία στους κάμπους και έχουν πλακώσει με το βάρος τους τα χωράφια και τους ίδιους τους αγρότες με χρέη. Η εσπευσμένη προκήρυξη των εκλογών που ήταν και απότοκος των αναμενόμενων κινητοποιήσεων των αγροτών, ανέστειλε την εκδήλωσή τους για το φθινόπωρο.
Η αγροτική πολιτική και το σύστημα γεωργικής έρευνας, ενημέρωσης και εκπαίδευσης των αγροτών χρειάζονται ριζική αναθεώρηση. Σε μια εποχή που όλοι μιλούν για την ανάγκη να αποτελέσει ο αγροτικός τομέας την ατμομηχανή της οικονομίας, ακούμε μόνον ευχολόγια και όχι ουσιαστικές και τεκμηριωμένες προτάσεις. Στο μεταξύ συνεχίζονται οι αθρόες εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, οι Ελληνοποιήσεις τους και η συρρίκνωση της εγχώριας αγροτικής παραγωγής, παρά την αναμφισβήτητη ποιότητα σε πολλά αγροτικά προϊόντα μας.
Το λάδι πουλιέται χύμα σε χαμηλή τιμή σε Ιταλούς και Ισπανούς εισαγωγείς που καρπούνται την υπεραξία του από την εκλεκτή του ποιότητα και τη συσκευασία σε επώνυμα δοχεία, αφανίζοντας ταυτόχρονα την πραγματική προέλευσή του. Με ένα τουριστικό ρεύμα που αγγίζει τα 25 εκατομμύρια, θα είχαμε λύσει το πρόβλημα, αν κάθε τουρίστας αγόραζε από ένα δοχείο λαδιού ή κρασιού κατά την αναχώρησή του. Αλλά πώς να το κάνει;. Με αεροδρόμια που διαφημίζουν στους επισκέπτες ξένα προϊόντα και με καταστήματα πωλήσεων στους αρχαιολογικούς χώρους που δεν φιλοξενούν τα καλύτερα τοπικά προϊόντα και δεν αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της περιήγησης των επισκεπτών, όπως συμβαίνει σε όλα τα μουσεία των ανεπτυγμένων χωρών, τι καλύτερο να περιμένουμε;. Το ίδιο και στους χώρους εστίασης. Ουδείς διαφημίζει τη χρήση εκλεκτού Ελληνικού ελαιολάδου στην παρασκευή των φαγητών που προσφέρει, ενώ ένα κρασί που απλά ψύχεται, σερβίρεται σε τιμή τριπλάσια έως και πενταπλάσια της αρχικής του αξίας.
Εμείς οι μελετητές του αγροτικού χώρου πρέπει να περιμένουμε ακόμη για μια νέα γενιά πολιτικών, συνδικαλιστών και τεχνοκρατών με κατανόηση των ουσιαστικών προβλημάτων για τη διατύπωση ενός νέου οράματος για το αγροτικό μέλλον της χώρας.
Καλή φώτιση στις κρίσιμες εκλογές που πλησιάζουν.
