Διάβαζα νωρίτερα, ότι την ίδια ώρα που αυτοκτονούσε ο -από το 2006- μακροχρόνια άνεργος Γερμανός, που από την τελευταία του δουλειά, στη θέση του οικονομικού διευθυντή της Siemens, ήξερε όλα τα δούναι και τα λαβείν των διαφόρων ταμείων της καλής εταιρείας, αλλά και πριν καν κλείσουν 24 ώρες από τότε που ο εκ των εντιμότατων φίλων μας, υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας προσπαθούσε, χωρίς μεγάλη επιτυχία, να απαντήσει σε ερώτηση δημοσιογράφου για τις γερμανικές εταιρείες που είναι πίσω από υποθέσεις διαφθοράς ελληνικού ενδιαφέροντος, ανέλαβαν δράση τα παπαγαλάκια και άρχισαν οι διαρροές.
Λέει η είδηση, ότι ερευνάται, από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ένα έγγραφο προερχόμενο από την Εισαγγελία, το οποίο ενημερώνει για ορισμένες διαπιστώσεις από έρευνες των γερμανικών και των ελληνικών δικαστικών αρχών, για μίζες ολίγων εκατομμυρίων ευρώ, με πρωταγωνιστές και εμπλεκόμενους 12 Γερμανούς κι έναν Έλληνα.
Το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι να ξεκινήσει κάποιος επικοινωνιακός πόλεμος, που θα δώσει τροφή σ’ όλους εμάς τους δημοσιολογούντες στα ηλεκτρονικά μέσα, να αναπτύξομε τις θεωρίες μας ή να σηκώσομε το πατριωτικό λάβαρο μας, κατά των δόλιων προμηθευτών και δανειστών ή των πολιτικών των προστατών.
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση είχε τη φρόνηση να ορίσει ως υπουργό Επικρατείας έναν άνθρωπο που κομίζει το δόγμα ότι «Κανείς δεν μπορεί να κλέβει και να κοιμάται ήσυχος», προϊδεάζει ότι τα οικονομικά εγκλήματα του παρελθόντος δεν πρόκειται να μείνουν αδιευκρίνιστα ή ατιμώρητα.
Επειδή όμως σε πολλά από αυτά τα οικονομικά εγκλήματα εμπλέκονται και διάφοροι Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι […] αγάδες, πασάδες, ντερβισάδες, που λέει και το τελάλημα –κι ας μην συμπεριλαμβάνουν οι στίχοι τους Γερμανούς, εύλογο είναι να περιμένει κανείς ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πράξει συντεταγμένα, αντί να αναλώνεται σε επικοινωνιακό πόλεμο εντυπώσεων.
Να τους ταράξουμε στη νομιμότητα, σου λέω εγώ!
Όπως πρώτος παρατήρησε ο καθηγητής Éric Toussaint, στις προβλέψεις του κανονισμού που υιοθετήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση τον Μάιο του 2013 και ο οποίος αφορά γενικά τις χώρες που υποβάλλονται σε σχέδιο διαρθρωτικής προσαρμογής και που όταν θεσπίστηκε αφορούσε ειδικά την Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Κύπρο, επιβάλλεται στα κράτη-μέλη που βρίσκονται σε καθεστώς διαρθρωτικής προσαρμογής να πραγματοποιούν πλήρη λογιστικό έλεγχο του δημοσίου χρέους τους, προκειμένου να εξηγείται γιατί το χρέος αυξήθηκε υπερβολικά και να εντοπίζονται οι τυχόν παρατυπίες.
Καιρός είναι λοιπόν -κι ας ελπίσομε ότι θα ακούσουμε, μεταξύ των άλλων, στις προγραμματικές δηλώσεις της νέας μας κυβέρνησης και την εξαγγελία της σύστασης επιτροπής λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους για να συλληφθούν όλα τα ελληνικής καταγωγής τρωκτικά, αλλά να εντοπιστούν και όλοι οι Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι […] αγάδες, πασάδες, ντερβισάδες –ας συμπεριλάβουμε και τους Γερμανούς φίλους μας, που παραλείπει το τραγούδι, διότι προφανώς συμμετείχαν κι αυτοί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο ξάφρισμα των ελληνικών δημοσίων ταμείων.
Είναι καιρός να μάθουμε επιτέλους όλοι μας, ποιες ήταν οι αιτίες της δημιουργίας του ελληνικού χρέους και πού ξοδεύτηκαν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια που τώρα μας λένε ότι είναι ότι καλύτερα να τα χρωστάμεστο διηνεκές.
Στο κάτω-κάτω της γραφής, το αίτημα αυτό, δεν είναι μόνο… μνημονιακή μας υποχρέωση, δεν είναι μόνο πάνδημο αίτημα του ελληνικού λαού που αναζητεί να μάθει για ποιους λόγους αυτοκτόνησαν 7 χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα της λίθινης εποχής των εθνικών ολετήρων, αλλά είναι και προεκλογική δέσμευση τόσο του ενός, όσο και του άλλου εταίρου της ελληνικής κυβέρνησης.
Τι φυσιολογικότερο, λοιπόν, από την ικανοποίηση αυτού του δίκαιου αιτήματος στο οποίο συμφωνούν όλοι?
Μέχρι και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας θα συμφωνούσε κι ίσως μάλιστα να φιλοτιμηθεί εν τέλει να μας στείλει κι εκείνον τον λεπτό διπλωματικό φάκελο που λέγαμε πριν από δυο καλοκαίρια, αν επιτέλους του τον ζητήσει η ελληνική κυβέρνηση.
Τι εννοείτε, ότι δεν συμφωνεί? Δεν τον ακούσατε που είπε ότι "Ο καθένας από μας καθαρίζει έξω από την πόρτα του"? Ε, ο χώρος πέριξ της δικής μας εξώπορτας έχει καταντήσει, όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια, σκουπιδότοπος. Καιρός να ανασκουμπωθούμε και ν’ αρχίσομε τη φασίνα.
Τι εννοείτε, ότι δεν συμφωνεί? Δεν τον ακούσατε που είπε ότι "Ο καθένας από μας καθαρίζει έξω από την πόρτα του"? Ε, ο χώρος πέριξ της δικής μας εξώπορτας έχει καταντήσει, όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια, σκουπιδότοπος. Καιρός να ανασκουμπωθούμε και ν’ αρχίσομε τη φασίνα.
Το επιτάσσει η ευρωπαϊκή νομιμότητα και η πολιτική εντιμότητα.
Το επιτάσσει, πρωτίστως, η κοινή λογική υπέρ του δημοσίου συμφέροντός μας.
Η σύνθεση είναι από την ΟΚΤΑΝΑ
http://my-pillow-book.blogspot.gr/
