Του
Αντώνη Νταγλιούδη
Είχατε ξανακούσει τον όρο «Επισκέψιμη Μουσειακή Αποθήκη»; Προσωπικά όχι. Υποθέτω ότι σημαίνει χώρος αποθήκευσης
αρχαιοτήτων που μπορεί να τον επισκέπτεται κανείς. Αν
αναζητήσει όμως κάποιος τον όρο αυτόν στο Google θα βγάλει μόνο
«Επισκέψιμη μουσειακή αποθήκη Μακρυγιάλου». (Aπό διάφορα blogs)
Ο λόγος λοιπόν για το διόροφο κτίριο περίπου 1000m2 ανά όροφο στον Μακρύγιαλο
(είναι στα μπετά) που προορίζεται για Μουσείο.
Εντάχθηκε σε κάποιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα με αυτόν τον παράξενο όρο,
με την συμφωνία της τότε Δημοτικής αρχής, αλλά και της τωρινής που «αγωνίστηκε»
πρόσφατα για να μην υποβαθμιστεί σε σκέτη «αποθήκη». Kαι για να γίνει περισσότερο κατανοητό προφανώς πρόκειται για να
έναν χώρο που θα συλλέγονται τα αρχαιολογικά ευρήματα της Βόρειας Πιερίας, θα
επεξεργάζονται και θα προετοιμάζονται είτε για έκθεση σε Μουσείο (φυσικά της Θεσσαλονίκης),
είτε θα αποθηκεύονται ως προσωρινά μη εκθέσιμα.
Στον χρόνο λοιπόν της προετοιμασίας των εκθεμάτων με κάποιο τρόπο θα
μπορεί κάποιος να επισκέπτεται για να το δει.
Πως; Με ποιες πληροφορίες
ταυτότητάς τους; Που ακριβώς θα
βρίσκονται; Οι αρχαιολόγοι και οι
εργαζόμενοι που τα επεξεργάζονται τι ρόλο θα έχουν στις ώρες επίσκεψης; Δεν νομίζω να υπάρχουν εύκολες απαντήσεις
γι’ αυτό τον πρωτότυπο όρο. Ασφαλώς θέλουν
να γίνει μια απλή αξιοπρεπής αποθήκη εργασίας για τα ευρήματα αυτά στο δρόμο
τους για το Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Και μιλάμε για μεγάλο πλούτο ευρημάτων.
Μιλάμε για μια περιοχή όπου υπήρχαν δύο από τα λαμπρότερα κέντρα της
αρχαιότητας. Η Μεθώνη και η Πύδνα. Υπάρχουν επίσης τουλάχιστον δύο παλαιολιθικοί
οικισμοί σε Παλιάμπελα και Μακρύγιαλο και πλήθος Βυζαντινών αλλά και άλλων
αρχαίων μνημείων. Δεν δικαιούνται λοιπόν
η Βόρεια Πιερία ένα Μουσείο; Δεν αρκεί
το κτίριο; (Ας πούμε 1000m2 ισογείου ως
αποθήκη – εργαστήριο και 1000m2
όροφος ως Μουσείο). Ποιο είναι το
πρόβλημα; Στα λειτουργικά έξοδα; Τι επιπλέον θα έχει σε σχέση με την
«επισκέψιμη μουσειακή αποθήκη»;
Προφανώς όμως αυτός είναι ο σχεδιασμός του Υπουργείου Πολιτισμού. Βλέπει την περιοχή ως τροφοδότη του μουσείου
Θεσσαλονίκης. Και η Δημοτική αρχή Πύδνας
– Κολινδρού δυστυχώς είναι «βολική» σ’ αυτόν τον σχεδιασμό, που μας υποτιμά.
Καιρός όμως νομίζω να αλλάξει αυτή η στάση. Φορείς, Τοπικές Κοινότητες, πολίτες και Δήμος
ας διεκδικήσουν το αυτονόητο: Ένα
Μουσείο που θα προβάλει την ιστορία του τόπου μας και των ανθρώπων που έζησαν
εδώ στους αιώνες της αρχαιότητας. Είναι
υποχρέωσή μας, το απαιτούν εξάλλου καθημερινά οι θαμμένες πολιτείες (που
ανασκάπτονται με βραδείς ρυθμούς), το ζητούν επίμονα οι σκιές των ανθρώπων
εκείνων που έζησαν και δημιούργησαν σχεδόν σ’ όλη την 1η χιλιετηρίδα
προ Χριστού. Το δικαιούμαστε.
30 – 01 – 2015
