Βασίλης Ρώτας, ο άντρας της φίλης μου Βούλας Δαμιανάκου, που έδωσε καταφύγιο στον Οτσαλάν το 1999, έγραψε τους ελληνικούς στίχους πάνω στις νότες του Μπλάντερ.
Το αυθεντικό σοβιετικό τραγούδι γράφτηκε το 1938 και λέγεται «Κατιούσα», δηλαδή Κατερινάκι. Το Κατερινάκι είναι μια κοπέλα που τραγουδάει για τον αγαπημένο της, που είναι φαντάρος στα σύνορα.
Το τραγούδι έγινε πολύ δημοφιλές στα χρόνια του πολέμου κι οι σοβιετικοί στρατιώτες έδωσαν το ίδιο όνομα, Κατιούσα, σε μια σειρά ρουκέτες του Κόκκινου Στρατού, που οι Γερμανοί αποκαλούσαν «το όργανο του Στάλιν», επειδή οι συστοιχίες τους θύμιζαν εκκλησιαστικό όργανο.
Το Κατερινάκι το τραγουδούσαν οι κόκκινοι στρατιώτες όταν εισέβαλαν στην μαρτυρική Πολωνία στις 17 Αυγούστου 1939 για να συναντηθούν στη μέση με τους ναζί συμμάχους τους, στους οποίους κρατούσαν το φανάρι επί 16 μέρες, αφού ο Χίτλερ την 1η Σεπτεμβρίου 1939 είχε εισβάλει στην Πολωνία από τη Δύση. Στις 23 Αυγούστου, μια εβδομάδα πριν, είχε υπογραφεί το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότωφ, από τα ονόματα των υπουργών εξωτερικών της ναζιστικής Γερμανίας και της σταλινικής ΕΣΣΔ. Η συμφωνία είχε ένα μυστικό πρωτόκολλο, το οποίο εφάρμοσαν οι σταλινικοί κομισάριοι εισβάλοντας στην Πολωνία, με πρόσχημα την «προστασία» των Ουκρανών και Λευκορώσων, μαχαιρώνοντας πισώπλατα το αγωνιζόμενο πολωνικό έθνος.
Όταν συναντήθηκαν στην μέση της σφαγιασμένης Πολωνίας, κομμουνιστές κομισάριοι και μαυροντυμένα SS χόρεψαν το τραγουδάκι του Μπλάντερ αγκαλιασμένοι μάγουλο με μάγουλο αλλά μην ανησυχείτε, ο τραμπαρίφας Μπογιόπουλος κάποιο επιχείρημα θα έχει γιατί αυτό ήταν μπερκέτι για τον πολωνικό λαό και καλό πράγμα για την ανθρωπότητα. Η συνέχεια, για τους 13.500.000 Πολωνούς που πέρασαν κάτω από την εξουσία του «πατερούλη» και των δημίων του είναι γνωστή. Οι ναζί έσφαζαν την Δυτική Πολωνία και οι σταλινικοί κομμουνιστές την Ανατολική. Εκατοντάδες χιλιάδες πήγαν διακοπές στην Σιβηρία. Δεν ξέρω αν το ίδιο τραγουδάκι το τραγουδούσαν οι κομισάριοι στο δάσος του Κατύν, όταν εκτελούσαν τον ανθό του σώματος των πολωνών αξιωματικών με μια σφαίρα στον σβέρκο, μαζί με αστυνομικούς, παπάδες, αγρότες, αστούς κι όποιον είχε μη προβλεπόμενη φάτσα. Μάλλον όχι, διότι είχε πέσει πολύ δουλειά αλλά και γι’ αυτή τη σφαγή οι Μπογιόπουλοι κάποια δικαιολογία θα σας πουν με σηκωμένο φρύδι και γυάλινο μάτι.
Ως τις 22 Ιουνίου 1941, όταν ο Αδόλφος επιτέθηκε στο συνεταιράκι του τον Στάλιν, σε μια τιτάνια σύγκρουση των δύο συγγενών ολοκληρωτισμών, οι απανταχού κομμουνιστές έκαναν την πάπια, περιμένοντας το χαρτάκι με τις οδηγίες, αφού παρατηρούσαν, τρώγοντας πασατέμπο, τους ναζί να καταπίνουν την Αυστρία την Τσεχοσλοβακία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Γαλλία, την Νορβηγία, την Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα. Στην Ελλάδα ο Ζαχαριάδης έγραφε ένα γράμμα υπέρ της αντίστασης στους Ιταλούς κι ύστερα το ‘παιρνε πίσω, η δε επίσημη θέση ήταν κατά του «ιμπεριαλιστικού» πολέμου, που πια διεξαγόταν εκτός …συνόρων. Η απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου εκνεύριζε το ΚΚΕ. Μόλις τον Ιούνιο σφύριξε ο πατερούλης, τότε οι απανταχού σύντροφοι γύρισαν την τραγιάσκα τους ανάποδα κι αποφάσισαν να αγωνιστούν, έχοντας σταθερό μάτι στην εξουσία. Πάντως στις 28 Οκτωβρίου 1940 υπήρχε μόνο το Κατερινάκι, ούτε το ΕΑΜ, ούτε ο ύμνος του.
Στην συνέχεια οι δυτικοί έγιναν συνεργοί του πατερούλη στην Γιάλτα. Νομιμοποίησαν τα αποτελέσματα της συμφωνίας Χίτλερ – Στάλιν. Η ΕΣΣΔ μετά την νίκη έδωσε κάτι ψιλά στην Πολωνία σε βάρος της Ανατολικής Πρωσίας και ενσωμάτωσε όλα τα πολωνικά κέρδη της στις σοβιετικές δημοκρατίες της Λευκορωσίας και της Ουκρανίας. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Μόνο που και που, στο δάσος του Κατύν, τα βράδια με φεγγάρι, όταν φυσάει ο άνεμος ακούγεται το ακορντεόν να παίζει το Κατερινάκι και σκιές SS και κομισάριων το χορεύουν αγκαλίτσα…
Ακούστε τα παρακάτω και θα καταλάβετε
Katyusha - 1938.
Ύμνος του ΕΑΜ
Tου Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη 29/10/2014 07:00 (http://www.antinews.gr)
