«Σφεντόνα» στο κατεστημένο, η χθεσινή συναυλία του Β. Παπακωνσταντίνου στη Βέροια
Γράφει ο Κωστής Χαλάτσης
"Πάντα εδώ...", ο τίτλος της καλοκαιρινής περιοδείας του Β. Παπακωνσταντίνου που έριξε
χθες βράδυ την «αυλαία» των θερινών εκδηλώσεων της Κ.Ε.Π.Α. στο Θέατρο Άλσους της Βέροιας, δικαίωσε στο έπακρο το περιεχόμενό του, τόσο στο «πάντα», όσο και στο «εδώ».
«ΣΟΥ ΞΑΝΑΔΙΝΩ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥ ΤΩΡΑ, ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΕ ΚΑΙΡΕ»Ο πάντα και κατά πάντα αληθινός Βασίλης Παπακωνσταντίνου, στη 40χρονη διαδρομή του στο ελληνικό ροκ τραγούδι και όχι μόνο, με τα σημάδια του χρόνου να έχουν περάσει απλώς από πάνω του (64 ετών) αλλά όχι κι από μέσα του... μας «εκσφενδόνισε» τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς που γαλουχήθηκε στην κυριολεξία από τα κλασικά και διαχρονικά του τραγούδια – εμβλήματα, «εδώ και τώρα», στους χθεσινούς και σημερινούς αποδέκτες μιας τραγικής προδοσίας της Ιστορίας, που επαναλαμβάνεται με το σκληρότερο ίσως πρόσωπο, στη νεοελληνική πραγματικότητα.
Και καθώς η τέχνη και η μουσική ειδικότερα οφείλει, εφόσον τιμά την αποστολή της, να γίνεται «μήτρα» της υγιούς αντίδρασης και διαμαρτυρίας, ο Παπακωνσταντίνου έδωσε με τη σκηνική του παρουσία, με πάθος, πειστικές απαντήσεις στο «γιατί» αλλά και στο «πώς» ενός κοινού που «εναπόθεσε» στην κυριολεξία την εκτόνωσή, το δυναμισμό αλλά και την αγανάκτησή του στα ...πόδια του πρωταγωνιστή επί σκηνής.Τα περισσότερα από τα τραγούδια που ακούστηκαν ήταν των μεγάλων δημιουργών, συνθετών, ποιητών και στιχουργών της Ελλάδας, όπως των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Λοΐζου, Θάνου Μικρούτσικου, Νικόλα Άσιμου, Τάσου Λειβαδίτη, Νίκου Καββαδία, ο Άλκη Αλκαίου, Κώστα Καρυωτάκη, Κώστα Τριπολίτη , Οδυσσέα Ιωάννου κ.α.
«ΕΡΝΕΣΤΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΑΝΕ Η' ΝΙΚΟ...»
«Αν τον έλεγαν Ερνέστο, ήταν ο Τσε γκεβάρα, αν τον έλεγαν Νίκο, ήταν ο Μπελογιάννης», σχολίασε σε μορφή πρόζας, ο τραγουδιστής στο πασίγνωστο «Πουέρτο Ρίκο».
Η παράστασή του ξεπέρασε από την πρώτη στιγμή τα στενά όρια ενός εμπορικού προγράμματος διασκέδασης και ενσάρκωσε το χαρακτήρα μιας αμιγούς πολιτικής συναυλίας που επανέφερε στο προσκήνιο το «τραυματισμένο» αγνό, ως προς τις καλλιτεχνικές καταβολές του, πολιτικό τραγούδι, από τις μικροκομματικές σκοπιμότητες της 40ετίας που διαδέχθηκε τη μεταπολίτευση.
Δεν είναι τυχαίο το ότι η συναυλία ξεκίνησε με το «Στρατιώτη» του Λοΐζου και τελείωσε με το «Της δικαιοσύνης ήλιε, νοητέ» του Ελύτη, τραγούδια που μέχρι και τις μέρες μας, στον αγανακτισμένο κόσμο, παράγουν συνειρμούς κομματικών συγκεντρώσεων. Ωστόσο ο Βασίλης κατάφερε ανεπιτήδευτα την επανα-νοηματοδότησή τους και αυτό φάνηκε στην αυθόρμητη και θερμή ανταπόκριση του κόσμου.
«Αν τον έλεγαν Ερνέστο, ήταν ο Τσε γκεβάρα, αν τον έλεγαν Νίκο, ήταν ο Μπελογιάννης», σχολίασε σε μορφή πρόζας, ο τραγουδιστής στο πασίγνωστο «Πουέρτο Ρίκο».
Η παράστασή του ξεπέρασε από την πρώτη στιγμή τα στενά όρια ενός εμπορικού προγράμματος διασκέδασης και ενσάρκωσε το χαρακτήρα μιας αμιγούς πολιτικής συναυλίας που επανέφερε στο προσκήνιο το «τραυματισμένο» αγνό, ως προς τις καλλιτεχνικές καταβολές του, πολιτικό τραγούδι, από τις μικροκομματικές σκοπιμότητες της 40ετίας που διαδέχθηκε τη μεταπολίτευση.
Δεν είναι τυχαίο το ότι η συναυλία ξεκίνησε με το «Στρατιώτη» του Λοΐζου και τελείωσε με το «Της δικαιοσύνης ήλιε, νοητέ» του Ελύτη, τραγούδια που μέχρι και τις μέρες μας, στον αγανακτισμένο κόσμο, παράγουν συνειρμούς κομματικών συγκεντρώσεων. Ωστόσο ο Βασίλης κατάφερε ανεπιτήδευτα την επανα-νοηματοδότησή τους και αυτό φάνηκε στην αυθόρμητη και θερμή ανταπόκριση του κόσμου.
«...ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΑΛΗΤΑΜΠΟΥΡΑ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΓΕ ΣΦΕΝΤΟΝΑ»Πότε με την αδίστακτη αθυροστομία και τη σκληρότητα των ήχων και των λέξεων, εμβατηριακών τόνων σε ροκ αποχρώσεις, που άγγιζαν και ξεπερνούσαν, εν πολλοίς, τα όρια της κραυγής και πότε με την απαλάδα και τον ερωτισμό της μπαλάντας, που λειτουργούσε ιδανικά εξισορροπητικά, ο αεικίνητος πρωταγωνιστής της βραδιάς, με τους έμπειρους δεξιοτέχνες μουσικούς του, έδωσαν μια ισχυρή δόση αδρεναλίνης, που συμπαρέσυρε από την πρώτη στιγμή τους 2000 και πλέον θαυμαστές του, κάθε ηλικίας, σε ξέφρενους ρυθμούς, ενώ στην πρώτη γραμμή παρατάχθηκαν, περιστοιχίζοντας τη σκηνή με τα χέρια υψωμένα, για πάνω από δύο ώρες, τα... λεγόμενα, κατά τον συνήθη κοινωνικό χαρακτηρισμό, «οργισμένα νιάτα»!
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ Η ΜΑΙΡΗ ΜΠΡΟΖΗ – ΑΞΙΟΙ ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Ιδιαίτερα εντυπωσιακή υπήρξε η Μαίρη Μπρόζη στο βιολί αλλά και στα φωνητικά, οι δεξιοτεχνικές ικανότητες της οποίας την έκαναν να συναγωνίζεται σχεδόν επάξια την διεθνούς φήμης βιολίστρια Βανέσα Μέι, ενώ η εξαιρετική ορχήστρα των Αντρέα Αποστόλου στο πιάνο, Στέφανου Δημητρίου στα ντράμς, Βαγγέλη Πατεράκη στο μπάσο, Γιάννη Αυγέρη στην κιθάρα, Φρόσως Στυλιανού στο τραγούδι και τα φωνητικά, με την απόλυτα εναρμονισμένη σκηνοθεσία ήχου και φωτισμού από τους Γιάννη Δίπλα και Αλέκο Μπίτο , συντέλεσαν στο πλούσιο ενορχηστρωτικό αποτέλεσμα του Αντρέα Αποστόλου.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακή υπήρξε η Μαίρη Μπρόζη στο βιολί αλλά και στα φωνητικά, οι δεξιοτεχνικές ικανότητες της οποίας την έκαναν να συναγωνίζεται σχεδόν επάξια την διεθνούς φήμης βιολίστρια Βανέσα Μέι, ενώ η εξαιρετική ορχήστρα των Αντρέα Αποστόλου στο πιάνο, Στέφανου Δημητρίου στα ντράμς, Βαγγέλη Πατεράκη στο μπάσο, Γιάννη Αυγέρη στην κιθάρα, Φρόσως Στυλιανού στο τραγούδι και τα φωνητικά, με την απόλυτα εναρμονισμένη σκηνοθεσία ήχου και φωτισμού από τους Γιάννη Δίπλα και Αλέκο Μπίτο , συντέλεσαν στο πλούσιο ενορχηστρωτικό αποτέλεσμα του Αντρέα Αποστόλου.
«ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ»
«...Καλή αντάμωση Βέροια, με αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη και ανυπακοή...».
Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια – συνθήματα, με τα οποία ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έκλεισε τη χθεσινή συναυλία, αμέσως μετά το «της δικαιοσύνης ήλιε», κατά το οποίο ανέβασε μαζί του στη σκηνή μικρά παιδιά, αφού πρώτα ομολόγησε την αποτυχία της δικής του γενιάς, για την οποία, όπως είπε, δεν είναι καθόλου περήφανος, δείχνοντας έτσι το δρόμο της ελπίδας που ανήκει στην παιδική αθωότητα και κατέληξε... «Καλή αντάμωση στους δρόμους»!
«...Καλή αντάμωση Βέροια, με αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη και ανυπακοή...».
Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια – συνθήματα, με τα οποία ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έκλεισε τη χθεσινή συναυλία, αμέσως μετά το «της δικαιοσύνης ήλιε», κατά το οποίο ανέβασε μαζί του στη σκηνή μικρά παιδιά, αφού πρώτα ομολόγησε την αποτυχία της δικής του γενιάς, για την οποία, όπως είπε, δεν είναι καθόλου περήφανος, δείχνοντας έτσι το δρόμο της ελπίδας που ανήκει στην παιδική αθωότητα και κατέληξε... «Καλή αντάμωση στους δρόμους»!
Δείτε αποσπάσματα στο video:
https://www.youtube.com/watch?v=wr-akN0M1g8&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=wr-akN0M1g8&feature=youtu.be
http://faretra.info
