Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Η Ναζί Σταχτοπούτα και άλλα σπουδαιότερα

Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον αποστολέα του μηνύματος.... my-pillow-book.blogspot.gr
Με αφορμή την ορκωμοσία των συμβουλίων της τοπικής αυτοδιοίκησης, έπεσαν πάλι τα φώτα της δημοσιότητας στην Ουρανία Μιχαλοτέτοιου. Είχα ασχοληθεί ξανά μαζί της πέρσι και με λύπη μου το κάνω για δεύτερη φορά όχι για να καταφερθώ εναντίον της αυτή τη φορά, αλλά για να την υπερασπιστώ, τρόπον τινά.

Δύο ήταν τα εναύσματα που μου έδωσαν την αφορμή γι’ αυτό το σημείωμα. Το πρώτο ήταν η χθεσινή διάδραση με μια μουτσουνοτεφτεροφιλενάδα που επέμενε να χτυπάει την Ουρανία στο πιο αδύνατο σημείο της που είναι η σωματική της διάπλαση –με αιτία, φυσικά, τη γελοία πολιτική της καταγωγή και την γελοιωδέστερη «πολιτική» παρουσία της μικρής αυτής ανόητης, που βούτηξε κι αυτή μέσ' στα βρωμιάρικα νερά του πολιτικού μας λιμανιού. 

Το δεύτερο έναυσμα ήταν αυτή η «φωτογραφία δρόμου» που πήρε τυχαία το μάτι μου πριν λίγο. Την τράβηξε, όπως πληροφορούμαι ο Άγγελος Καλοδούκας, και την καρφιτσώνω εδώ, ελπίζω με την άδειά του.

Ισχυρίστηκα στην κουβέντα με τη φίλη μου ότι το «κοριτσάκι», αυτή τη λέξη χρησιμοποίησα για την κόρη του Φυρερίσκου, είναι άμοιρο ευθυνών, ακριβώς επειδή είναι κοριτσάκι και μάλιστα χωρίς εισαγωγικά. Ακριβώς όπως χιλιάδες άλλα σαχλοκούδουνα στην ίδια, λίγο μεγαλύτερη ή λίγο μικρότερη ηλικία που κάνουν ή τουλάχιστον έκαναν πριν λίγα χρόνια, αλλά είμαι σίγουρος ότι ακόμα κάνουν, ουρές έξω από τα στούντιο  των βοθροκάναλων μαζικής εξαπάτησης για τα 15 λεπτά δημοσιότητας που θεωρούν ότι δικαιούνται.

Και έτυχε σ’ αυτό το πλάσμα -αν θες πες την τέρας, αλλά μικρή σημασία έχει αυτό, εδώ και τώρα- κι έπεσαν ξαφνικά πάνω του όλα τα φώτα της φθισικιάς Τηλεδημοκρατίας μας. Όχι μόνο για αυτά τα 15 λεπτά  που, υπό ομαλές συνθήκες, θα εδικαιούτο κατά τη ρήση του Άντυ Γουόρχολ σε ολόκληρη τη ζωή της. Όχι μόνον αυτά τα περιβόητα 15 λεπτά, αλλά όσα θα ήθελε αυτή –κάθε μέρα αν ήθελε -αν θέλει. Αρκεί μια δήλωση, μια εμφάνιση αυτού του τίποτα -ενός ακόμα από τα πολλά τίποτα που βρίθουν στο πολιτικό παλκοσένικο αυτού του κακορίζικου τόπου μας. 

Δεν παριστάνω ότι γνωρίζω να αναλύω τις ψυχές των ανθρώπων, αλλά δεν μπορώ και να μην αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσε να διαχειριστεί ένα τέτοιο άτομο όλη αυτήν την δημοσιότητα. Ένα παιδί, στην πραγματικότητα, που προφανώς δεν έχει καταφέρει να ωριμάσει  διανοητικά ή συναισθηματικά.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ