ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ «ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ»

Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον αποστολέα του μηνύματος.... Σοσιαλιστικό Κόμμα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ «ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ».

Αποτυχία της πολιτικής του μνημονιακού μπλοκ. Η κρίση συνεχίζεται.

Η ηγεσία της Ε.Ε. και της Ελλάδας οργάνωσαν πολιτικά το 2010 μια νεοφιλελεύθερη επίθεση με

επικυρίαρχες τις κερδοσκοπικές αγορές και το χρηματοπιστωτικό σύστημα που είχε τοξικές επενδύσεις.

Οι βλαπτικές για τη χώρα επιλογές της ένταξης στο ΔΝΤ και σε μνημονιακά πακέτα, που αποτέλεσαν τον σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, συνιστούν την πρώτη φάση της κρίσης με πρωτοφανείς επιπτώσεις, όπως η μείωση του εθνικού πλούτου κατά δεκάδες δις ευρώ, η διάλυση χιλιάδων επιχειρήσεων, η καταστροφή των εισοδημάτων εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών, η ανεργία, εκατομμύρια συμπολιτών μας κάτω από τα όρια της φτώχειας και η μετανάστευση χιλιάδων νέων επιστημόνων. Και όλα αυτά, προκειμένου να πετύχει η χώρα ρευστότητα, αντιμετώπιση του μη βιώσιμου χρέους και ανταγωνιστικότητα στην Οικονομία. Και απέτυχαν ως προς τους διακηρυγμένους στόχους τους και διέλυσαν τη χώρα.

Ενόψει της ήττας και της αποτυχίας αυτής της πολιτικής, στη δεύτερη φάση της κρίσης, επέλεξαν να εμφανίσουν αυτή την πολιτική ως θετική εξέλιξη, διότι οι αγορές επανήλθαν με όρους επικυριαρχίας στην άσκηση πολιτικής. Πρωτοφανές το θέατρο του παραλόγου. 

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ηγεσίες στην Ε.Ε. υποτάχθηκαν στις αγορές, επέλεξαν πολιτική σκληρού νομίσματος, εγκατέστησαν το ΔΝΤ στην Ε.Ε. και μηχανισμούς επιτήρησης σε μια σειρά από χώρες τόσο για την εξυπηρέτηση χρηματιστηριακών και χρηματοπιστωτικών συμφερόντων όσο και για την υποστήριξη εθνικών επιδιώξεων, μερίδων της άρχουσας τάξης ορισμένων χωρών.

 Επέβαλαν θηριώδη δημοσιονομική επιδρομή και το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο από αυτό που διατυμπάνιζαν. Ύφεση, ανεργία, φτώχεια, οικονομική και κοινωνική διάλυση. Ηττήθηκε η πολιτική τους, απέτυχαν. Και αυτή είναι μια πραγματικότητα σε όλη την Ευρωζώνη και την Ε.Ε.

Και η πρώτη πράξη αναγνώρισης της αποτυχίας τους, αφορά πλέον στο ότι ήδη επέλεξαν μέσω της ΕΚΤ με ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. προ 15ήμερου, την ποσοτική χαλάρωση και την επιλογή να διαθέσουν από τα αποθεματικά ένα τρις ευρώ, κάνοντας στροφή 180 μοιρών. Εάν μέρος αυτών των κεφαλαίων θα διατεθεί στην πραγματική οικονομία και θα αποτελέσει παράγοντα ρευστότητας για τις επιχειρήσεις, θα κριθεί στην πορεία καθότι ήδη χρεοκοπημένες τράπεζες προετοιμάζονται να λάβουν μέρος για τα χαρτοφυλάκια τους. Και η ηγεσία της ΕΚΤ ανήγγειλε ότι θα εκδώσει στο μέλλον ολοκληρωμένο πρόγραμμα διάθεσης των εν λόγω κονδυλίων. Επομένως, η ΕΚΤ με πολιτική απόφαση αλλά χωρίς σαφώς ορισμένο πρόγραμμα, προέβη στην στροφή πολιτικής και στην ποσοτική χαλάρωση.  

Όταν άλλες μεγάλες χώρες μέσω των τραπεζών τους, είχαν προβεί από την αρχή της κρίσης τόσο σε έκδοση νομίσματος όσο και σε διάθεση των αποθεμάτων τους, επιλέγοντας την ποσοτική χαλάρωση, η ηγεσία της Ε.Ε. που υποκαταστάθηκε από την διακυβερνητική Α. Μέρκελ-Ν. Σαρκοζύ και στη συνέχεια από την γερμανική επικυριαρχία, επέλεξε μέσω της ΕΚΤ πολιτική σκληρού νομίσματος, που λειτούργησε σε βάρος της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών οικονομιών  και οδήγησε χώρες, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία, η Πορτογαλία, η Ελλάδα, η Ιρλανδία, το Βέλγιο και η Ολλανδία σε οικονομική και κοινωνική κρίση ανάλογα με τις ιδιομορφίες τους. Αυτή η ποσοτική χαλάρωση για να αποδώσει στην πραγματική οικονομία, ωστόσο χρειάζεται πλέον της μιας διετίας. Η κρίση επομένως στην Ε.Ε., θα συνεχίζεται, έλλειψη ρευστότητας.

Δεν ζούμε σε «χώρα λωτοφάγων». Οι προοδευτικές δυνάμεις από την αρχή της κρίσης είχαν θέσει δύο θέματα: Πρώτον, η ΕΚΤ να προβεί σε έκδοση νομίσματος και σε ποσοτική χαλάρωση, όπως έκαναν οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και η Μ. Βρετανία και δεύτερον να τροποποιηθεί το καταστατικό της ΕΚΤ ώστε να δανείζει απευθείας τα Κράτη-Μέλη και να αποτελέσει η ΕΚΤ, θεσμό «έσχατης καταφυγής». Το εν λόγω δίκτυο είχε τότε άλλα συμφέροντα να εξυπηρετήσει και οδήγησε την Ευρωζώνη και χώρες της σε οικονομική και κοινωνική κρίση, σε αποτυχία. Τώρα  όμως, επιχειρεί «διορθωτική πορεία».

Αφού διέλυσαν τις οικονομίες και τις κοινωνίες δεκάδων χωρών της Ε.Ε., την ανταγωνιστικότητα στην Ευρωζώνη και μέσω του αποπληθωρισμού και οδήγησαν εκατομμύρια ευρωπαίους πολίτες σε απόγνωση. Αυτή την πολιτική στροφή στην χρηματοπιστωτική και νομισματική πολιτική, δεν την επέλεξαν μόνο για να αντιμετωπίσουν την αποτυχία τους στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο αλλά και για να εκτονώσουν πολιτικά την οργή εκατομμυρίων ευρωπαίων πολιτών που θα προσέλθουν στις κάλπες των Ευρωεκλογών, στις 25 Μαΐου.

Η αναγκαστική τους στροφή δεν αλλάζει τη βάση του νεοφιλελεύθερου πλαισίου και της συνέχισης των πολιτικών της λιτότητας.

Η εν λόγω εξέλιξη οφείλεται και στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες των πολιτών σε μια σειρά από χώρες της Ε.Ε. όσο και στη γενική θέληση εκατομμυρίων Ευρωπαίων να οδηγήσουν σε ήττα αυτές τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και σε αλλαγή πορείας τόσο της Ε.Ε. αλλά και σε κάθε χώρα.

Την νέα πολιτική και οικονομική αποτυχία τους επιδιώκουν με μια πρωτοφανή αλχημεία να την εμφανίσουν ως επίτευγμα και αυτή την παράσταση την παρακολουθήσαμε στην Ελλάδα με την πρόσφατη επίσκεψη και της Γερμανίδας Καγκελαρίου, Α. Μέρκελ. Κατά την οποία, λόγω των γενικότερων εξελίξεων σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο των δραστηριοτήτων των κερδοσκοπικών κεφαλαίων και των αγορών, συντονίστηκαν για να εμφανίσουν ως βιώσιμο το χρέος στην Ελλάδα και ως επιτυχή την οικονομική και κοινωνική διάλυση και αξιόχρεη τη χώρα, προκειμένου και πάλι οι αγορές να καθορίζουν την πορεία της εξέλιξης της κρίσης με βάση τις επικερδείς επιδιώξεις τους στην παρούσα συγκυρία.

Η νεοφιλελεύθερη πολιτική του απομονωμένου κοινωνικά και πολιτικά, συντηρητικού μνημονιακού μπλοκ απέτυχε διότι ενώ είχε ως κατεύθυνση την εξυπηρέτηση των δανειακών αναγκών του ελληνικού δημοσίου καθώς και την αντιμετώπιση του μη βιώσιμου χρέους, καμία από αυτές τις δύο προϋποθέσεις επιτυχίας του προγράμματος, δεν πληρούνται μετά από τέσσερα χρόνια. Η ηγεσία της Ε.Ε. οδήγησε σε αγαστή συνεργασία με την ελληνική κυβερνητική ηγεσία τη χώρα σε μία πρωτοφανή κρίση με συνέπειες.

Οι συνέπειες της πολιτικής των μνημονίων που άσκησαν και ασκούν, αποτελούν γεγονότα και όχι αξιολογήσεις, τα οποία και αποσιωπούν συστηματικά. Γεγονότα που έχουν οδηγήσει σε πρωτοφανή αναδιανομή ισχύος και πλούτου υπέρ των ισχυρών, σε φτωχοποίηση εκατομμύρια Έλληνες και σε οικονομική και κοινωνική διάλυση τη χώρα.

Οι πολιτικές αυτές έχουν όνομα. Είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην κοινωνία και στην οικονομία που διέλυσαν νοικοκυριά, επιχειρήσεις, κοινωνικές ομάδες και πολίτες που βρίσκονται σε καθεστώς φτώχειας. Αυτή η πολιτική δεν έχει σχέση με την προοδευτική παράταξη. Ενόψει της προπαγανδιζόμενης περάτωσης του ρόλου της τρόικα και του χαρακτήρα των μνημονίων και της πρόσφατης εξόδου της χώρας στις αγορές, επιχειρούν ψευδόμενοι, να εμφανίσουν ότι βαίνουμε στην «μετά-μνημονιακή εποχή», ενώ είναι σαφές ότι οι εν λόγω μνημονιακές συμφωνίες εμπεριέχουν τον σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που θα αποτελέσουν τη βάση για ένα νέο δημοσιονομικό πρόγραμμα στα πλαίσια του Σύμφωνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας της Ε.Ε., εάν δεν συνεχιστεί η προσπάθεια για να οδηγηθούν σε οριστική πολιτική ήττα και οι παρατάξεις που την εκπροσωπούν, τόσο στη χώρα όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο στις προσεχείς ευρωεκλογές. Το νέο αυτό δημοσιονομικό πρόγραμμα στα πλαίσια του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας, δεν θα έχει σα βάση την ανάπτυξη και τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων αλλά τη διαιώνιση της μονόπλευρης λιτότητας, της ύφεσης, της ανεργίας και των μικρό-παροχών,  προκειμένου να ελεγχθούν τμήματα του εκλογικού σώματος και κοινωνικές ομάδες.

Η χώρα ξαναβρίσκεται στο ίδιο σημείο που ήταν το 2010, αλλά υπό πολύ δυσμενέστερους πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς όρους και συνθήκες, έχοντας απολέσει της πολιτική της ισοτιμία στα πλαίσια της Ε.Ε. Η βαθιά αυτή κρίση οργανώθηκε με πολιτικές αποφάσεις και ήδη οι δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ επιδιώκουν να εισέλθουμε, ως χώρα και ως κοινωνία στη δεύτερη φάση μιας παρατεταμένης κρίσης στην Πολιτική και στην Οικονομία που αφορά στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Προκειμένου για πολιτικούς λόγους, να υπερβούν την αποτυχία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους και να δικαιολογήσουν τη συνέχιση της, συνέδεσαν την πρόωρη έξοδο στις αγορές, με τη δήθεν επιτυχία του δημοσιονομικού προγράμματος.

Με πολιτικούς όρους και χωρίς καμία συνθήκη θετική από άποψη πραγματικών οικονομικών μεγεθών και κοινωνικών προϋποθέσεων στη χώρα, διέθεσαν 5ετή ομόλογα σε κερδοσκοπικά κεφάλαια, στις αγορές που στην πραγματικότητα δεν αφορά την προσφορά ομολόγων στην ανοιχτή αγορά αλλά κλειστή δημοπρασία κρατικών ομολόγων με συγκεκριμένους επενδυτές, υπό το αγγλικό δίκαιο που προστατεύει τον πιστωτή.

Επιπλέον, οι ανάδοχοι τη έκδοσης των ελληνικών ομολόγων που εγγυώνται προς τους επενδυτές, είναι γνωστοί χρηματοπιστωτικοί όμιλοι και όχι το ελληνικό δημόσιο.

Πρόκειται για τους χρηματοπιστωτικούς ομίλους που το 2010 προκειμένου να κερδοσκοπήσουν σε βάρος των οικονομιών και άλλων χωρών αλλά και της χώρας μας, εμφάνιζαν τη χώρα ως αναξιόπιστη και σε πλήρη αδυναμία δανεισμού λόγω του χρέους. Οι ίδιοι τώρα, με έναν πρωτοφανή πολιτικό και οικονομικό τυχοδιωκτισμό συγκεκριμένων συμφερόντων, την εμφανίζουν ως αξιόχρεη. Και οι μεν κερδοσκόποι έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα, το ζήτημα είναι ότι οι πολιτικές ηγεσίες συνέπραξαν και προσχώρησαν σε αυτή τη στρατηγική οικονομικό-κοινωνική διάλυσης.

Πρόκειται εντέλει, για μια προστατευμένη έκδοση και για αυτήν την εγγύηση των ομολόγων που δίνουν έναντι των δανειστών, οι εν λόγω χρηματοπιστωτικοί όμιλοι θα λάβουν αμοιβή. Είναι επενδύσεις άνευ κινδύνου, καθώς πρόκειται για ομόλογα με εγγυημένες αποδόσεις. Είναι προφανές ότι αυτό το ακριβό και λόγω αποπληθωρισμού, δάνειο θα προστεθεί στο ήδη υπάρχον δημόσιο χρέος.

Οι αγορές ήταν αυτές που και πάλι καθόρισαν την πολιτική των Κυβερνήσεων. Είναι ενδεικτικό ότι η έξοδος στις αγορές δε συνοδεύτηκε από μέρους της Κυβέρνησης με την ανακοίνωση κανενός σχετικού σχεδίου. Χωρίς καμία κατεύθυνση και με κρατικά ομόλογα που έχουν το υψηλότερο επιτόκιο (4.95%) σε αντίθεση με τα ισπανικά και πορτογαλικά επιτόκια που ανήλθαν στο 1.75% και  2.65% αντίστοιχα.

Αυτό φανερώνει και πάλι ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική έχει συγκεκριμένες επιδιώξεις που αφορούν τη διάσωση των τραπεζών και αυτό ως ένα βαθμό, να ιδιοποιηθούν ορισμένοι ένα μέρος του πλούτου της χώρας, να ιδιωτικοποιήσουν σε «τιμή ευκαιρίας» δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας καθώς και ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, να υποτιμήσουν τα περιουσιακά στοιχεία και τις αμοιβές εργασίας και να επιβάλλουν ένα μοντέλο δορυφορικής και συμπληρωματικής οικονομίας για την Ελλάδα. Και τα εν λόγω «επιτεύγματα», ορισμένοι πολιτικά υπεύθυνοι για αυτοί την τραγική εξέλιξη, τα αποκαλούν «σωτηρία της πατρίδας».

Οι αγορές προέβησαν τώρα σε αυτή την επιλογή και τα ελληνικά ομόλογα είναι «ελκυστικά», διότι:

Πρώτον, η άνοδος του πληθωρισμού σε άλλες χώρες δεν ευνοεί την άμεση κερδοφορία στις εν λόγω χώρες, αντίθετα την ευνοεί σε ζώνες χωρών με αποπληθωρισμό. Και δεν τους αφορά ότι ο αποπληθωρισμός έχει διαλύσει την ανταγωνιστικότητα των οικονομιών, διότι ναι μεν, έχουν μειωθεί οι τιμές στην κατανάλωση αλλά έχει αυξηθεί το κόστος παραγωγής.

 Η εξέλιξη αυτή σχετίζεται και με την πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης που ακολούθησαν οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και η Μεγάλη Βρετάνια, γεγονός που μέχρι πρότινος ευνοούσε τις επενδύσεις σε ομόλογα χαμηλής απόδοσης των χωρών BRICS και της Ανατολικής Ευρώπης. Πλέον, όμως η Fed μειώνει σταδιακά την ποσοτική χαλάρωση, γεγονός που αυξάνει τις νομισματικές πιέσεις στις εν λόγω χώρες και οδηγεί σε αύξηση του πληθωρισμού τους, με αποτέλεσμα την απόσυρση κεφαλαίων από τις επενδύσεις στα κρατικά τους ομόλογα.

Δεύτερον, αυτή την περίοδο διεθνώς τα επιτόκια είναι μηδενικά και υπάρχουν πλέον πολλά κεφάλαια αδιάθετα που κατευθύνονται προς τις χώρες του Νότου.

Τρίτον, η πρόσφατη κρίση στην Ουκρανία οξύνει περισσότερο την κρίση στην Ανατολική Ευρώπη και απελευθερώνει κερδοσκοπικά κεφάλαια που προορίζονταν για έργα υποδομής στις χώρες αυτές, που πλέον επιδιώκουν να κάνουν επενδύσεις σε εγγυημένους τίτλους.

Τέταρτον, τα κερδοσκοπικά κεφάλαια αυτή την περίοδο της μεγάλης ύφεσης, δεν επενδύουν σε παραγωγικές δραστηριότητες που θα έχουν αποδόσεις μακροπρόθεσμες. Επιδιώκουν άμεσο, βραχυχρόνιο κέρδος.

Με την εν λόγω εξέλιξη επιδιώκουν να συγκαλύψουν την αποτυχία του οικονομικού προγράμματος τόσο σε επίπεδο Ε.Ε. όσο και στη χώρα και να παρουσιάσουν ως επιτυχία τις προαναφερόμενες συγκυριακές επιδιώξεις των αγορών προκειμένου να αξιοποιηθεί από τις δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ πολιτικά η εν λόγω καμπάνια, ενόψει Ευρωεκλογών. Πανηγυρίζουν για ένα βραχυπρόθεσμο δάνειο. Το ελληνικό δημόσιο δανείζεται από τις αγορές με  3μηνα, 6μηνα και 9μηνα γραμμάτια. Το εν λόγω βραχυπρόθεσμο 5ετές ομόλογο δεν αποτελεί βάση για δανειακή σταθερότητα.

 Η χώρα όταν θα μπορεί να εκδώσει ομόλογα 10ετίας και θα θέσει ρήτρα ανάπτυξης στην αποπληρωμή του χρέους σε συνδυασμό με την επάνοδο στην πραγματική Οικονομία, τότε θα μπορούμε να μιλήσουμε για επιτυχή εξέλιξη.

Η χώρα έχει πρόβλημα ρευστότητας και μη βιώσιμο χρέος, η κρίση συνεχίζεται και χρειαζόμαστε πολιτική εντιμότητα και ειλικρίνεια στο δημόσιο βίο. Μια δημοκρατική και προοδευτική κυβέρνηση έπρεπε να προτάξει την αναδιάρθρωση του χρέους που θα αποτελούσε σημαντικό παράγοντα για τη θέση της στις αγορές και όχι να προβαίνει σε ντελίριο καταστροφολογίας ότι το χρέος δεν ήταν βιώσιμο και έπρεπε να «επέλθει η τιμωρία».

Για την αντιμετώπιση του συνολικού χρέους στην Ευρωζώνη όπου το μεγαλύτερο μέρος του κατέχει η Ιταλία και ακολουθούν χώρες τόσο του Νότου όσο και της Κεντρικής Ευρώπης καθώς και η χώρα μας, επιχειρείται η μετάθεση της συζήτησης το προσεχές Φθινόπωρο. 

Το κύριο για την ευρωπαϊκή Δεξιά εξακολουθεί να είναι η συνέχιση του νεοφιλελευθέρου προγράμματος των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, που όμως, διαιωνίζει την ύφεση και πλήττει την ανταγωνιστικότητα των Οικονομιών της Ευρωζώνης.

Στα πλαίσια της ελληνικής Προεδρίας επήλθε συμβιβασμός για την Τραπεζική Ένωση και το θεσμό εκκαθάρισης των προβληματικών τραπεζών με πρόβλεψη 55 δις ευρώ ως κεφάλαιο, που θα συγκεντρωθεί εντός της προσεχούς δεκαετίας. Ωστόσο, για μια μεγάλη κατηγορία τραπεζών, το βασικό ζήτημα είναι η έλλειψη ρευστότητας και κατ’ επέκταση η έλλειψη ρευστότητας στην πραγματική Οικονομία και τις επιχειρήσεις.

Το άγχος να βαφτίσουν ως «μεταμνημονιακή εποχή», τη συνέχιση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των μέτρων λιτότητας, δεν είναι ότι τους εκθέτει μόνον, συνδέεται με τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, καθώς η κρίση θα συνεχίζεται και η «μετατροικανή εποχή» θα προσδιορίζεται από την επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Eurogroup, του  EFSF (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) και της ΕΚΤ με τους μηχανισμούς των απαιτήσεων του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας και με τη σύσταση του Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου στα πρότυπα της γερμανικής τράπεζας KfW, με το ΔΝΤ να έχει λόγο μέχρι το α’ εξάμηνο του 2016 και όπου οι επενδύσεις, η ανάπτυξη και οι θέσεις εργασίας θα αποτελούν μόνο προπαγάνδα στην ημερήσια διάταξη της πανευρωπαϊκής καμπάνιας, ενόψει των Ευρωεκλογών.

Η χώρα χρειάζεται μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία που θα δώσει αγώνες ενάντια στη νεοφιλελεύθερη στρατηγική και στο κυρίαρχο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο. Θα συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάκτηση της αυτονομίας της πολιτικής από κάθε είδους συμφέροντα αλλότρια προς το δημόσιο συμφέρον της χώρας και της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, θα απαλλάξει τον τόπο και την ΕΕ από το ΔΝΤ και την νεοφιλελεύθερη επικυριαρχία και θα συμβάλλει στη θεσμοθέτηση ενός Ευρωπαϊκού νομισματικού μηχανισμού, αμοιβαιοποίησης του χρέους, εισαγωγής του θεσμού των ευρωομολόγων, μιας κοινής τραπεζικής αρχής και εγγύησης των καταθέσεων και μιας κοινά αποδεκτής δημοσιονομικής πολιτικής με βάση τις πραγματικές δυνατότητες των χωρών-μελών της Ε.Ε. και με αντίστοιχες μεταβιβάσεις από τις πλεονασματικές χώρες στις ελλειμματικές.

Για την έξοδο από την κρίση, έχουμε δύο διαφορετικές στρατηγικές, που αφορούν η μια στο νεοφιλελευθερισμό, στην ύφεση, στην ανεργία, στη φτώχεια και στη διάλυση των επιχειρήσεων και η άλλη στην προοδευτική έξοδο από την κρίση, στην ανάπτυξη, στην αναδιανεμητική πολιτική, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην αύξηση των δημόσιων εσόδων, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στις επιχειρήσεις σε δυναμικούς κλάδους με νέες τεχνολογίες και στην αξιοπρεπή διαβίωση. Αλλά αυτές αφορούν στην εξυπηρέτηση διαφορετικών συμφερόντων και αυτό εκφράστηκε και εκφράζεται σε πολιτικό επίπεδο. Και είναι προφανές ότι κεντρική μας επιδίωξη μας είναι να ηττηθεί αυτή η πολιτική για να ανοίξει ο δρόμος για μια προοδευτική και δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας. 

Ανάκαμψη δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ύστερα από δυο χρόνια που υποστηρίζουν ορισμένοι και που πιθανολογούν ότι τότε η ρευστότητα θα έχει φτάσει στην πραγματική οικονομία, με πολιτική «αποικίας χρέους». Οι ωφελημένοι είναι οι αγορές και οι Οικονομίες των πλεονασμάτων. Οι βλάβες όμως, τόσο για την Ελλάδα όσο και για το οικοδόμημα της Ε.Ε. συνολικά, είναι πρόδηλες. Το μνημονιακό μπλοκ επιδιώκει να αποκομίσει πολιτικά οφέλη από τη διάλυση.

Ορισμένοι, μη έχοντας αίσθηση των συνεπειών της αποτυχημένης πολιτικής που ακολούθησαν και ηττήθηκε,  επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν, ισχυριζόμενοι ότι δικαιώνονται πάνω στα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια και ότι θα είχαν «επιτύχει» νωρίτερα τις απαιτήσεις των αγορών και των νεοφιλελεύθερων επιδιώξεων.

Τέλος, για ορισμένους το λεξιλόγιο τους έχει αποσυνδεθεί από κάθε εννοιολογική βάση. Ονομάζουν τώρα «κανονική» τη χώρα, ύστερα από τη διάλυση που επέφεραν στον τόπο και που αν και δεν τη βιώνουν, τη γνωρίζουν και αφορά σε:

• Ύφεση που ανέρχεται στο 5%,
• Αύξηση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας (χρέος Γενικής Κυβέρνησης) ως ποσοστό του ΑΕΠ, που το 2010 ανερχόταν στο 142.8% του ΑΕΠ και σε απόλυτους αριθμούς τα 328.6 δις ευρώ και πλέον (τρίτο τρίμηνο του 2013), ανέρχεται στο 171,8% του ΑΕΠ και σε απόλυτους αριθμούς τα 317,3 δισ. Ευρώ (στοιχεία Eurostat)

·μείωση του Εθνικού πλούτου κατά 25% και πλέον (60 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ),
•    Ανεργία που ανέρχεται στο 27% με 1 εκατομμύριο 500 χιλιάδες άνεργοι και 450 χιλιάδες οικογένειες χωρίς κανένα εργαζόμενο,
• μείωση των εισοδημάτων του 80% του πληθυσμού από 40% έως 60%,
• 200 χιλιάδες λουκέτα σε παραγωγικές επιχειρήσεις που θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για την επαναλειτουργία τους τόσο ως προς την παραγωγή προϊόντων προστιθέμενης αξίας και εξαγωγικού χαρακτήρα,
• Δεκάδες χιλιάδες λουκέτα σε καταστήματα και απολύσεις,
• Αποσάθρωση της νέας γενιάς της χώρας με 150 χιλιάδες Έλληνες νέους επιστήμονες, μετανάστες. Το πιο μορφωμένο δυναμικό της ελληνικής νεολαίας που θα μπορούσε να συμβάλλει καθοριστικά σε μια σύγχρονη οικονομία της γνώσης για τη χώρα
• 3 εκατομμύρια 900 χιλιάδες άνθρωποι στα όρια της φτώχειας,
• δεκάδες χιλιάδες πολιτών σε ανθρωπιστική κρίση και σε συσσίτια,
•    αναδιανομή δεκάδων δις από τις δυνάμεις της εργασίας στο κεφάλαιο,
• κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων,
• διάλυση των εργασιακών σχέσεων.

                                     

Η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει:

• την ήττα αυτής της πολιτικής και στις κάλπες,
• την ανάδειξη μιας δημοκρατικής και προοδευτικής πλειοψηφίας,
• την απομόνωση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου,
• και μια διαπραγμάτευση στη βάση της ισοτιμίας της χώρας που έχει καταλυθεί, προκειμένου να οικοδομηθούν όροι ρευστότητας στην πραγματική Οικονομία, ανασυγκρότηση των επιχειρήσεων, θέσεις εργασίας και δίκαιη διανομή των βαρών.

Οι πολίτες έχουν το λόγο.

Οι αρχές ασκούνται έμπρακτα.

Email: socialistparty.gr@gmail.com

Site: www.socialistparty.gr