1η Μαρτίου 2014
Καλόν μήνα. Ευχές για ότι καλλίτερο, ατομικά και συλλογικά.
Καθ΄ οδόν προς τις εκλογές
Να θυμήσουμε ότι στις εκλογές που βαίνουμε ολοταχώς, δεν υπάρχει η πολυτέλεια <<ελαφρά τη καρδία>>, να δώσουμε την πραγματικά πολύτιμη ψήφο μας, ακόμα και στον καλλίτερο φίλο μας. Και
αυτό γιατί σήμερα διακυβεύονται πολλά, ίσως και τα πάντα.
Χρειάζεται να συμβουλευτούμε τον νου μαζί και την καρδιά μας και στο φως της λογικής, της ηθικής και της πραγματικότητας, να το συζητήσουμε, να το επεξεργαστούμε και τελικά να επιλέξουμε μόνοι μας τον άριστο. Δύσκολο εγχείρημα, αλλά χρειάζεται να επιλέξουμε από τις υποψηφιότητες, τον καλλίτερο, τόσον σαν άτομο, όσον και σαν πολιτικό φορέα, που να δείχνει ότι θα νοιαστεί έμπρακτα για τον πολίτη, την πραγματική Δημοκρατία και την Πατρίδα (Ιστορία-λαογραφία, γλώσσα, το φως, η γη, ο ουρανός, η θάλασσα, τα νερά, οι Έλληνες με την αξιοπρέπεια, τον μόχθο τους, τα παιδιά τους και τα όνειρά τους).
Ας ξανασκεφθούμε λοιπόν ποιόν και τι θα ψηφίσουμε. Ας το κάνουμε με πλήρη επίγνωση των ιστορικών στιγμών που ζούμε. Αλλά έστω και την τελευταία στιγμή, την μέρα της κάλπης, χρειάζεται πίσω από το παραβάν που δεν μας βλέπει κανείς, να κοιταχτούμε στον νοερό καθρέφτη και να αποφασίσουμε έστω και τότε, πλήρως συνειδητά, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη που μας αναλογεί.
Για ότι ψηφίσουμε, θα είμαστε φυσικά τελικά άξιοι αυτού που ψηφίσαμε, με ότι θα συνεπάγεται αυτό για εμάς, τον τόπο μας και τα παιδιά μας.
Παρακάτω, παραθέτω απόσπασμα με σκέψεις μου, από την παρουσίαση βιβλίου μου, πριν από ένα χρόνο:
<< Στις δύσκολες μέρες που περνούμε όλοι μας, θεωρώ ότι είναι σημαντικό να θυμόμαστε και να μην ξεχνούμε, τις ρίζες μας και τη διαδρομή μας, σαν άτομα και σαν λαός.
Γιατί εκεί, πασπαλισμένα με τη σκόνη της λήθης, βρίσκονται τα όνειρά μας, αλλά και οι αλυσίδες, που μας κρατούν δέσμιους και μπορούν να ανιχνευθούν από επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές.
Γνωρίζουμε βέβαια, ότι ένας τόπος γεννάει τον συνηθισμένο άνθρωπο που ανήκουμε οι περισσότεροι, αλλά και ήρωες μαζί και Εφιάλτες.
Και συνειδητοποιούμε προοδευτικά ότι ο φόβος είναι το εργαλείο καθυπόταξης ατόμων και συνειδήσεων.
Μας χρειάζονται λοιπόν η αλήθεια, η μη λήθη και η επικοινωνία της γνώσης (η γνώση είναι δύναμη), για να ανταπεξέλθουμε στη φοβερή κατάσταση, που έχει περιέλθει ο τόπος μας, με τους ανθρώπους μας και το μέλλον μας, που είναι τα παιδιά. Τα παιδιά, ο ανθός της Κοινωνίας.
Μιλάμε βέβαια για ανθρώπους και όχι για αριθμούς. Τα νούμερα, τους αριθμούς, χρησιμοποιούσαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Εάν το <<πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος>> πολεμιέται, εάν το σημείο αναφοράς ΆΝΘΡΩΠΟΣ αντικαθίσταται με το χρήμα, μια αντιανθρώπινη ιδεολογία, μια σκοτεινή Εταιρεία, τότε ο άνθρωπος μπαίνει στο περιθώριο και αποτελεί πράγμα, αναλώσιμο είδος.
Τότε η ανθρωπότητα συνολικά φυλακίζεται σε ένα απέραντο Άουσβιτς.
Στην εποχή της τεχνητής κρίσης, που εξελίχθηκε σε πραγματική, όλοι μας θρηνούμε απώλειες. Σ΄ αυτό, βοήθησαν κατά πολύ και θεωρούμενοι δικοί μας.
Βρισκόμαστε λοιπόν, λόγω αυτών των απωλειών, σε κατάσταση πένθους. Πενθούμε για τις απώλειες εμπραγμάτων, προσδοκιών και ονείρων. Ακόμα και της ελπίδας.
Αν δεν αντιδράσουμε και αν δεν αντιδράσουμε σωστά, θα πέσουμε στην κατάθλιψη, με κίνδυνο να βυθιστούμε στα Τάρταρα.
Όπως αυτοί, που τελικά δεν άντεξαν τον βρόγχο να τους σφίγγει το λαιμό και αυτοκτόνησαν.
Έχουμε χρέος, μπροστά στη ζωή, σαν ανθρώπινα όντα, να αναθερμάνουμε την ελπίδα.
Να αντιδράσουμε συνειδητά και όχι ενστικτώδικα. Γιατί τότε μπορεί να εμφανισθούν αγελαίες καταστάσεις, με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό σε Πολιτισμική οπισθοδρόμηση.
Έπειτα, η κατάθλιψη, αν δεν πάρουμε την κατρακύλα προς την άβυσσο της παραίτησης και της αυτοκτονίας, έχει την μυστική της δύναμη, να ανακαλύπτει ο άνθρωπος μέσα του δυνάμεις που ίσως δεν τις ήξερε καν πριν.
Ακόμα να θυμόμαστε ότι σημαντικές δημιουργίες του ανθρώπινου πνεύματος έλαβαν χώρα σε καταστάσεις δύσκολες, όταν η ζωντανή Κοινωνία αναζητά το ήθος και δυνάμεις να ανταπεξέλθει.
Τότε ο συνειδητός άνθρωπος μπορεί να δημιουργεί. Αντίθετα σε καλές εποχές, ο άνθρωπος συνήθως απολαμβάνει.
Στις δύσκολες καταστάσεις των καιρών, ο καθένας από μας μπορεί να το βάλει στα πόδια ή να αναζητήσει την ολέθρια βόλεψη, που ουσιαστικά οδηγούν στην καταστροφή της ανθρώπινης οντότητας και της Κοινωνίας.
Μπροστά σ΄ αυτόν τον κίνδυνο, μας χρειάζεται η ενδοσκόπηση, η πραγματική αλληλεγγύη, η κοινή λογική, η δημιουργία, η αλήθεια (η μη λήθη). Χρειαζόμαστε δίκαιους νόμους, που το νόμιμο να είναι ταυτόχρονα και ηθικό. Και η Πολιτεία, σαν γονιός, να νοιάζεται για τα παιδιά της.
Αυτά μπορεί να φαντάζουν αφέλειες και ουτοπίες.
Είναι όμως μέσα στην ψυχή όλων μας σαν θησαυροί, εκτός των πλανημένων και των διεστραμμένων.
Αυτοί οι θησαυροί μας καλούν σε υπέρβαση.
Ας δούμε ότι στον καθένα μας ατομικά χρειάζεται η αξιοπρέπεια και το Εγώ να είναι στα πλαίσια του Εμείς.
Μας χρειάζονται η φιλία, το χαμόγελο, το γέλιο και η χαρά. Και οι μεγαλύτεροι έχουμε χρέος να νοιαζόμαστε ενεργά για τα παιδιά, που εμπεριέχουν το παρελθόν και αποτελούν το μέλλον.
Πέραν από τον ζόφο, πάντα υπάρχει η ελπίδα, η χαρά, ο έρωτας, η δημιουργία, η ζωή.
Σωτήρης Μιχ. Τσιλίκας>>
