Είναι και εκείνες οι μέρες οι μουντές, που ψάχνεις να βρεις απεγνωσμένα το φως.
Η μόνη σου συντροφιά είναι ένα βιβλίο. Μέσα από τις σελίδες ακούγονται χαρούμενες φωνές και αμέσως σκιρτάει η καρδιά σου, σαν να γεύτηκες πρώτη φορά, γλυκό του κουταλιού.
Το μυαλό σου πλάθει ιστορίες, με πρωταγωνιστή εσένα…. μόνο εσένα.
Τα γράμματα παίρνουν σάρκα και οστά και σε βοηθούν να βρεις το δρόμο που θέλεις.
Ο δρόμος είναι γεμάτος ανθισμένα λουλούδια, από εκείνα που πιάνεις διάλογο μαζί τους και σου δίνουν τις καλύτερες συμβουλές.
Πρωτογνωρίζεις την αγάπη, μέσα από τις βαθιές ρίζες που έχουν τα δέντρα.
Τον έρωτα, μέσα από τρεχούμενο νερό του ποταμού. Την φιλία μέσα από την αθωότητα, των παιδιών του δρόμου. Την ελευθερία μέσα από τα πουλιά του ουρανού.
Όλα αυτά μαζί συνθέτουν την μαγεία της στιγμής, που ξαφνικά φωτίζει την ημέρα σου. Σου δίνει και σου δείχνει την έννοια της ελπίδας. Δεν θέλεις να τελειώσει το ταξίδι σου, δεν θέλεις να τελειώσει ο ρόλος σου μέσα από αυτό το όνειρο.
Παρόλα αυτά φτάνεις στο τέλος, παίρνοντας μαζί σου όλες τι αποσκευές του ταξιδιού… της αγάπης, του έρωτα, της φιλίας, της ελευθερίας αλλά και εκείνη την αποσκευή της μαγείας…που έκανε το δρόμο διαφορετικό και χαρούμενο αλλάζοντας την μέρα σου από μουντή σε φωτεινή.
