Οι εκλογές για το πενταμελές συμβούλιο της ΣΤ1 τάξης, του δημοτικού σχολείου της Κάτω Γρεκούλας πλησίαζαν. Η αντιπαράθεση μεταξύ των υποψηφίων μαθητών είχε κορυφωθεί. Για λίγες μέρες είχαν παρατήσει τα παιχνίδια και είχαν μετατραπεί σε άσπονδους εχθρούς, όπως άλλωστε αρμόζει σε επίδοξους προέδρους της τάξης.
Ο Αντωνάκης έχοντας την εμπειρία πλέον, καθώς ήταν ο περσινός νικητής στην Ε1 τάξη, ήξερε πως έπρεπε να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο. Τις υποσχέσεις τις άφησε φέτος κατά μέρος, αφού τις είχε εξαντλήσει την προηγούμενη χρονιά, εξαπατώντας τους συμμαθητές του, μιας και δεν είχε υλοποιήσει ούτε μία. Έτσι κατέφυγε σε άλλα μέσα. Αρχικά, είχε δωροδοκήσει με βόλους τα δύο αδέρφια, τον Παυλίτο και την Όλγα, προκειμένου να διαλαλούν σε όλη τη τάξη το πόσο επιτυχημένος πρόεδρος ήτανε, επηρεάζοντας τους πιο αγαθούς, ώστε να τον ψηφίσουν ξανά. Παράλληλα, έλεγαν σε όλους πως αν ψήφιζαν τον Αλεξάκη – που ήταν και ο βασικός αντίπαλος – δεν θα ξαναπήγαιναν τάχα εκδρομή..
Στη συνέχεια, ένα πρωινό, είχε καμωθεί πως σκοτώνει ένα ποντικό, με αξιοθαύμαστες υποκριτικές ικανότητες η αλήθεια είναι, επιδεικνύοντάς τον μετά σε όλη τη τάξη προς εντυπωσιασμό όλων. Κανείς (ή σχεδόν κανείς) δεν κατάλαβε πως ο ποντικός ήταν ήδη πεθαμένος και ότι ο Αντωνάκης τον είχε προμηθευτεί από το μεγαλύτερό του αδερφό που πήγαινε ήδη στο γυμνάσιο.
Ο Αλεξάκης από την άλλη πλευρά, είχε σχετικά εύκολο έργο. Δε χρειαζόταν παρά να θυμίσει στην υπόλοιπη τάξη, τα πεπραγμένα του απερχόμενου προέδρου. Ένα διάλειμμα κομμένο, αύξηση της τυρόπιτας στο κυλικείο (το οποίο είχε η θεία του Αντωνάκη), περισσότερες ασκήσεις για το σπίτι.. κι όλα αυτά για ανταλλάγματα μηδαμινά, τουλάχιστον για τους υπόλοιπους, αφού υπήρχαν συζητήσεις και πηγαδάκια μαθητών στα διαλείμματα που μίλαγαν για προσωπικά οφέλη του αρχηγού της τάξης. Ο Αλεξάκης είχε ένα ακόμα ισχυρό χαρτί υπέρ του. Είχε ανακαλύψει πως το ποσό που είχαν πληρώσει για την ημερήσια εκδρομή τη περσινή χρονιά – με πρωτοβουλία του Αντωνάκη - ήταν αρκετά μεγαλύτερο από αυτό που είχε ζητήσει η εταιρεία με τα πούλμαν. Και φυσικά το είχε διαρρεύσει και στους υπόλοιπους..
Παράλληλα, έλεγε σε ότι του ζητούσαν οι συμμαθητές του «ναι», όπως για παράδειγμα περισσότερες εκπαιδευτικές εκδρομές, αγορά νέου πίνακα, μείωση των τιμών στο κυλικείο κτλ., κάτι που προβλημάτιζε όμως αρκετούς, αφενός γιατί όλοι ξέρουν πως το ταμείο μιας τάξης δημοτικού δεν είναι και τόσο μεγάλο, αφετέρου γιατί τους θύμιζε τις αντίστοιχες πρακτικές του Αντωνάκη..
Τα περισσότερα παιδιά είχαν κουραστεί από όλο αυτό. Έβλεπαν συνεχώς την καθημερινότητά τους στο σχολείο να αλλάζει προς το χειρότερο, ενώ δε θεωρούσαν κανέναν από τους δύο βασικούς υποψηφίους ικανό να βελτιώσει τη κατάσταση. Και δυστυχώς δεν υπήρχε και κανείς άλλος που να φαίνεται ικανός να διεκδικήσει την αρχηγία της τάξης. Κάποιοι είχαν αρχίσει ήδη να σκέφτονται να μην ψηφίσουν κανέναν ή ακόμα καλύτερα να προφασισθούν τους αρρώστους την ημέρα των εκλογών..
Οι εκλογές για το πενταμελές συμβούλιο της ΣΤ1 τάξης, του δημοτικού σχολείου της Κάτω Γρεκούλας πλησίαζαν. Και το μόνο που ήθελαν οι περισσότεροι μαθητές ήταν να ξαναβρούν την ανεμελιά τους. Να αρχίζουν πάλι να ζουν φυσιολογικά. Σαν παιδιά…
