Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον αποστολέα του μηνύματος....Ιωάννη
Το κλάδεμα ξεκινά, ο αγώνας για τη γη συνεχίζεται
Πάντα μου άρεζε να ακούω τη γιαγιά μου να αποκαλεί τους μήνες όχι με τα κανονικά τους τα ονόματα αλλά με εκείνα που οι απλοί άνθρωποι της υπαίθρου τους είχαν δώσει ανάλογα με τις
γεωργικές εργασίες που έκαναν. Έτσι ήξερα τον Θεριστή, τον Αλωνάρη, τον Τρυγητή. Η αλήθεια είναι όμως ότι πρώτη φορά άκουγα το προσωνύμιο του Γενάρη. Τον πρώτο μήνα του χρόνου τον αποκαλούν λοιπόν και Κλαδευτή, αφού οι αγρότες ξεκινούν το κλάδεμα, για να δώσουν ζωή στο δέντρο, που παλεύει να τη δημιουργήσει ακόμα και μέσα στα κρύα του Γενάρη. Και παρότι μένω σε πόλη καθαρά αγροτική, ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα στα χωράφια την ώρα του κλαδέματος και πραγματικά εντυπωσιάστηκα.
Στρέμματα μπροστά μας αναρίθμητα, εκτάσεις εύφορης γης. Μιας μάνας γης που τόσα εκατομμύρια χρόνια φροντίζει να θρέφει τα παιδιά της, χωρίς να βαρυγκωμά, χωρίς να ζητά ανταλλάγματα. Απλά με λίγη φροντίδα προσφέρει όλα της τα αγαθά. Κομμάτια γης κομμένα σε τετράγωνα σα να έβαλε κάποιος ένα τεράστιο χάρακα και σχημάτισε παράλληλες και κάθετες ευθείες. Το χέρι του ανθρώπου μαζί με το χέρι του θεού δημιουργεί θαύματα. Είμαστε όμως ικανοί να το καταλάβουμε όλοι; Μπορεί ένας άνθρωπος που ζει σε αγροτική περιοχή και ζει από τη γη να την εκτιμήσει όσο και όπως πρέπει; Οι εικόνες που ξεδιπλώνονται μπροστά μου δίνουν αντιφατικές απαντήσεις. Χωράφια καλοφτιαγμένα, φροντισμένα, περιποιημένα, σειρές από δέντρα, στα οποία έχει ήδη ξεκινήσει το κλάδεμα δίπλα σε εκτάσεις παραμελημένες, εγκαταλελειμμένες, με δέντρα που τα κλαδιά τους έχουν μπερδευτεί άτσαλα μεταξύ τους και μοιάζουν σα να πνίγονται από την μοναξιά. “ Δεν αντέχουν όλοι τον κόπο και τον μόχθο που ζητά η γη” σκέφτομαι και κοιτώ παραδίπλα.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
arive.gr
