Η λέξη ντροπή είναι πολύ λίγη για να περιγράψει το νόημα του διαγγέλματος του Αντώνη Σαμαρά για την νέα χρονιά. Πίσω από τα ευχολόγια, τις μεγαλοστομίες και τις κούφιες υποσχέσεις κρύβεται η θρασύτητα, η ανυποληψία και τα ασύστολα ψεύδη ενός εντολοδόχου
πρωθυπουργού, ο οποίος έχει συνδέσει το όνομά του με μια νέα σύγχρονη οικονομική κατοχή της Χώρας.
Πίσω από την ανευθυνότητα περί ανάπτυξης και ευημερίας, που εντελώς αστοιχείωτα τσαμπούναγε ο Σαμαράς, υπάρχει η σκληρή πραγματικότητα μιας Ελλάδας που υποφέρει και βρίσκεται έρμαιο στις αδηφάγες ορέξεις των διεθνών τοκογλύφων. Μιας Ελλάδας που έχει χάσει την Εθνική της Ανεξαρτησία, ξεπουλά την Δημόσια Περιουσία της και έχει καταστήσει τον Λαό της πένητα και όμηρο, ως κοινωνικό πειραματόζωο, των βρώμικων σχεδίων των τραπεζιτών των Βρυξελλών. Μιας Ελλάδας, η οποία δεν έχει το περιθώριο της παραμικρής αντίδρασης εξαιτίας της ηθελημένης προδοτικής στάσης της ελληνόφωνης κυβέρνησης.
«Το 2013 ήταν το έτος μηδέν. Βάλαμε τέλος στην κατρακύλα. Το 2014 θα είναι η πρώτη χρονιά της ανόδου», είπε εντελώς ανερυθρίαστα ο Σαμαράς, θεωρώντας προφανώς ότι απευθύνεται σε άτομα με χαμηλή νοημοσύνη και ασθενή μνήμη.
«Δεν ζητάμε πια δανεικά, καταφέραμε να καλύπτουμε τις ανάγκες μας μόνοι μας και πετύχαμε πρωτογενές πλεόνασμα». Με φρασεολογία, η οποία παραπέμπει στα κομμουνιστικά καθεστώτα της Ρουμανίας και της Αλβανίας λίγο πριν την κατάρρευσή τους, ο πρωθυπουργός της Χώρας διαστρεβλώνει πλήρως την πραγματικότητα, ωραιοποιεί μια φρικτή κατάσταση και δίνει ψεύτικες υποσχέσεις, την στιγμή που είναι ολοφάνερο ότι το 2014 θα είναι ακόμη χειρότερο από το 2013.
Ο Λαός έχει φτάσει στα χειρότερα σημεία διαβίωσης και στα όρια της λιμοκτονίας, η ανεργία θερίζει και ο Σαμαράς ψεύδεται συνεχώς δίχως να αισχύνεται. Και όλα αυτά λίγο μετά την ψήφιση νέων φορολογικών μέτρων και εν αναμονή καινούργιων που θα παρθούν τους πρώτους μήνες του νέου έτους.
Στον θρασύτατο αυτό ψεύτη και εντολοδόχο ο Ελληνικός Λαός θα του δώσει ένα ηχηρό εκλογικό χαστούκι τον Μάιο (ίσως και νωρίτερα, αν έχουμε ραγδαίες εξελίξεις), το οποίο θα σημάνει και το οριστικό του τέλος από την πολιτική ζωή του Τόπου.