Μετά την Κόκα-Κόλα και την ΦΑΓΕ, η ΒΙΟΧΑΛΚΟ είναι η τρίτη ελληνική επιχείρηση που μεταφέρει την έδρα της στο εξωτερικό, το τελευταίο 12μηνο. Η απόφαση για τη μεταφορά της έδρας του μεγαλύτερου μεταλλουργικού ομίλου της Ελλάδας στις Βρυξέλλες, ο οποίος καλύπτει το 10% των ελληνικών εξαγωγών, ελήφθη για δύο λόγους:
Ο πρώτος λόγος αφορά την αναζήτηση νέων δανείων προκειμένου ο Όμιλος να υποστηρίξει τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις του, καθώς το εγχώριο τραπεζικό σύστημα αδυνατεί να τον βοηθήσει.
Ο δεύτερος λόγος είναι ο χαμηλός φορολογικός συντελεστής που υπάρχει στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, όταν στη χώρα μας ο φόρος των επιχειρήσεων ανέρχεται στο 26%.
Παράπλευρη απώλεια αποτελεί και η έξοδος της μετοχής από το ελληνικό χρηματιστήριο, γεγονός που θα στερήσει από την ελληνική αγορά περί το 1 δις ευρώ – η σημερινή κεφαλαιοποίηση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ.
Αλλά η δεύτερη φάση είναι που τρομάζει την αγορά.
Όπως φαίνεται και από τις τιμές των μετοχών, αν θελήσει η Βιοχάλκο να σηκώσει κεφάλαια θα πρέπει συγχωνεύσει και τις 7 θυγατρικές ( Ελβάλ, Χαλκόρ, Σιδενόρ, ΕΤΕΜ, Σωληνουργία Κορίνθου, ΕΤΕΜ, Ελληνικά Καλώδια) και αυτό βεβαίως θα γίνει με όρους αγοράς και αποτιμήσεων.
Άλλωστε για αυτό η πτώση της Ελβάλ κινείται στο 1,5% και των υπόλοιπων εταιρειών έχει ξεπεράσει το 4%. Αν θα αποφασιστούν οι συγχωνεύσεις δεν μπορεί να γίνουν σε μια τιμή κάτω από την λογιστική αξία, και σ’ αυτό το σημείο η Ελβάλ υπερτερεί.
Σημασία λοιπόν έχει το πλάνο του ομίλου Στασινόπουλου. Αν θελήσει να χρηματοδοτήσει τις εταιρείες θα πρέπει να τις προσδέσει στη μητρική εταιρεία. Εξάλλου, στα ξένα χρηματιστήρια δεν πολυαρέσει μια πολυδαίδαλη μορφή, αλλά μια ενιαία.
Το δεύτερο στοιχείο που προβάλλουν πολλά βιομηχανικά στελέχη είναι το μήνυμα που εξέπεμψε ο Όμιλος Στασινόπουλου. «Δίνει ένα ηχηρό χαστούκι στην κυβέρνηση ενώ από την άλλη πλευρά οι βιομήχανοι έχουν μείνει δυο – τρεις». Μετά και από τη φυγή της Βιοχάλκο, οι όμιλοι είναι του Τιτάνα, του Μυτιληναίου, της Μότορ Όιλ, των Ελληνικών Πετρελαίων. Η σημασία του πολιτικού μηνύματος είναι πιο ξεκάθαρη: Δεν μπορώ να χρηματοδοτηθώ, το κόστος ενέργειας είναι υψηλό, συνεπώς αποχωρώ από την Ελλάδα παίρνοντας πρώτα τη μητρική εταιρεία από ένα μέρος το οποίο δεν είναι και το καλύτερο από πλευράς φορολογίας.
Η δεύτερη φάση πιθανότατα, να είναι πιο τραγική για την χώρα. Αν αποφασίσει μια μεταφορά και των εργοστασίων, τουλάχιστον 10.000 εργαζόμενοι και άλλοι τόσοι που απασχολούνται γύρω από τις εταιρείες ως προμηθευτές θα χάσουν τις δουλειές τους. Ρόλο σε αυτό , όμως, πρέπει να έχει ένα μέλος των διοικητικών συμβουλίων της Βιοχάλκο καθώς είναι ταυτόχρονα μέλος και της βελγικής ING.
