ορθά – κοφτά στην τρόικα, στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση.
Η ALPHA μιλάει για τους Επιτρόπους και τις πρωτοφανείς για ευρωπαϊκή χώρα αρμοδιότητες που τους δίνονται, για τους μετόχους που έχασαν τα λεφτά τους εξ αιτίας του PSI, για τις ίδιες τις τράπεζες και τους ομολογιούχους που επίσης έχασαν τα λεφτά τους δείχνοντας εμπιστοσύνη στο κράτος, για την αντιπολίτευση που αναφέρεται μονίμως στους «τραπεζίτες» παραγνωρίζοντας τους χιλιάδες μετόχους των τραπεζών.
Τα δάνεια θα αυξάνονται μόνον στο βαθμό που θα επιστρέφουν οι καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα
Σημαντική η επισήμανση της ALPHA και για τη ρευστότητα στην αγορά: «Πρέπει να τονισθεί για πολλοστή φορά ότι τα κεφάλαια των τραπεζών δεν προορίζονται για νέα δάνεια αλλά για την δημιουργία αποθεμάτων για την απορρόφηση τυχόν ζημιών στο μέλλον. Τα δάνεια θα αυξάνονται μόνον στο βαθμό που θα επιστρέφουν οι καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα, που είναι και η έμπρακτη απόδειξη ότι ενισχύεται η ρευστότητα όπως αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη στην οικονομία”.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ
- Η εκταμίευση της χρηματοδοτικής βοήθειας, επιταχύνει την ανακεφαλαιοποίση του τραπεζικού συστήματος, χωρίς όμως, όπως έχει τονισθεί επανειλημμένως, να συνιστά per se πράξη τόνωσης της ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας, παρά μόνον εμμέσως. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι το πρώτο στάδιο σε μια εξελικτική διαδικασία αποκατάστασης της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία.
ΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ:
Σχετικά με την τοποθέτηση επιτρόπων για την επίβλεψη της διαδικασίας εξυγίανσης των ελληνικών τραπεζών, η Alpha Bank σχολιάζει:
- Η ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στην εσωτερική διακυβέρνηση των τραπεζών καθώς αλλάζουν οι μετοχικές συνθέσεις. Είτε οι τράπεζες κρατικοποιηθούν είτε όχι, το Μνημόνιο επιβάλλει τον διορισμό επιτρόπων, υπό την μορφή διεθνών ελεγκτικών ή συμβουλευτικών εταιριών, που θα επιφορτισθούν in situ με το έργο της επίβλεψης όσον αφορά την υλοποίηση των προγραμμάτων εξυγίανσης των τραπεζών με εφαρμογή των αρχών της χρηστής εταιρικής διακυβέρνησης, και την διασφάλιση της χρήσης αποκλειστικά και μόνο ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στις επιχειρηματικές αποφάσεις των τραπεζών. Στο πλαίσιο αυτό, προβλέπεται η παρουσία των επιτρόπων ως παρατηρητών στην Εκτελεστική Επιτροπή και στις Επιτροπές Διαχείρισης Κινδύνων και Εσωτερικού Ελέγχου.
- Είναι γεγονός ότι οι τράπεζες λαμβάνουν πάντοτε υπόψη την μακροχρόνια σχέση με την χειμαζόμενη από την ύφεση πελατεία και επιλέγουν να διευκολύνουν τους δανειολήπτες, εκεί όπου υπάρχουν προοπτικές ανάκαμψης, με ρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις χρέους έτσι ώστε να εξασφαλισθεί η μακροχρόνια βιωσιμότητα της πελατείας. Έτσι, οιαδήποτε παρεμβατική ανάμειξη στις πιστοδοτικές εργασίες των τραπεζών δημιουργεί συνθήκες διατάραξης της σχέσης με τον πελάτη, με επιζήμιο αποτέλεσμα και για τον πελάτη και την τράπεζα.
- Αν και ο καθορισμός επιτρόπου είναι σύνηθες φαινόμενο που επιβάλλεται στο πλαίσιο της κοινοτικής νομοθεσίας για την μη νόθευση του ανταγωνισμού σε περιπτώσεις κρατικής στήριξης για την αναδιάρθρωση τραπεζικών ιδρυμάτων, το εύρος των καθηκόντων του επιτρόπου στην ελληνική περίπτωση είναι πρωτοφανές για χώρα-μέλος, όταν σε αντίστοιχες περιπτώσεις ισπανικών τραπεζών με τεράστια θέματα εταιρικής διακυβέρνησης στο παθητικό τους, το μόνο που απαιτείται είναι ο επίτροπος να έχει πρόσβαση στα οικονομικά στοιχεία και τα διευθυντικά στελέχη των τραπεζών. Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς, λοιπόν, την αυστηρότητα των ρυθμίσεων αυτών, και ιδιαίτερα την αναγκαιότητα εφαρμογής τους σε ιδιωτικούς επιχειρηματικούς ομίλους.
- Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα στάθηκε πάντοτε στο ύψος των περιστάσεων και δεν ενέδωσε στον εύκολο προσπορισμό κέρδους στα χρόνια των τοξικών ομολόγων, όπως συνέβη σε άλλες τράπεζες του εξωτερικού, οι οποίες κρατικοποιήθηκαν ακριβώς ως αποτέλεσμα της άφρονος συμπεριφοράς τους. Κάτι που δεν συνέβη στην περίπτωση των ελληνικών τραπεζών που ανακεφαλαιοποιούνται όχι επειδή έχασαν τα κεφάλαια τους επενδύοντας, με σαθρούς κανόνες σε επισφαλή προϊόντα, αλλά επειδή έκαναν ακριβώς το αντίθετο, εμπιστεύθηκαν δηλαδή τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που, μέχρι πρόσφατα, ήταν κατά τεκμήριο μια ασφαλής επένδυση. Και, όμως, ο εποπτικός κλοιός στον οποίο υποβάλλονται οι ελληνικές τράπεζες είναι αντιστρόφως ανάλογος της υψηλής ποιότητας εταιρικής διακυβέρνησης που έχουν επιδείξει στο παρελθόν και που συνεχίζουν να επιδεικνύουν σε ένα εξαιρετικά δύσκολο οικονομικό περιβάλλον, σε σχέση με άλλες τράπεζες του εξωτερικού.
- Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που όταν μιλούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αισθάνονται την ανάγκη να τονίσουν ότι δεν πρόκειται για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζιτών. Οι λεγόμενοι «τραπεζίτες» στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι χιλιάδες μικρομέτοχοι που έχασαν τις αποταμιεύσεις τους από πράξεις και παραλείψεις της κρατικής εξουσίας και όχι των διοικήσεων των τραπεζών. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι η απαξίωση των κεφαλαίων προέκυψε κατά κύριο λόγο από το «κούρεμα» κατά 70% του ελληνικού δημοσίου χρέους που είχαν στην κατοχή τους και από άλλες ανεξέλεγκτες κρατικές παρεμβάσεις. Σημειώνεται ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες μέτοχοι των ελληνικών τραπεζών (μεταξύ των οποίων εγχώρια και ξένα ασφαλιστικά ταμεία αλλά και απλοί ιδιώτες) έχουν ήδη χάσει άνω του 90% της αξίας των κεφαλαίων που κατέβαλαν για την αγορά αυτών των μετοχών.
- Έχουν ήδη καταστραφεί και οι αποταμιεύσεις χιλιάδων μικροομολογιούχων με το PSI. Οι «τραπεζίτες» μικρομέτοχοι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να πεισθούν να συμβάλουν και πάλι στην αποκατάσταση της κεφαλαιακής επάρκειας των ελληνικών τραπεζών, εάν δεν καταστεί εφικτή η μερική ανάκτηση των αποταμιεύσεών τους. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν επιτελέσει τιτάνιο έργο τα τελευταία χρόνια για να περισώσουν ότι ήταν δυνατόν από την λαίλαπα της ύφεσης που είναι άμεσο αποτέλεσμα της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να κάνει την διάκριση μεταξύ διακυβέρνησης και κυβέρνησης.
