Γενοκτονία.
Αυτό είναι. Γενοκτονία διέπραξαν οι Νεότουρκοι κατά τα έτη 1914-1923. Οι περί
εθνοκάθαρσης τοποθετήσεις είναι εκ το πονηρού.
Το μόνο που εξυπηρετούν είναι η παράταση της ατιμωρησίας της Δημοκρατίας της Τουρκίας, για αυτό το συλλογικό έγκλημα.
Το μόνο που εξυπηρετούν είναι η παράταση της ατιμωρησίας της Δημοκρατίας της Τουρκίας, για αυτό το συλλογικό έγκλημα.
Πρέπει να
πάψει αυτή η ημέρα να είναι μια σχεδόν αδιάφορη εθιμοτυπική ημέρα «μνήμης».
Πρέπει να γίνει όντως ημέρα ΜΝΗΜΗΣ. Να θυμηθεί ο/η Έλληνας/ίδα, ο/
Ευρωπαίος/αία και ο Άνθρωπος τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, όπως ακριβώς
έγινε. Με τη βία, το αίμα και την απανθρωπιά που υπήρξε εναντίον ανδρών,
γυναικών και παιδιών.
Δεν είναι
απλά μια λέξη. Είναι ένα σύνολο εγκλημάτων. Ιεροσυλιών, λεηλασιών, βίαιων
εκτοπισμών, ληστειών, ξυλοδαρμών, εμπρησμών, ατιμασμών, βιασμών, και
δολοφονιών. Ένα καλά οργανωμένο συλλογικό έγκλημα, γεμάτο μίσος και σκληρότητα.
Επιτέλους
ας απαξιωθούν όσοι ηλίθιοι αναθεωρητές κυκλοφορούν, δημοσιολογούν και
προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία. Αυτή η Ιστορία γράφηκε με αίμα ανθρώπων,
χριστιανών, Ελλήνων του Εύξεινου Πόντου. Όταν μιλάμε για αίμα, εννοούμε αίμα.
Τόσο πολύ αθώο αίμα που μπροστά του η λογική και η ανθρωπιά φαντάζουν κενές
έννοιες.
Δεν είναι
πολιτικά ορθό, δεν είναι δημοκρατικό, δεν είναι ουμανιστικό, δεν είναι προοδευτικό,
δεν είναι φιλειρηνικό να αρνείσαι ή ακόμα και να αποσιωπάς μια τέτοια
πραγματικότητα, ένα τέτοιο έγκλημα.
Είναι φασιστικό,
απάνθρωπο, εγκληματικό, αρρωστημένο, χυδαίο και ανεύθυνο να αρνείται κάποιος
μια Γενοκτονία.
Φτάνουν
όμως οι αφορισμοί. Ποιο είναι το χρέος μας; Το χρέος μας ως Πόντιοι, ως Έλληνες
και πάνω από όλα ως άνθρωποι για να αξίζουμε αυτόν τον τελευταίο τίτλο, είναι
μεγάλο και όχι εύκολο.
Να
θυμόμαστε, να θυμίζουμε σε όσους ξέχασαν, να μαθαίνουμε σε όσους δε γνωρίζουν.
Το ελάχιστο, μια μέρα όπως την εθνική ημέρα μνήμης της 19ης Μαΐου,
οι πλατείες πρέπει να είναι γεμάτες. Στα σχολεία τα παιδιά να μαθαίνουν τι
έγινε, όπως ακριβώς έγινε. Οι τηλεοράσεις, οι εφημερίδες, το ραδιόφωνο και το
διαδίκτυο πρέπει να θυμούνται και να θυμίζουν. Οι επιστήμονες, οι ακαδημαϊκοί
και οι πολιτικοί οφείλουν να αναδεικνύουν το ζήτημα της διεθνούς αναγνώρισης
της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και κυρίως το ζήτημα της αναγνώρισής της
από την ίδια την Τουρκία.
Αν η
Δημοκρατία της Τουρκίας δεν αναγνωρίσει τα εγκλήματά της ίδιας και του κρατικού
μορφώματος (Οθωμανική Αυτοκρατορία) το οποίο αυτή διαδέχθηκε, εγκλήματα
εναντίον των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, των Αρμενίων και των Ασσυρίων,
πιθανώς δε θα μπορέσει ποτέ να κάνει το επόμενο βήμα ως σύγχρονο κράτος, ισάξιο
μέλος διεθνών και ευρωπαϊκών οργανισμών.
Σημείωση:
Ευχαριστίες οφείλονται από τον συντάκτη στον Ποντιακό Σύλλογο Κατερίνης
«Παναγία Σουμελά» και στον Αναπληρωτή Καθηγητή Δ.Π.Θ Πολυζωίδη Περικλή.
Τσερτεκίδης
Γεώργιος
Τελειόφοιτος
Πολιτικής Επιστήμης