του
Αντώνη Δ. Μάντζιου, οικονομολόγου,
πρώην
δημοτικού συμβούλου Κατερίνης
Υποβαθμισμένη η συζήτηση για τις προτεινόμενες αλλαγές στην
Τοπική Αυτοδιοίκηση (Κλεισθένης 1) στη
πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κατερίνης.
Σε αυτό συνέβαλλε
πρώτος ο δήμαρχος ο οποίος αν και μακρηγορώντας ( ελέω Κανονισμού του οποίου δεν
έχει απαιτήσει την αλλαγή η αντιπολίτευση) δεν έθεσε προς συζήτηση επιχειρήματα
κατά των προβλεπομένων τροποποιήσεων,
πέρα από γενικές καταγγελίες και έναν μάλλον αντικυβερνητικό οίστρο.
Και όχι μόνο αυτό
αλλά μετά την εισήγηση του, σαν δείγμα του επιπέδου συζήτησης που επεδίωκε, αποχώρησε
από την αίθουσα, επανήλθε για λίγο να απαντήσει στην μείζονα αντιπολίτευση και
αποχώρησε οριστικά με το επιχείρημα ανειλημμένων υποχρεώσεων.
Στον αντίποδα
είχαμε μια προσπάθεια υποστήριξης των
αλλαγών από την μείζονα αντιπολίτευση παραβλέποντας ότι μια σειρά θετικές διατάξεις
(δημοψηφίσματα, συνελεύσεις κλπ) υπήρχαν και στον Καλλικράτη κανείς όμως δεν
επέβαλλε, ούτε τώρα επιβάλλει, την εφαρμογή τους.
Η διαφωνία της πλειοψηφίας της ΚΕΔΕ, του
δημάρχου και της πλειοψηφούσας παράταξης του δημοτικού μας συμβουλίου φάνηκε να
ήταν στην καθιέρωση της απλής αναλογικής, στην ύπαρξη του δημοτικού διαμεσολαβητή
αλλά και στον φόβο να μην ελέγχουν τους υπαλλήλους του Δήμου μέσω του γενικού
διευθυντή, δηλαδή να μην χάσουν την δοτή και ανεξέλεγκτη εξουσία τους.
Η κριτική τους δηλαδή δεν γίνεται από τη μεριά
του πολίτη και της δυνατότητά του να συμμετέχει, να ελέγχει και να ασκεί διοίκηση ( αυτοδιοίκηση γαρ)
αλλά το πώς να μην χάσουμε τα κεκτημένα. Δηλαδή να παίρνουμε το μπόνους του 60% των εδρών ως πρώτη παράταξη, να
ελέγχουμε απόλυτα και αυτοκρατορικά τον Δήμο, να έχουμε τις υπηρεσίες υπό τον
έλεγχο της παράταξης και ο πολίτης να μην μπορεί να βρει το δίκιο του παρά
μόνο υποστηρίζοντας το πελατειακό κράτος
μέσω του αρμόδιου αντιδημάρχου.
Και όταν ζητούν
αρμοδιότητες, διάλογο, δημοκρατία κλπ τα ζητούν από την κεντρική εξουσία προς τους
ιδίους αρνούμενοι όμως να τα μεταβιβάσουν ως δικαιώματα όχι μόνο στους πολίτες
αλλά ούτε καν στο δημοτικό συμβούλιο. Έτσι το Δημοτικό Συμβούλιο γίνεται ένα κράμα
από σιωπηρή πλειοψηφία και διαμαρτυρόμενη μειοψηφία.
Δυστυχώς λοιπόν δεν έγινε μια ουσιαστική συζήτηση για την
ανάγκη αλλαγής αν όχι ανατροπής του Καλλικράτη, του συγκεντρωτισμού που
επέφερε, την ανάγκη συμμετοχής του δημότη, την αναβάθμιση του δημοτικού
συμβουλίου, την ενίσχυση των κοινοτήτων, την ουσιαστική αλλαγή και τα
προβλήματα που θα φέρει στην αρχή της εφαρμογής της η απλή αναλογική, για τις
υπερεξουσίες του δημάρχου, για το δημόσιο έλεγχο, για το πώς η εξουσία θα
φθάσει στον δημότη και θα ασκείται υπέρ του δημότη!
Αρνητικό ρόλο φυσικά έπαιξαν και τα πολλά
θέματα προ ημερήσιας διάταξης, οι εντάσεις λόγω και προεκλογικής περιόδου, ο
αντιδημοκρατικός κανονισμός και τα πολλά θέματα που ακολουθούσαν. Έτσι πήραν
τον λόγο μόνο οι επικεφαλής των παρατάξεων και τρεις δημοτικοί σύμβουλοι (!!!!!!!!!) για ένα θέμα που άξιζε να γίνει ουσιαστικός,
επαναλαμβάνουμε, διάλογος. Και να τονίσουμε μια συνεδρίαση χωρίς πολίτες μόνο
για τους ίδιους και τους δημοσιογράφους. Από την άλλη η μείζονα αντιπολίτευση
με τη λογική αυτό μπορούμε αυτό κάνουμε απέφυγε να τοποθετηθεί στις απαιτούμενες
αλλαγές του Καλλικράτη με το επιχείρημα ότι πολλές αλλαγές ( ποιες άραγε)
εμποδίζονται από το Σύνταγμα.
Επειδή ο δήμαρχος αναφέρθηκε στον ΦΟΔΣΑ και στο ότι η
κυβέρνηση δεν ακούει τις προτάσεις της ΚΕΔΕ σχετικά με τον ΦΟΔΣΑ, ας
σημειώσουμε το εξής: Αν ο δήμαρχος της
Κατερίνης είναι υπεύθυνος για τους Φορείς Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων εκ
μέρους της ΚΕΔΕ ποια αξιοπιστία μπορεί να έχει
ο ίδιος και η ΚΕΔΕ, όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί τα του οίκου του, δεδομένου ότι ο ΧΥΤΑ Κατερίνης βρέθηκε δυο
φορές τουλάχιστον να παραβιάζει τους περιβαλλοντικούς όρους λειτουργίας, να
επιβάλλονται πρόστιμα από τους επιθεωρητές περιβάλλοντος και να έχει στο Δήμο
του ανοιχτούς ΧΑΔΑ όπως του Κορινού;
Και αν η μείζονα αντιπολίτευση χαρακτήρισε ικανό τον χρόνο
διαβούλευσης, ευτυχώς ο υπουργός έδωσε δίμηνη παράταση και ας ελπίσουμε ότι η
δημοτική αρχή και οι δημοτικές παρατάξεις θα ανοίξουν δημόσιο διάλογο με τους
πολίτες για τις αλλαγές του Καλλικράτη, ακόμα και μέσα από τις εφημερίδες και
το διαδίκτυο, διάλογο με επιχειρήματα και επίκεντρο την ανάγκη διευκόλυνσης της συμμετοχής του πολίτη στην
διοίκηση του Δήμου.
