της ελληνικής λογοτεχνίας που διέπρεψαν στη μεγάλη οθόνη.
Η σχέση της λογοτεχνίας με τον
κινηματογράφο είναι μια σχέση πατρική. Ο κινηματογράφος, σχεδόν από την αρχή
της ύπαρξής του, δεν έχει πάψει να αντλεί υλικό από τη λογοτεχνία, φτιάχνοντας
έναν δικό του κόσμο πάνω στον καμβά του βιβλίου, καθώς κοινό χαρακτηριστικό
τους είναι η αφήγηση. Αυτή η… συγγένεια στάθηκε η αφορμή να ανταμώσουν οι δυο
αυτοί «τρόποι έκφρασης» και επικοινωνίας: ο γραπτός λόγος αφενός , οι εικόνες
και ο προφορικός λόγος, η μουσική και οι ήχοι αφετέρου.. «Μυθιστορήματα και
διηγήματα, κλασικά και νεότερα, αριστουργηματικά, καλά, μέτρια και κακά δεν
σταματούν να μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη με διάφορους βαθμούς επιτυχίας.
Μεταξύ της λογοτεχνίας και της έβδομης τέχνης «υπάρχει
μία σχέση αλληλεξάρτησης, μια αμφίδρομη σχέση
ανάμεσα στις λέξεις και στις εικόνες, ένας συνεχής διάλογος μεταξύ τους ως μια ανταλλαγή που εμπλουτίζει
τόσο το λογοτεχνικό, όσο και το κινηματογραφικό κείμενο μέσω της μεταστοιχείωσης
του κειμένου σε εικόνες και ήχους.
Εμείς θα προσεγγίσουμε κάποια ελληνικά
λογοτεχνικά έργα που τροφοδότησαν τον διάλογο των δύο τεχνών. Τέτοια είναι η
περίπτωση του πολύ γνωστού μυθιστορήματος:
1. «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» (1946)
του Νίκου Καζαντζάκη, που διασκευάστηκε στην περίφημη ταινία του Μιχάλη
Κακογιάννη Alexis Zorbas ή Zorba the Greek (1964),
2. Το «Ζ» του Βασίλη Βασιλικού σε σκηνοθεσία του Κώστα Γαβρά,
3. «Η Φανέλα με το νούμερο Εννιά» του Μένη Κουμανταρέα σε σκηνοθεσία
του Παντελή Βούλγαρη,
4. «Το Τανγκό των Χριστουγέννων», το best seller του
Γιάννη Ξανθούλη, ταινία του Νίκου
Κουτελιδάκη.
