Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ (παράρτημα Κατερίνης) δεν ξεχνά την αμερικανοκίνητη
Χούντα 1967-1974 που αλυσόδεσε το Λαό για να υποστηρίξει τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην περιοχή.
Δεν ξεχνά τους χιλιάδες αγωνιστές που αντιστάθηκαν στην Χούντα η οποία φυλάκισε, βασάνισε και σκότωσε πολλούς από αυτούς.
Δεν ξεχνά ότι η Χούντα αναγνώρισε και τίμησε τους δωσίλογους που στήριξαν τη γερμανική κατοχή της χώρας μας και καταδίωξε τους πατριώτες- αντιστασιακούς.
Ορισμένοι επαναφέρουν το ερώτημα αν ζούσαμε καλυτέρα επί χούντας στηριζόμενοι στην άγνοια της ιστορίας .
Επίσης ένα ακίνδυνο ερώτημα για τα συμφέροντα των καπιταλιστών θα ήταν, το αν ζούσαμε καλυτέρα επί ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου και ΝΔ Κ. Καραμανλη. Και αυτό, γιατί η απάντηση στο ερώτημα κινείται μέσα στα όρια του συστήματος τους , του καπιταλισμού, που τους επιτρέπει να πλουτίζουν σε βάρος του λαού. Καλούν το λαό να διαλέξει ανάμεσα σε διαφορετικές εκδοχές του καπιταλισμού, όχι έξω από τον καπιταλισμό.
Και στις τρεις περιπτώσεις είναι αλήθεια ότι ζούσαμε , τα λαϊκά στρώματα δηλαδή, λιγότερο χειρότερα.
Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο υπήρχε , ο κοινωνικός πλούτος στα χεριά της πλουτοκρατίας και οι αμερικανικές βάσεις στη θέση τους. Επίσης εξορίες, φύλακες, βασανιστήρια, φόνοι σε βάρος του λαού, επί χούντας.
Η προσωρινή φάση ανάκαμψης του καπιταλισμού και τα δανεικά απομάκρυναν αυτό που ζούμε σήμερα, δηλαδή την κρίση του καπιταλισμού. Στα 1967-1972 όλοι οι Ευρωπαϊκοί λαοί ζούσαν λιγότερο χειρότερα, είτε είχαν δικτατορία είτε κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία. Το ίδιο Ισπανία, Γερμανία, Αγγλία κλπ. Επίσης σοβαρό ρολό έπαιξε και η ύπαρξη της κοινότητας των σοσιαλιστικών χωρών που ανάγκαζε τους καπιταλιστές να είναι λιγότερο επιθετικοί απέναντι στην εργατική τάξη.
Άλλωστε η μετανάστευση περίπου μισού εκατομμυρίου Ελλήνων πολιτών την πενταετία 1968-1972 ήταν αυτή που “επέτρεψε” την μείωση της ανεργίας για την οποία κόμπαζαν οι χουντικοί
Το δημόσιο χρέος υπερδιπλασιάστηκε φτάνοντας τα 87,5 δισεκατομμύρια δραχμές στις αρχές του 1973 ενώ ήταν 37,8 δισεκατομμύρια τον Δεκέμβριο του 1967 ενώ παράλληλα:
Το εμπορικό έλλειμμα την αντίστοιχη περίοδο πενταπλασιάστηκε.
Όταν η φάση αυτή πέρασε , το 1973, και ήρθε η αναμενόμενη κρίση του παγκοσμίου καπιταλισμού, οι συνθήκες χειροτέρευσαν για όλα τα καπιταλιστικά κράτη είτε είχαν κοινοβουλευτικά συστήματα είτε ήσαν δικτατορίες.(Ισπανία , Ελλάδα, Πορτογαλία). Για το λόγο αυτό και οι δικτατορίες έπεσαν, λογω της χειροτέρευσης της ζωής του λαού , της αντίστασης του και της ακαμψίας των δικτατορικών καθεστώτων. Το πολίτικο σύστημα άλλαξε, όμως το κοινωνικό σύστημα ( καπιταλισμός) έμεινε το ίδιο.
Εφοπλιστές, βιομήχανοι, τραπεζίτες στη θέση τους.
Δικτατορία της πλουτοκρατίας και των ημετέρων.
Είναι αποκαλυπτικά όσα είπε ο ίδιος ο δικτάτορας Παπαδόπουλος διαβεβαιώνοντας τους εφοπλιστές (19/3/1968): «Θα σας παράσχω το παν (...) Έλθετε προς ημάς και πέστε μας τι θέλετε. Εκ προοιμίου σας βεβαιώ, ότι η κυβέρνησης θα σας το δώσει».
Σε αυτό το πλαίσιο τα μονοπώλια βγήκαν ενισχυμένα, τα κέρδη τους εκτινάχθηκαν, η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης εντάθηκε, το εργατικό κίνημα βίωσε άγρια καταστολή. Γιατί η χούντα δεν ήταν έργο ορισμένων «ακραίων», αλλά ανάγκη του συστήματος να προστατέψει τα συμφέροντα των πλουτοκρατών. Διόλου τυχαίο το γεγονός ότι ακριβώς στο ίδιο πλαίσιο σήμερα η υμνωδός της χούντας "Χρυσή Αυγή" καλεί το κράτος να στηρίξει εφοπλιστές, φαρμακοβιομήχανους, μεγαλοξενοδόχους με νέες φοροαπαλλαγές, εγγυήσεις, επιδοτήσεις.
Την ίδια περίοδο ενισχύθηκαν από κράτος οι επιχειρηματικοί το όμιλοι στην ενέργεια, ιδιαίτερα στον τομέα του πετρελαίου, όχι μόνο ο Αμερικανός Τομ Πάπας αλλά και εγχώριοι, όπως επίσης και οι κατασκευαστικοί όμιλοι.
Επί χούντας υπήρξε όργιο διαφθοράς και «ημετεροκρατίας». Ενδεικτικά: Ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε, των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε κατά 75%.
Ο Παπαδόπουλος ζούσε σε βίλα του εφοπλιστή Ωνάση στο Λαγονήσι αντί «συμβολικού ενοικίου».
Μάζεψαν περίπου 453 εκατ. δραχμές για να φτιάξουν ένα ναό στην Αθήνα (η ναζιστική Χρυσή Αυγή το θυμήθηκε και ζήτησε πρόσφατα στη Βουλή την ανέγερσή του). Μετά τη χούντα στο ταμείο βρέθηκαν μόλις 47 εκατομμύρια, πάνω από 400 εκατομμύρια εξαφανίστηκαν για «μελέτες», «απαλλοτριώσεις» κ.τ.λ.
Μέχρι και ο Σάββας Κωνσταντόπουλος, προπαγανδιστής της δικτατορίας, αναγκάστηκε να γράψει «Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νεο-φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή κ.ο.κ.)».
Αυτή ήταν η χούντα και αυτοί όσοι ωφελήθηκαν από αυτήν, τα μονοπώλια, σε βάρος φυσικά του λαού που στέναξε σκληρά. Του λαού που στενάζει και σήμερα ως συνέπεια της πολιτικής που συνεχίστηκε να εφαρμόζεται, με άλλους εκφραστές, αλλά εφαρμόζουν την ίδια υπέρ των μονοπωλίων πολιτική. .
Ο οργανωμένος λαός και μνήμη έχει και δύναμη και θέληση και σχέδιο και στόχο να τους προσπεράσει όλους τους, ανοίγοντας δρόμο για τη δική του εξουσία, με το λαό μοναδικό αφέντη στον τόπο του και ιδιοκτήτη όλου του πλούτου που με το μόχθο του παράγει.
ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ (παράρτημα Κατερίνης)
