Σαν το τοπίο είναι γκρίζο.
μην αρνηθείς να το διαβείς.
Όταν διστάσεις, κάνεις πίσω,
Δε θέλει δίλημμα ο δρόμος.
Δώ είναι ζήτημα Αρχής.
Όταν σε γυροφέρνει ο φόβος,
μη σ' εμποδίσει να σκεφθείς.
Να έχεις πάντα την ελπίδα
ότι θα δείξει ο καιρός.
΄Εχεις αόρατη ασπίδα,
εφόσον είσαι καθαρός.
Φαντάσματα που σε τρομάζουν
σαν τον καπνό θα διαλυθούν.
Βεβαίως την ψυχή τραντάζουν.
Στιγμές δικαίωσης θαρθούν.
΄Οποιο συμβιβασμό άν κάνει
εκείνος που δεν έχει Αρχή,
στο τέλος το παιγνίδι χάνει.
Μόνο η ντροπή κυριαρχεί.
Πειραιάς, Δεκέμβριος 1998
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
