«μακάριοι οι κατέχοντες», όπως γράφουν τα
λεξικά, ειρωνικά, για όσους έχουν οικονομική ή πολιτική δύναμη. Όσοι πιστεύουν
στο αντίθετο
παραγνωρίζουν την αξία και την διαχρονική και διατοπική ισχύ ενός
πανάρχαιου πολιτικού αξιώματος: «μακάριοι οι κατέχοντες».
Σε λίγες μέρες, με την λήξη του 2017,
εκκαθαρίζονται οι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί, σύμφωνα με τον νόμο Ν.4492/2017
(ΦΕΚ Α΄156/18-10-2017), άρθρο 13. Με την παράγραφο 5 του
άρθρου 13 παρατείνεται η προθεσμία προσαρμογής των καταστατικών των Αγροτικών
Συνεταιρισμών που λειτουργούν και είναι εγγεγραμμένοι στο Εθνικό Μητρώο
Αγροτικών Συνεταιρισμών στις διατάξεις του ν.4384/2016 έως την 31η Δεκεμβρίου
2017 ενώ οι ΑΣ που δεν έχουν υποβάλλει αίτησης πρώτης εγγραφής στο Μητρώο καθώς
και αυτοί που έχουν καταχωριστεί σε αυτό ως ανενεργοί μπορούν έως την 31η
Δεκεμβρίου 2017 να συγχωνευθούν με άλλον υφιστάμενο ΑΣ, που είναι εγγεγραμμένος
στο Μητρώο, ή να αποφασίσουν τη λύση τους και τη θέση τους σε εκκαθάριση.
Και τι έγινε με ότι έγινε τα προηγούμενα
χρόνια?
Τίποτε. Εδώ πλέον ισχύει το «μακάριοι οι
κατέχοντες». Έτσι αν κατάφερε κάποιος «συνεταιρισμός» να επιβιώσει «λάθρα»,
χωρίς να είναι πραγματικός συνεταιρισμός ή χωρίς να κάνει αυτά που είχε
δεσμευθεί να κάνει, ή ακόμα επειδή απλά δεν έκανε τίποτε από αυτά που ήταν
υποχρεωμένος να κάνει, για να έχει κάποια προνόμια. Δεν θα πάθει τίποτε. Ούτε
θα επιστρέψει τίποτε.
Ούτε μπορεί κάποιος να ελπίζει τι η ελληνική
δικαιοσύνη μπορεί να επιβάλλει το σωστό και το δίκαιο, καθ όσον η απόδοσή της
δικαιοσύνης στην σημερινή Ελλάδα έχει ρυθμούς «ετών». Θέλει 5-6 χρόνια μια απλή
αστική επίκληση, για να εκδικασθεί, σε πρώτο βαθμό. Και μέχρι τότε «μακάριοι οι
κατέχοντες». …
Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι το δημόσιο δεν
έλεγχε επί πολλά χρόνια (ίσως 25 χρόνια?...) εάν ετηρούντο οι όροι παραχώρησης,
και έτσι οι «κατέχοντες» εκαρπούντο των ωφελειών, χωρίς να τηρούν κάποιους
στοιχειώδεις όρους. Με απλά λόγια κέρδιζαν παρατύπως (και παρανόμως? …), πάντα
με βάση την ρήση «μακάριοι οι κατέχοντες».
Το δημόσιο, η πολιτεία, θα μπορούσε πχ να
δώσει ιδιόκτητη περιουσία του δημοσίου σε μια ομάδα επαγγελματιών, παραγωγών,
για λόγους στρατηγικούς και για λόγους οικονομικής ανάπτυξης. Οι κατέχοντες
εξεδίωξαν σιγά-σιγά τους επαγγελματίες, εξ αιτίας των οποίων δόθηκε το ακίνητο,
και αξιοποιούσαν το ακίνητο άλλοι, άσχετοι, ή ακόμα χειρότερα ανταγωνιστές
έμποροι, δρώντας έμπρακτα εις βάρος των συμφερόντων των ελλήνων παραγωγών, και
εις βάρος των συμφερόντων της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής
οικονομικής ανάπτυξης. Και το μεν κράτος δεν έκανε τίποτα (κακώς …), οι δε
επαγγελματίες παραγωγοί βλάπτονταν συνεχώς, και βέβαια οι «κατέχοντες»
πλούτιζαν εις βάρος όλων, και χωρίς να αποδίδουν τίποτε, με βάση το «μακάριοι
οι κατέχοντες» …
Και στις 31-12-2017, με βάση τον 4384/2016,
και τις σχετικές άλλες διατάξεις, ίσως αποκατασταθεί η τάξη. Αλλά οι κατέχοντες
επί 25 και πλέον χρόνια δεν θα αποδώσουν ΤΙΠΟΤΕ. Στο νέο πεδίο, από το 2018,
στην καλύτερη των περιπτώσεων θα βρίσκονται οι επαγγελματίες παραγωγοί,
πάμφτωχοι, καταχρεωμένοι και εξαντλημένοι (όσοι επέζησαν), και στο ίδιο σημείο
εκκίνησης οι υφαρπάξαντες έμποροι, «πλούσιοι», και με άφθονα εφόδια και αποθέματα.
Ο πιθανός ανταγωνισμός θα είναι καταστροφικός για τους παραγωγούς, και εις
δόξαν των εμπόρων (των συγκεκριμένων, που υφάρπαξαν επί 25 χρόνια τις
εγκαταστάσεις και τις πρόνοιες της πολιτείας προς τους παραγωγούς). «Μακάριοι
οι κατέχοντες».
Ακόμα και αν αποδοθούν οι διαθέσιμοι πόροι από
την πολιτεία, από σήμερα, με σχετική ισότητα ευκαιριών, οι παραγωγοί είναι
καταδικασμένοι, διότι οι επί 25 χρόνια παροχές στους εμπόρους, τους κατέστησαν
κυρίαρχους του παιχνιδιού της αγοράς, και πλέον κατέχουν, ας πούμε, το 80% της
αγοράς και των λιανοπωλητών. Με τι εφόδια να μπεις σε μιαν αγορά που ο
ανταγωνιστής κατέχει το 80% της αγοράς? «Μακάριοι οι κατέχοντες» …
Επί πλέον οι επί 25 χρόνια λυμαίνοντες τις
πρόνοιες της πολιτείας, που προορίζονταν για τους παραγωγούς, έχουν πλέον
επαφές και εμπορικές συμφωνίες και στήριξη οικονομική, από τους υπερχώριους
συνεργάτες τους (στο εξωτερικό) και δεν τους αγγίζουν οποιασδήποτε συνθήκες
στην αγορά, όσο δυσμενείς και αν είναι.
Αλλά και να ήταν οι ίδιες αφετηρίες, οι
συνεργαζόμενοι με το εξωτερικό έχουν παραγωγή ποιοτικά ομόλογη, αλλά πολύ πιο
φθηνή, καθ όσον εκεί έξω, το κόστος του εκεί κράτους είναι πολύ πιο φθηνό. Με
ΕΝΦΙΑ, ΕΦΚΑ, Φορολογία στο 26% ή 29% και προκαταβολή φόρου που φθάνει σχεδόν το
100%, ενώ και το κόστος της ενέργειας είναι ιδιαίτερα υψηλό (λόγω της
μισθοδοσίας των υπαλλήλων της ΔΕΗ και της αποβιομηχάνησης), αλλά και των άλλων
υπηρεσιών, τελικά επιβάλλεται για να υπάρχει κάποια ελάχιστη ελληνική παραγωγή,
να δοθούν πολλά «αντισταθμιστικά» …
Εδώ όχι μόνο αντισταθμιστικά υπέρ των ελλήνων
παραγωγών δεν υπάρχουν, αλλά στην πράξη, μέχρι σήμερα, «κυνηγιούνται» οι
παραγωγοί πραγματικού πλούτου και ταυτόχρονα πριμοδοτούνται οι έμποροι των
εισαγόμενων προϊόντων, ενώ δεν αναζητούνται τα διαφυγόντα κέρδη … Μακάριοι οι
κατέχοντες.
Στοιχειώδης δικαιοσύνη επιβάλλει να ελεγχθούν
όσοι χρησιμοποιούν κρατικές δομές και χώρους, αν τις χρησιμοποιούν σωστά, και
αν χρησιμοποιούνται από αυτούς που έχει προβλεφθεί.
Στοιχειώδης δικαιοσύνη επιβάλει να αναζητηθούν
τα διαφυγόντα κέρδη όσων κάνανε κακή χρήση των συμφωνηθέντων.
Στοιχειώδης δικαιοσύνη επιβάλει να αποδοθούν
στους κανονικούς δικαιούχους όσα η πολιτεία θέλει να δώσει.
Στοιχειώδης δικαιοσύνη επιβάλει να
δημιουργηθούν θετικές δράσεις υπέρ όσων παραγωγών υπέστησαν την 25ετή «ληστεία»
πόρων, ώστε να εξισορροπήσουν μέρος του χαμένου δυναμισμού.
Στοιχειώδης δικαιοσύνη επιβάλει να δοθούν
ισοδύναμα στηρίγματα στην ελληνική παραγωγή για να έρθει «στα ίσα» με τα
εισαγόμενα, εξ ίσου ποιοτικά, προϊόντα.
Και εάν ήταν όλα τα παραπάνω, ή μερικά από
αυτά, είναι στον χώρο των δρεπτών λουλουδιών και των πρασινάδων, ίσως θα έπρεπε
να αναζητηθούν ευθύνες, σε όλους στους μέχρι σήμερα καλοπληρωμένους Δημόσιους
Υπαλλήλους (πάντα σε σύγκριση με τις συνθήκες και τους μέσους μισθούς των
Ιδιωτικών Υπαλλήλων) που δεν έκαναν συνεπώς αι αποτελεσματικά την δουλειά τους,
όπως προβλέπει το Σύνταγμα της Ελλάδος.
Μόλις παραμονή Χριστουγέννων 2017 άκουσα
«τέρατα και σημεία» από έναν αγανακτισμένο Παραγωγό Αγροτικών Προϊόντων, ας
πούμε ότι τον έλεγαν Ηλία, για να μην γράφω όλο τον τίτλο.
Μάλιστα αγανάκτησε τόσο πολύ, που από ότι κατάλαβα
έχει εγκαταλείψει την παραγωγή δρεπτών ανθέων, ο Ηλίας, και ασχολείται με άλλα
αγροτικά προϊόντα, αφού απευθύνθηκε σε όλους όσους πιθανόν να μπορούσαν να έχουν
κάποια επαφή με την τεράστια φοροδιαφυγή αλλά και την ευκολία με την οποία
κάποιοι επιτήδειοι λυμαίνονται κρατική περιουσία, και ενώ ήταν κυριολεκτικά
«ξυπόλητοι», απέκτησαν τεράστια οφέλη σε βάρος όλων των υπολοίπων.
Αν κατάλαβα καλά απευθύνθηκε στο Υπουργείο
Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, απευθύνθηκε στον Υπουργό κατά της
Διαφθοράς, απευθύνθηκε σε Βουλευτές, απευθύνθηκε σε δημοσιογράφους, και στις 1
Αυγ 2016 απευθύνθηκε στον Πρωθυπουργό της Ελληνικής Κυβέρνησης. «Μακάριοι οι
κατέχοντες» …
Μακάριοι οι κατέχοντες, οι οποίοι «οργανώνουν»
(«στήνουν») τις εκλογικές διαδικασίες στους συνεταιρισμούς για να «βγαίνουν» τα
επιθυμητά αποτελέσματα. Και όταν παρουσιάζεται δυσαρμονία με τις επιθυμίες των
«κατεχόντων», τότε απλά δεν εγγράφουν κάποιους για να «βγαίνει» αυτό το
αποτέλεσμα που θέλουν. Και αν δεν τους «βγαίνει» εγγράφουν και μερικούς άλλους,
πάντα υπάρχουν κάποιοι καλοθελητές, που αδιαφορούν για το γενικότερο καλό. Και
«εν ανάγκη» αγοράζουν και μερικά παραγωγικά στρέμματα γης, για να το «παίζουν»
και παραγωγοί …
Τελικά 20 ή 25 ή 30 χρόνια μη τήρησης των
κανόνων και συμφωνιών παραχώρησης, από τους οποίους κάποιοι «κατέχοντες»
ωφελήθηκαν πάρα πολύ και κάποιοι από έξω (μήπως έφταιγαν και αυτοί που δεν
πρόσεχαν τον ανταγωνισμό?) ζημιώθηκαν πάρα πολύ, θα την πληρώσει κάποιος?
Ή όλα έγιναν καλώς από τους εποπτεύοντες
δημόσιους οργανισμούς ή έστω δεν μπορούσε να γίνει τίποτα καλύτερο, λόγω
έλλειψης προσωπικού (?) ή θεσμικού πλαισίου καταπολέμησης της διαφθοράς, ή
μήπως ήταν και από την δημόσια διοίκηση διεφθαρμένοι, κάπως? Ή απλά ήταν και
είναι ακόμα και σήμερα θέμα πολιτικής βούλησης? … ή όλα μαζί? …
Τελικά «Μακάριοι οι κατέχοντες» …
Δημήτρης Μιχαηλίδης, ΑγροΝέα, 6998282382
