Η πολιτική των <<
μνημονίων >> σαν πολιτική διεξόδου από την οικονομική κρίση προς όφελος
των μονοπωλίων, των μεγάλων
επιχειρηματικών ομίλων, έφερε μαζί με τα
αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα, νέους <<οργανισμούς>>, όπως το
ΤΑΙΠΕΔ και το υπερταμείο, ώστε πιο μεθοδικά και επιτελικά να ξεπουληθεί ο
δημόσιος πλούτος της χώρας σε εγχώρια και ξένα κεφάλαια προς εκμετάλλευση.
Αυτή ήταν μια αξίωση
της εγχώριας αστικής τάξης, της Ε.Ε, του
ΔΝΤ, ώστε υποδομές της χώρας μας, λιμάνια, σιδηροδρομικές γραμμές, ενέργεια,
αεροδρόμια, κ. α, που πλήρωσε ο Ελληνικός λαός και έφτιαξε, αφού πρώτα απαξιώθηκαν
από της διαχρονικές πολιτικές του κεφαλαίου,
να έρχονται τώρα να ξεπουλάνε αυτό τον πλούτο, αντί να αξιοποιηθεί προς όφελος
του λαού και των αναγκών του, αυτό βέβαια προϋποθέτει άλλη εξουσία, άλλο στρατηγικό
σκοπό και στόχο.
Επειδή αναζωπυρώνονται
τα ζητήματα με τα Σκόπια και είδαμε όψιμους πατριδοκάπηλους να κάνουν την
εμφάνιση τους, βάζοντας πλάτη σε ένα κλίμα εθνικιστικού παροξυσμού, που είναι
βολικό για τους θεματοφύλακες του αστικού πολιτικού συστήματος και αστικής
πολιτικής για διαφορετικούς λόγους για
τον καθένα, από την κυβέρνηση και όλου του φάσματος του αστικού πολιτικού προσωπικού,
αλλοιώνοντας το πραγματικό περιεχόμενο του πατριωτισμού και της ταξικής του
προσέγγισης.
Γιατί ο πατριωτισμός
δεν είναι <<ντόπα>> για να την δίνουμε στον λαό, να τον
εκτονώνουμε, να τον παραπλανούμε και να τον αποπροσανατολίζουμε, όταν
στην καθημερινότητα αυτός ο λαός δέχεται
επίθεση κατά ριπάς από το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό.
Στην <<Μακεδονία
που είναι μόνο Ελλάδα>> όλος ο πλούτος έχει βγει στο σφυρί, υποδομές πουλιούνται
σε εγχώριο και ξένο κεφάλαιο, υποδομές που πλήρωσε ο Ελληνικός λαός και δεν είδαμε πολλούς από αυτούς τους όψιμους
πατριώτες να καταγγέλλουν κάτι, να εξοργίζονται, να καλούν τον κόσμο σε αντίσταση,
για το ξεπούλημα της περιουσίας της
χώρας.
Ίσα,
ίσα, πολλοί από αυτούς επιδοτούν αυτή την πολιτική και μιλάνε για την
αναποτελεσματικότητα των λαϊκών αγώνων, πριμοδοτούν την πολιτική των
ιδιωτικοποιήσεων, την πολιτική, τα αεροδρόμια να ανήκουν σε Γερμανικά μονοπώλια
ακόμα και κρατικά, τα λιμάνια να ανήκουν σε επιχειρηματικούς Κινέζικους
κολλοσούς, τρένα σε Ιταλικά μονοπώλια, ορυκτός πλούτος σε καναδέζικες
πολυεθνικές και πάει λέγοντας.
Και εδώ μπαίνει ένα ερώτημα, Ποια χώρα ? Ποια πατρίδα ? Των μεγάλων επιχειρηματικών
ομίλων ? Με τον λαό να δουλεύει σαν
είλωτας, χωρίς δικαιώματα, για ένα
κομμάτι ψωμί ? Και για να τον καθησυχάζουν, θα τον διοργανώνουν και ένα συλλαλητήριο για τους <<κακούς>>
γείτονες λαούς η θα τον συνωστίζουν στις
πλατείες των << αγανακτισμένων >> για την εκτόνωση του? Και από εκεί να φεύγει απογοητευμένος και
χειραγωγούμενος ότι είναι αδύνατος και ότι δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα,
να κάτσει να αποδέχεται την βαρβαρότητα
που ζούμε σαν μονόδρομος, με την μόνη επιλογή να διαλέγει πάντα, μεταξύ
μικρότερου η μεγαλύτερο κακού?
Αυτό αξίζει ο λαός μας,
αυτή την περηφάνια και αξιοπρέπεια του δίνουμε?
Στην χώρα του <<Μεγάλου
Αλεξάνδρου>> όλα στο σφυρί, όπως αξιώνουν τα << μνημόνια >> μέσο
του ΤΑΙΠΕΔ και του υπερταμείου και αντί να γκρεμιστούν συθέμελα πλατείες και
δρόμοι από λαϊκό ξεσηκωμό για αυτό το ξεπούλημα, μαζί με όλες της ανατροπές σε
εργασιακά δικαίωμα και το ξήλωμα λαϊκών καταζητήσεων, αυτό δεν γίνεται ακόμα.
Στο σφυρί το αεροδρόμιο
<< Μακεδονία >>, η εμπορική στοά << Μοδιάνο>>, η Μαρίνα Αρετσού στην Καλαμαριά, το στρατιωτικό
αεροδρόμιο του Σεδες στην περιοχή της Θέρμης, όλη η Εγνατία οδό, η παραθαλάσσια έκταση στην
Επανωμή, το κάμπινγκ της Αγίας Τριάδας, το πάρκινγκ του ΟΛΘ κ.α.
Και είναι τεράστιος ο κατάλογος
για το μεγάλο φαγοπότι που ετοιμάζεται από εγχώρια και ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα,
αφού πρώτα εξασφάλισαν να δουλεύουν οι εργαζόμενοι με όρους γαλέρας, χωρίς δικαιώματα
και με μισθούς πείνας.
Κριτήριο πατριωτισμού
είναι τι θέση κρατάς σε αυτή την πολιτική, σε αυτή την στρατηγική, είναι η
καθημερινή δράση, για να οργανώσεις την λαϊκή αντίσταση να βάλεις της βάσεις
για την λαϊκή - κοινωνική προοπτική, είναι η πάλη ενάντια στην πολιτική του
κεφαλαίου που δεν έχει πατρίδα και ξεζουμίζει τους λαούς, είναι η πάλη ενάντια
στο ΝΑΤΟ, την Ε.Ε. και όλους τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, που
επιβουλεύονται την ανεξαρτησία την
κυριαρχία των λαών.
Είναι όλα αυτά που δεν
ακούς στα εθνικιστικά συλλαλητήρια για την Μακεδονία και πρέπει να
προβληματιστείς για αυτό και κυρίως να δώσεις περιεχόμενο στον πατριωτισμό που
δεν έχει σχέση με τον εθνικισμό.
Γιατί πατριωτισμός δεν
είναι οι περικεφαλαίες και οι γραφικές φιγούρες, είναι η καθημερινή λαϊκή πάλη
με στόχο και προοπτική, ώστε ο μόχθος και ο ιδρώτας του εργαζόμενου λαού, να
μην οικειοποιείται από τους λίγους και να γυρνάει σε αυτόν που δουλεύει και
παράγει, για την ευημερία και προκοπή.
Στην λαϊκή αντεπίθεση
βρίσκεται η προοπτική, στην όξυνση της ταξικής πάλης που φοβούνται εκπρόσωποι
και κολαούζοι του συστήματος, στην κοινωνική συμμαχία που θα δώσει δύναμη στον
λαό για να πάρει την εξουσία, χωρίς εκμεταλλευτές καπιταλιστές και
ιμπεριαλιστικά δεσμά.
Αυτό είναι το
καθήκον σήμερα για τον λαό, σε αυτή την
κατεύθυνση πρέπει να παλέψει, αυτό είναι το σύγχρονο περιεχόμενο του
πατριωτισμού, γιατί περιέχει την ταξική του αλήθεια, για την ζωή, την κοινωνική προοπτική και λαϊκή ευημερία.
Σαββίδης Παναγιώτης
