Πρόσφατα η επιστημονική κοινότητα έκανε ένα σημαντικό άλμα προόδου, ανακαλύπτοντας την αλληλουχία DNA της τίγρης της Τασμανίας.
Η ανακάλυψη κρίνεται ως σημαντική, καθώς με αυτή οι επιστήμονες είναι σε θέση να επαναφέρουν την τίγρη στη ζωή, παρά το γεγονός ότι το ζώο θεωρείται εξαφανισμένο.
Η ανακάλυψη κρίνεται ως σημαντική, καθώς με αυτή οι επιστήμονες είναι σε θέση να επαναφέρουν την τίγρη στη ζωή, παρά το γεγονός ότι το ζώο θεωρείται εξαφανισμένο.
Ναταλία Πετρίτη | http://tvxs.gr
Για την ακρίβεια, η τίγρης ή και λύκος της Τασμανίας, το μεγαλύτερο μαρσιποφόρο σαρκοβόρο ζώο στον κόσμο, εξαφανίστηκε στην γενέτειρά του τη δεκαετία του 1930. Έκτοτε έχουν υπάρξει περίπου 4000 αναφορές ότι το ζώο υπάρχει και αναπαράγεται ακόμα, όμως η πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας το θεωρεί επίσημα εξαφανισμένο.
Με την πιθανότητα επαναφοράς και κλωνοποίησης του ζώου μέσω της ανάλυσης γενετικής αλληλουχίας προκύπτουν ωστόσο πολύ σημαντικά ερωτήματα: Πόσο μακρυά δικαιούται η επιστημονική κοινότητα να φτάσει για να εμποδίσει το τεράστιο κύμα εξαφάνισης ζώων και ποιες είναι οι ηθικές και οικολογικές προεκτάσεις του ζητήματος της επαναφοράς διαφόρων ειδών στη ζωή μέσω του DNA;
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης, Άντριου Πάσκ, που είναι υπεύθυνος του προγράμματος, είναι σαφής και κατηγορηματικός. Αναφέρει ότι αφού η ανθρωπότητα είναι υπεύθυνη για την εξαφάνιση του είδους λόγω του εκτεταμένου κυνηγιού του, τότε είναι εξίσου υπεύθυνη για την επαναφορά του στη ζωή.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί όμως πως αντίστοιχα επιστημονικά projects βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Κουάγκα. Το Κουάγκα ήταν ένα εξαφανισμένο για 100 χρόνια είδος ζέβρας, μια εξαφάνιση που είχε προκύψει και αυτή λόγω εκτεταμένου κυνηγιού του ζώου. Το τελευταίο είχε πεθάνει το 1883 σε έναν ζωολογικό κήπο του Άμστερνταμ και χρειάστηκε να περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα για να γίνει αντιληπτή η εξαφάνισή του.
Το 1987, επιστήμονες στο Κέιπ Τάουν της Αφρικής αποφάσισαν να ξεκινήσουν ένα πρότζεκτ για τη σταδιακή επαναφορά του στη ζωή και στο φυσικό του περιβάλλον. Με επιλεκτικό ζευγάρωμα με μια γενιά ζεβρών που έφερε παρόμοια γενετικά χαρακτηριστικά, τουλάχιστον αναφορικά με τα σχέδια που φέρει στο τρίχωμά του, το πρότζεκτ είδε τα πρώτα του αποτελέσματα.
Φυσικά υπάρχει έντονα η κριτική που υπενθυμίζει πως ενώ είναι εφικτή η δημιουργία ενός είδους με παρόμοια εμφάνιση, είναι σχεδόν αδύνατη η συμπεριφορική και οικολογική ταύτιση του νέου είδους με το εξαφανισμένο. Το ίδιο ισχύει και για το ενδεχόμενη επαναφορά στη ζωή του μαμούθ, ένα επιστημονικό project, που βρίσκεται στα πρώτα στάδια.
Με άλλα λόγια, ενώ είναι πιθανό να δούμε μια επαναφορά στη ζωή της τίγρης της Τασμανίας, όπως και της ζέβρας quagga, είναι πραγματικά αμφίβολο το κατά πόσο αυτή θα είναι σε θέση να επιβιώσει εκ νέου στο φυσικό τους περιβάλλον, ενώ το ηθικό ζήτημα για τα όρια της επιστήμης και τους ανθρώπου παραμένει πάντα πάνω στο τραπέζι.
Με πληροφορίες από τον Guardian
