Οι Δημότες που θα διεκδικούσαν το αυτονόητο απουσιάζουν.
Του Αντώνη Νταγλιούδη
Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου
Πύδνας-Κολινδρού. Ξεκινάει σχεδόν πάντα στην ώρα του με αρκετές απουσίες. Κάποιοι
απουσιάζουν μόνιμα, αλλά δεν θα αντικατασταθούν ποτέ αφού οι ψήφοι που έφεραν
είναι χρησιμότατοι. Από τις 14 Τοπικές και Δημοτικές Κοινότητες παρίστανται το
πολύ 3-4 κι αυτό για λίγη ώρα συνήθως. Οι θεριακλήδες καπνιστές σύμβουλοι
περνάνε περίπου τον μισό χρόνο της συνεδρίασης έξω από την αίθουσα της
συνεδρίασης(αλλά εντός κτιρίου).
Τίποτα από αυτά (και από πολλά άλλα) δεν ενοχλούν
κανέναν βέβαια. Γιατί απλούστατα οι
ενδεχομένως αντιδρώντες απουσιάζουν! Στις καρέκλες των παρατηρητών-πολιτών
βρίσκονται από μηδέν έως 3-4 άτομα. Οι
15000 περίπου δημότες είναι όλοι απασχολημένοι και ποτέ δεν βρίσκουν
χρόνο να παρακολουθήσουν την συνεδρίαση της τοπικής τους Βουλής, που καθορίζει
σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητά τους.
Αν η αίθουσα ήταν γεμάτη από δημότες τότε
τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Πολλές από τις παθογένειες της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης θα θεραπεύονταν ως δια μαγείας. Κάποιοι θα ντρέπονταν να
επιχειρηματολογούν υπέρ του μονοθέσιου Δημοτικού σχολείου της Παλιόστανης που
«δίνει ζωή στο χωριό»(δηλαδή ψήφους σ΄αυτούς)καταδικάζοντας σε υποβαθμισμένη
μόρφωση 8-10 από τα παιδιά μας ή να επιχειρηματολογούν υπέρ της εγκατάλειψης
του Δημοτικού Πολύκεντρου Αιγινίου για να μας το …πουλήσουν οι Πρόσκοποι. Στις
συζητήσεις για προϋπολογισμό και τεχνικό πρόγραμμα η δημοτική αρχή θα
αναγκαζόταν να παρουσιάσει εισήγηση αντί του να αναλαμβάνουν υπάλληλοι την
παρουσίαση και αυτή απλώς να παρακολουθεί. Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι θα
αναγκάζονταν να προετοιμαστούν και να συμμετέχουν, αντί του να είναι παρόντες-απόντες
στην πλειοψηφία τους.
Αν η αίθουσα της συνεδρίασης του
Δημοτικού Συμβουλίου ήταν γεμάτη από Δημότες ,τότε θα συνέβαιναν και άλλα…θαύματα:
Θα συνεδρίαζαν δημόσια και παραγωγικά οι Δημοτικές και Τοπικές Κοινότητες, όπως
επίσης και η Οικονομική Επιτροπή και η Επιτροπή Διαβούλευσης και η Επιτροπή
Ποιότητας Ζωής και οι Δημοτική Επιτροπή Παιδείας και οι Σχολικές Επιτροπές κλπ,κλπ.
Θα αναγκάζονταν να πάρουν αυτονόητα μέτρα για την αυθαίρετη κατάληψη και
καταπάτηση δημόσιων χώρων, για την ανακύκλωση
απορριμμάτων ,για την υπόδειξη χώρου για βαριά απορρίμματα και μπάζα κλπ,κλπ.
Αν υπήρχε κίνημα συμμετοχής και δράσης
από τους Δημότες- και κυρίως από τους νέους- θα είχαμε μια άλλη καθημερινότητα.
Όμως η πραγματικότητα είναι άλλη και αμείλικτη. Ο καναπές ,η μιζέρια της TV,η αποξένωσή μας από φίλους
και κοινωνία και το «άλλοθι» των προσωπικών προβλημάτων και της οικονομικής
κρίσης κυριαρχούν. Δεν ξέρω ίσως οι γιορτές, ίσως το 2018, να αλλάξουν κάπως το
κέφι μας για ζωή και διεκδίκηση του αυτονόητου.
15-12-17
