Η αλλαγή των επιπέδων των σεξουαλικών ορμονών μπορεί να οδηγήσει τους ηλικιωμένους
σε εμφάνιση βουβωνοκήλης, σύμφωνα με τυχαία
ανακάλυψη αμερικανών ερευνητών. Τα
αποτελέσματα της μελέτης τους, που παρουσιάστηκαν στο ENDO 2017 - την 99η
ετήσια συνάντηση Ενδοκρινολογικής Εταιρείας (Endocrine Society) των ΗΠΑ, έδειξαν ότι τα αλλοιωμένα επίπεδα των
σεξουαλικών ορμονών αποδυναμώνουν και δημιουργούν ουλές στον μυϊκό ιστό της
κάτω κοιλίας.
«Η βουβωνοκήλη αποτελεί τη συχνότερη μορφή κήλης.
Εμφανίζεται όταν κάποιος ενδοκοιλιακός ιστός, όπως ένα τμήμα του εντέρου ή του
λιπώδους ιστού, προεξέχει, μέσω ενός αδύναμου σημείου των κοιλιακών τοιχωμάτων.
Μπορεί να παρουσιαστεί και στις δύο πλευρές, όμως η αιτία πρόκλησής της είναι άγνωστη. Πιο
επιρρεπείς είναι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι άνδρες, το 25% των
οποίων, σύμφωνα με στατιστικές, θα αναπτύξουν συμπτωματική βουβωνική κήλη μια
φορά στη ζωή τους», αναφέρει ο γενικός
χειρουργός Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος -
Διευθυντής της χειρουργικής κλινικής του Ομίλου Ιατρικού Αθηνών - Ιατρικού
Περιστερίου και Πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής
(www.axiarchos.gr). Τα συνηθέστερα
συμπτώματα είναι η συνεχής παρουσία, ή η διαλείπουσα εμφάνιση διογκώσεως, η
αίσθηση βάρους ή πόνου στην περιοχή, ειδικά όταν ο ασθενής βήχει, σκύβει ή
σηκώνει κάποιο βαρύ αντικείμενο. Βέβαια, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η
κήλη δεν παρουσιάζει συμπτώματα. «Η βουβωνοκήλη δεν είναι πάντα επικίνδυνη,
όμως δεν θεραπεύεται προς το παρόν με συντηρητικές μεθόδους. Οπότε, προκειμένου
να αποκλειστεί η πιθανότητα επιπλοκών, που είναι δυνητικά απειλητικές για τη
ζωή, οι γιατροί συστήνουν τη χειρουργική επέμβαση για την αποκατάστασή της»,
προσθέτει.
Η περίσφιξη είναι μια από αυτές, όπου η κήλη δεν
ανατάσσεται και υπάρχει ο κίνδυνος επικείμενης ισχαιμίας και νέκρωσης του
εντέρου. Οπότε, η πρόληψη της δημιουργίας ή επανεμφάνισής της έχει ιδιαίτερη σημασία.
Όπως δήλωσε η Hong Zhao, M.D., Ph.D., επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και αναπληρώτρια
καθηγήτρια στο Northwestern University Feinberg School of Medicine του Σικάγο,
«ανακαλύψαμε ότι τόσο τα αυξημένα οιστρογόνα όσο και η μειωμένη δράση της
τεστοστερόνης οδηγούν στο σχηματισμό βουβωνοκήλης».
Η ερευνητική της ομάδα βρήκαν τη σχέση μεταξύ των ορμονών
και της κήλης τυχαία, διεξάγοντας έρευνα για τον καρκίνο του μαστού σε
ποντίκια, δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Serdar Bulun, M.D., καθηγητής και
πρόεδρος μαιευτικής και γυναικολογίας στη Northwestern Medicine. Οι ερευνητές
είχαν δημιουργήσει εξανθρωπισμένα διαγονιδιακά ποντίκια τροποποιώντας τα
γενετικά για να φέρουν το ανθρώπινο γονίδιο για την αρωματάση, το οποίο είναι
το βασικό ένζυμο για τη μετατροπή της τεστοστερόνης σε οιστρογόνα. Τα ζωικά
μοντέλα εξέφρασαν την ανθρώπινη αρωματάση και έτσι είχαν υψηλότερα επίπεδα
οιστρογόνων στον μυϊκό ιστό σε σύγκριση με τα μοντέλα της ομάδας ελέγχου.
Κάποια μέρα οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα αρσενικά ποντίκια που
χρησιμοποιούνταν για αναπαραγωγή δεν μπορούσαν να περπατήσουν και είχαν
πρησμένη κάτω κοιλιακή χώρα. Αρχικά σκέφτηκαν ότι οφειλόταν σε όγκο, αλλά
αργότερα συνειδητοποίησαν ότι επρόκειτο για μια εξαιρετικά μεγάλη κήλη στη
βουβωνική χώρα.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα μοντέλα τους μιμούνταν
τον αυξημένο σχηματισμό οιστρογόνων στον ιστό και τη μείωση των επιπέδων
τεστοστερόνης στο αίμα που παρατηρούνται φυσιολογικά στους άνδρες όταν γερνούν.
Επιπλέον, όταν εξέτασαν τον μυϊκό ιστό των τρωκτικών στην κάτω κοιλιακή χώρα,
βρήκαν ατροφία και ίνωση, συγκρίσιμο με αυτόν που παρατηρήθηκε σε δείγματα
ανθρώπινων μυϊκών ιστών από ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε χειρουργικές
επεμβάσεις.
Στη συνέχεια, σε μια άλλη ομάδα παρόμοιων ποντικών, οι
ερευνητές κούραραν τα ζώα με αναστολείς της αρωματάσης και όπως δήλωσε ο Bulun
η θεραπεία απέτρεψε πλήρως την ατροφία των μυϊκών κυττάρων, την ίνωση και τον
σχηματισμό κήλης, υποστηρίζοντας περαιτέρω τον κεντρικό ρόλο των οιστρογόνων
στη βουβωνοκήλη σε ηλικιωμένους άνδρες.
«Τα ευρήματα αυτά θα αποτελέσουν το έναυσμα για την
κατανόηση των μοριακών μηχανισμών ανάπτυξης της βουβωνοκήλης και θα βοηθήσουν
στον εντοπισμό των ατόμων που αντιμετωπίζουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης της
πάθησης, αλλά και στην ανάπτυξη νέων προσεγγίσεων για την πρόληψή της»,
σημειώνει ο Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος και προσθέτει: «Η μοναδική, ωστόσο, επιλογή
αποκατάστασης της κήλης είναι η χειρουργική προσέγγιση, η οποία ενέχει υψηλό
ποσοστό επανεμφάνισής της εκτός αν πραγματοποιείται λαπαροσκοπικά με χρήση
πλέγματος, η χρήση του οποίου έχει μειώσει αισθητά τις υποτροπές, με το ποσοστό
να μην υπερβαίνει το 2%. Ως μέθοδος δεν παρουσιάζει σημαντικές επιπλοκές, παρά
μόνο μια μικρή πιθανότητα (2,5%), συλλογής ωρώδους υγρού στην περιοχή της
κήλης, το οποίο απορροφάται από τον οργανισμό σε 20-35 ημέρες. Αντιθέτως,
προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα όπως μικρές τομές, ανυπαρξία βλάβης των μυϊκών
ιστών, τοπική αναισθησία, ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο, εξιτήριο εντός της
ημέρας του χειρουργείου και επάνοδο στις καθημερινές δραστηριότητες την
επομένη. Δεδομένων όλων αυτών των πλεονεκτημάτων, γίνεται κατανοητό ότι η
λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης με πλέγμα είναι μια απλή και
ασφαλής διαδικασία, με τέλειο αισθητικό αποτέλεσμα».
