ΗΤΑΝ Ο ΑΦΟΒΟΣ
ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΣ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ
ΤΗΝ ΝΙΚΗ
Το Πολυτεχνείο αποτέλεσε
την κορύφωση της αντιδικτατορικής πάλης του λαού, εκεί που το φοιτητικό κίνημα,
συνδέθηκε με το εργατικό – λαϊκό κίνημα και διεκδικήσαν από κοινού, <<
ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ >>, << ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΝΑΤΟ>>,
<< ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ>> , ελευθερίες και δημοκρατία.
Τα αιτήματα του Πολυτεχνείου
έμειναν ανεκπλήρωτα και το Πολυτεχνείο δείχνει τον δρόμο, για την διεκδίκηση
τους.
Για αυτό και πολλοί συκοφαντούν,
άλλοι θελημένα και άλλοι άθελα τον αγώνα αυτό, λέγοντας ότι για όλα τα κακά της
σημερινής κατάστασης φταίει η << γενιά>>
του Πολυτεχνείο και επιχειρηματούν πολλές φορές επικίνδυνα λέγοντας ότι
<< μια χούντα >> χρειαζόμαστε τώρα.
Τα επιχειρήματα αυτά, ούτε
τυχαία είναι, ούτε εμφορούν από κάποιο λαϊκό
αυθορμητισμό, μέσα από κάποια γενίκευση της κοινωνικής πείρας και εμπειρίας.
Από την μεταπολίτευση κιόλας, τέτοια επιχειρήματα άρχισαν να κυοφορούν από καλοθελητές στην περιρρέουσα
κοινωνική – πολιτική ατμόσφαιρα, στόχος να αθωώσουν της πολιτικές του κεφαλαίου, τους καπιταλιστές,
τα μονοπώλια, που υπηρέτησε και η χούντα, που ευθύνονται σήμερα για την φτωχοποίηση
και εξαθλίωση του λαού, για να υπηρετηθούν οι δικές τους ανάγκες και τα δικά
τους συμφέροντα, που είναι ασύμβατα σε αυτό το σύστημα, με τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα,
συμφέροντα.
Είδατε κανένα βιομήχανο,
εφοπλιστή, τραπεζίτη, μεγάλο κεφαλαιοκράτη, να διαμαρτύρεται για τα μέτρα των
<< μνημονίων >>, που πήραν οι κυβερνήσεις των τελευταίων 8 ετών, που ψήφισαν
και υλοποιούν αυτά τα μέτρα?
Αυτά τα μέτρα συνέτριψαν και συνεχίζουν να
συντριβούν την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού,
μισθωτούς ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, αυτοαπασχολούμενους, μικρούς εμπόρους,
επαγγελματίες, μικρομεσαίους αγρότες – κτηνοτρόφους,
που για να ανακάμψουν τα κέρδη του κεφαλαίου, απαξιώνουν εργαζόμενους,
αυτοαπασχολούμενος, για να αποσυμφωρηθεί ζωτικός χώρος, να επενδυθούν συσσωρευμένα κεφάλαια που με την πτώση του
μέσου ποσοστού κέρδους έμειναν αδρανείς
για να αναπαραχθούν. Εντείνοντας την εκμετάλλευση στην εργασία,
καταργώντας δικαιώματα, εργατικές – λαϊκές κατακτήσεις.
Από αυτή την σκοπιά έρχονται
στην επικαιρότητα τα αιτήματα για << ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ >>,
αφού η φτώχεια του λαού μεγαλώνει, τα λαϊκά αδιέξοδα οξύνονται και οι ανάγκες
του λαού όπως η παιδεία, η υγεία, η κοινωνική πρόνοια, συνθλίβονται στην κλίνη
του Προκρούστη της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του κεφαλαίου, των
μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Για αυτό θέλουν ηρωικές στιγμές αγωνιστικής ανάτασης του λαού,
περήφανου ανυπότακτου αγώνα, να της απαξιώνουν, να της λοιδορούν, ποντάροντας
στην λήθη, την αμάθεια και χειροτέρευα στην ημιμάθεια και τα ψέματα, όπως λέγονται
και για το Πολυτεχνείο.
Το Πολυτεχνείο είναι
εδώ και μας καλεί και δεν είναι οι 10 και 20 που εξαργύρωσαν στο σύστημα της
<< αγωνιστικές >> τους διαδρομές, πουλήθηκαν και συμβιβάστηκαν.
Δεν είναι οι
Δαμανάκηδες, οι Μπίστηδες, οι Αδρουλάκηδες κ.α. το Πολυτεχνείο, που όλοι αυτοί, αυτές της ημέρες επιδεκτικά εξαφανίζονται γιατί
γνωρίζουν ότι ξεπουλήθηκαν.
Το Πολυτεχνείο είναι ο λαός,
που εκείνες της ημέρες βγήκε από τα σπίτια του, άφοβα και ανυπότακτα, βγήκε στους
δρόμους και ενώθηκε με τους εξεγερμένους φοιτητές.
Είναι τα αιτήματα που έδειχνα
τον ένοχο, το ΝΑΤΟ, της ΗΠΑ, τους Ιμπεριαλιστές. Το Πολυτεχνείο εκφράζει εκείνους που αντέδρασαν από της πρώτες ημέρες
του πραξικοπήματος τον Απρίλη του 1967 και κάλεσαν τον λαό να μην φοβηθεί και
να αγωνιστεί για την ανατροπή της Αμερικανοκίνητης χούντας, εκφράζει τους
χιλιάδες εξόριστους πολιτικούς κρατούμενους, τους κομμουνιστές, ανιδιοτελείς, αγνούς, λαϊκούς αγωνιστές
Αυτά σημαδεύουν το Πολυτεχνείο, αυτό το αποτύπωμα
θέλουν να σβήσουν από της μνήμες του λαού και της νεολαίας και κυρίως σε μια εποχή
που η αμφισβήτηση στην πολιτική του κεφαλαίου
που τσακίζει της λαϊκές ζωές, πρέπει να πάρει οργανωμένη μορφή αντίστασης,
αγώνα, για την ανατροπή της.
Το Πολυτεχνείο δεν
είναι μουσειακό είδος και δεν πρόκειται να γίνει, αποτελεί την συνέχιση της ηρωικής
αγωνιστικής παράδοσης του λαού μας, της γενιάς του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του
ΔΣΕ, των αγώνων για δημοκρατία, της γενιάς του 114, για αυτό βρίσκεται καθημερινά
στους αγώνες του λαού σήμερα, στους αγώνες της ταξικής ρήξης και σύγκρουσης, με
την εξουσία των μονοπωλίων, που πρέπει να δυναμώσουν, να μαζικοποιηθούν, να
πάρουν πιο μαχητικά – ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά,
για την λαϊκή διέξοδο και κοινωνική προκοπή.
Σε αυτούς που
εκχυδαΐζουν το Πολυτεχνείο όπως τα <<βαποράκια>> του συστήματος η << χρυσή αυγή >>, οι υμνητές της χούντας,
αλλά και συνολικά το αστικό πολιτικό προσωπικό, μέσα από την διαστρέβλωση των
γεγονότων και το περιεχόμενο του αγώνα και
αφήνουν στο τέλος για την λάντζα της συκοφάντησης και
παραποίησης του φασίστες, ο λαός και η νεολαία
με ένα πράμα πρέπει να τους απαντήσει.
Με ταξική ενότητα των εργαζομένων,
κοινωνική συμμαχία, για αγώνα αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό, μέχρι την τελική
νίκη.
Αυτό φοβούνται, αυτό
θέλουν να αποτρέψουν με ψέματα και συκοφαντίες όλοι οι ταγοί του σάπιου αστικού
πολιτικού συστήματος.
Σαββίδης Παναγιώτης
