Jaén και Jorge Pereira, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Ουρουγουάης, οι εκτιμήσεις για την παγκόσμια παραγωγή την ελαιοκομική περίοδο 2017/2018 είναι αυτές που παρουσιάζονται στον παρακάτω πίνακα:
Σύμφωνα με τα δεδομένα, προβλέπεται παγκόσμια παραγωγή 2.826.890 τόνων για την ελαιοκομική χρονιά 2017/18, δηλαδή 5% μεγαλύτερη από την προηγούμενη.
Στο δελτίο τύπου που συνοδεύει τα στοιχεία, οι συντονιστές της εργασίας, αναφέρουν ότι η πρόβλεψη έγινε με στοιχεία και από τις 57 ελαιοπαραγωγούς χώρες του κόσμου και καλύπτει το 95% και 93% της συνολικής παραγωγής και της συνολικής έκτασης αντίστοιχα.
Από την τελική παγκόσμια παραγωγή των 2.826.890 τόνων, η Ισπανία έρχεται πρώτη (1,2 εκατ. τόνοι), η Τυνησία 2η (290.000 τόνοι) και έπονται: Ιταλία (280.000 τόνοι), Ελλάδα (265.000 τόνοι) και Τουρκία (200.000 τόνοι). Οι χώρες αυτές αντιπροσωπεύουν το 80% της προβλεπόμενης παραγωγής. "Όλα αυτά τα στοιχεία, παρατίθενται με την επιφύλαξη να περιμένουμε ένα έγκαιρο φθινόπωρο με άφθονες βροχοπτώσεις", λένε οι συντονιστές της έρευνας.
Επίσης, αναμένεται παραγωγή 20 εκατομμυρίων τόνων ελιάς, από τους οποίους κάτι περισσότερο από το 12% θα κατευθυνθεί για την παραγωγή επιτραπέζιας ελιάς και το υπόλοιπο (σχεδόν 88%) για την παραγωγή λαδιού.
Αναφορικά με την μέση παραγωγή ανά εκτάριο γιά την πλειοψηφία που συνθέτουν τα 11,4 εκατομμύρια εκτάρια ελαιώνων, θα έχουμε 1.700 kg ελαιόκαρπου (μικτής κατεύθυνσης, και για ελαιοποίηση και για επιτραπέζια ελιά). Ειδικά η παραγωγή ελαιολάδου θα είναι κατά μέσο όρο 250 kg /εκτάριο. Πρωταθλήτριες της παραγωγικότητας προβλέπονται η Αυστραλία και η Χιλή με 600 kg ανά εκτάριο, η Ισπανία με 470 kg και το Ισραήλ με σχεδόν 460 kg.
Το 56% των ελιών θα προέρχεται από παραδοσιακή καλλιέργεια, το 36% από εντατική και το 8% από υπερεντατική.
Τιμές και ζήτηση
Οι συντονιστές της έρευνας σημειώνουν ότι η προβλεπόμενη προσφορά αντιστοιχεί με την τωρινή προβλεπόμενη παγκόσμια ζήτηση για την 2017/18 και προβλέπεται μια σταθερή και ομαλή εξέλιξη των τιμών, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη άνοιξη.
Η ζήτηση ίσως υποστεί ελαφρές πιέσεις, κυρίως στις 'ώριμες' αγορές των μεγάλων ελαιοπαραγωγών χωρών, όπως της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας και της Τυνησίας.
Μακροπρόθεσμες τάσεις
Από την άλλη, σε περίπτωση που το 2018 έχει το απαιτούμενο νερό, τα 11,4 εκατομμύρια εκτάρια ελαιώνων μπορούν να έχουν παραγωγικότητα 80%-85% την 2018/19 και να δώσουν μια παραγωγή μεταξύ 3,6 και 3,7 εκατομμυρίων τόνων, κάτι που σε συνδυασμό με την προαναφερθείσα μείωση της ζήτησης στις ώριμες αγορές θα δημιουργήσει μια εντελώς διαφορετική κατάσταση για τις τιμές, "για την οποία θα πρέπει να ξεκινήσουμε να προετοιμαζόμαστε στρατηγικά", αναφέρουν οι ερευνητές.
Σύμφωνα με τον κύριο Juan Vilar, "η διεθνής ελαιοκομία βρίσκεται, σε αυτή τη συγκυρία, σε μια χρυσή περίοδο όσον αφορά την ανάπτυξη ανταγωνιστικών στρατηγικών, κυρίως για τις λιγότερο κερδοφόρες εξαγωγές".
Στην ίδια γραμμή και ο κύριος Jorge Pereira, κάνει αναφορά στην “μεγάλη ανταγωνιστική πρόοδο χωρών όπως η Αυστραλία ή η Χιλή, που παρά τις δύσκολες συνθήκες τους και με ελαιώνες που δεν ξεπερνούν τα 30.000 εκτάρια, έχουν παρόμοιες αποδόσεις, βασισμένες στην καινοτομία σαν στρατηγική ανταγωνιστικότητας".
Συνημμένο αρχείο: Πίνακας εκτίμησης παγκόσμιας παραγωγής ελαιολάδου την ελαιοκομική χρονιά 2017/18 (στα ισπανικά)
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
