ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΜΕ

Οι << παροικούντες της Ιερουσαλήμ >> και στην συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται στον θώκο της αστικής διακυβέρνησης, που

έκανε την ερμαφρόδιτη γλώσσα επιστήμη για να εμπαίζει τον λαό, ένα από τα πολλά κίβδηλα αφηγήματα του είναι, ότι ο λαός στηρίζει την πολιτική του, γιατί αλλιώς θα ξεσηκωνόταν εναντίον του και θα ήταν στον δρόμο, να την αμφισβητήσει, να την ανατρέψει.

Η πολιτική αφασία που θέλουν να περάσουν στον λαό δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη, έχουν στόχο την συντηρητική του αναδίπλωση και αξιοποιούν την οπορτουνιστική τους ιστορία,  όταν δρούσαν μέσα στο εργατικό – λαϊκό κίνημα σαν το <<μάτι>> και το <<αυτί>> του κεφαλαίου, της καπιταλιστικής εργοδοσίας  και έβαζαν εμπόδια στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, στην χειραφέτηση της εργατικής – λαϊκής συνείδησης από την αστική ιδεολογία, αστική πολιτική.

 Εξάλλου είναι ένα <<προσόν>> που εκτιμήθηκε από την εγχώρια αστική τάξη και όχι μόνο, από το κεφάλαιο γενικότερα και διεθνώς. Για αυτή του την ικανότητα, προκρίθηκε από αυτούς στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή που είχαν απαξιωθεί στην χώρα μας  τα παραδοσιακά αστικά κόμματα και κυρίως η σοσιαλδημοκρατία μέσο του ΠΑΣΟΚ,  να αναλάβει τα ηνία της αστικής διακυβέρνησης για να συνεχίσει την πολιτική διεξόδου από την κρίση προς όφελος των μονοπωλίων, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, όπως εκφράζεται αυτή μέσα από τα << μνημόνια >>.

Και αφού εγκλώβισε στις γραμμές του έναν κόσμο με τις χίμαιρες του και τον κορόιδεψε που του έλεγε χωρίς ταξική σύγκρουση, αγώνα  και ρήξη, με την πολιτική του κεφαλαίου, την Ε.Ε, μπορεί μέσα σε αυτήν να εφαρμόσει φιλολαϊκές πολιτικές, παρά μόνο να είναι αυτός στην εξουσία,  τον παρόπλισε αγωνιστικά, τον χειραγώγησε με την λογική της αναμονής και εν τέλει πολλούς τους απογοήτευσε, αφού τους <<εκπαίδευε>> συνειδησιακά  για πολύ καιρό  ότι αυτός είναι η μοναδική ελπίδα για τον λαό.

 Αυτή την απογοήτευση που ο ίδιος ήθελε να προκαλέσει, είναι που σήμερα εντέχνως χρησιμοποιεί, για να πει ότι ο λαός τάχα συναινεί με την πολιτική του αλλιώς θα ξεσηκωνόταν.

 Η πολιτική αυτή αγυρτεία του ΣΥΡΙΖΑ  θυμίζει την λαϊκή ρήση  << η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από ένα ψέμα >>, γιατί  κόντρα στον <<καιρό>> και το <<ρεύμα>>, οι εργατικές  - λαϊκές εστίες αγώνα και αντίστασης ενάντια στις πολιτικές του κεφαλαίου, της καπιταλιστικής εργοδοσίας πολλαπλασιάζονται.

 Δεν υπέστειλαν όλοι την σημαία του αγώνα, της ταξικής πάλης, όπως το ΠΑΜΕ. Τα σωματεία, τα εργατικά κέντρα, οι Ομοσπονδίες, οι επιτροπές αγώνα που συσπειρώνονται σε αυτό, όλο το προηγούμενο διάστημα κάλεσαν τον κόσμο στους δρόμους ενάντια στο 4^ο <<μνημόνιο>>, το 2^ο της συγκυβέρνησης ( ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ).  Απάντησαν με απεργία, πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια σε όλη την χώρα,  ακόμα και την μέρα της ψήφισης του έξω από την βουλή.  Δράση που κλιμακώνεται με στόχο την οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης, την συσπείρωση ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων, που καταδυναστεύονται από της πολιτικές των << μνημονίων >>, γενικότερα της πολιτικές του κεφαλαίου.  

Πρωτοπόρα αγωνιστικά ταξικά σωματεία έχουν μπει μπροστά στα μικρά και μεγάλα προβλήματα της εργατικής τάξης. Ενάντια στις τρομοκρατικές απολύσεις όπως στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής που καμιά εργοδοτική αυθαιρεσία δεν μένει αναπάντητη από το Κλαδικό συνδικάτο του χώρου στην Αττική που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ.

Οι εργάτες στην Πάτρα στο εργοστάσιο << Frigoglass >>,  με οργανωτή το επιχειρησιακό σωματείο και το κλαδικό συνδικάτο μετάλλου της Αχαΐας, παλεύουν με απεργίες και άλλες μορφές αγώνα,  ενάντια στην εκ περιτροπής εργασίας που θέλει να επιβάλλει η καπιταλιστική εργοδοσία.

Χιλιάδες συμβασιούχοι στους δήμους και κυρίως στην καθαριότητα δίνουν αυτό το διάστημα τον αγώνα για το δικαίωμα στην δουλειά.

Αλλά και δεκάδες άλλοι χώροι βρίσκονται σε αγωνιστικό αναβρασμό όπως στον  κλάδο του Τουρισμού, που απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, ετοιμάζονται να απαντήσουν με  κλαδική απεργία, με τα σωματεία που οργανώνονται στο ΠΑΜΕ να μπαίνουν μπροστά σε αυτή την μάχη.

Πρόθυμους συμμάχους στην παραπλάνηση, τον  αποπροσανατολισμό και την παραπληροφόρηση  του λαού, βρίσκει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στα ΜΜΕ ( Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ) των καπιταλιστών.

Ο οποίος ρόλος τους, κυρίως στα χρόνια των << μνημονίων >> είναι αποκαλυπτικός, τα οποία μονομερώς ( κατά τα άλλα πλουραλισμός και πολυφωνία στα ιδιωτικά ΜΜΕ ), άλλοτε έμμεσα και άλλοτε άμεσα,  εγκαλούν τον λαό για τον τρόπο που ζούσε πριν << μνημονίων >> εποχής, για να αποδεχτεί τα βάρβαρα μέτρα αναζωογόνησης του κεφαλαιοκρατικού κέρδους και να τον μετατρέψουν συνένοχο και συνυπεύθυνο για την κατάσταση που βιώνει, αποσπώντας την σιωπή του και αδιαμαρτύρητα να παρακολουθεί την σφαγή του.

 Αυτή η όλη προπαγάνδα των ΜΜΕ, πάει χέρι με την απόκρυψη ειδήσεων, με θέμα αγωνιστικών κινητοποιήσεων τμημάτων του  λαού μας, που είναι αντίθετοι στα μέτρα φτωχοποίησης και εξαθλίωσης τους.

Η επιβολή σιγή ιχθύος για τους αγώνες του λαού που εξελίσσονται  δεν είναι τυχαίο γεγονός. Αποτελεί τακτική των θεματοφυλάκων του αστικού πολιτικού συστήματος και της κυρίαρχης πολιτικής, για να παρουσιάσουν πλασματική εικόνας,  ότι ο λαός συναινεί με αυτή την πολιτική η στην χειρότερη κατανοεί δήθεν, περιμένοντας οι θυσίες του να πιάσουν τόπο, από την λεγόμενη << ανάπτυξη >> .

Τα ψέματα αυτά εντάσσονται στην μαζική χειραγώγηση του λαού, σε αυτόν αποσκοπεί, για την παραίτηση του από κοινωνικούς λαϊκούς αγώνες, τον συμβιβασμό και εν τέλει την υποταγή του στις αξιώσεις του κεφαλαίου, της μεγάλης καπιταλιστικής εργοδοσίας και την αποδοχή αυτής της στρατηγικής ως μονόδρομο.

Σε αυτή την κατεύθυνση θάφτηκε από τα ΜΜΕ, η μεγάλη αντιπολεμική, αντινατοική, αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση που οργάνωσε το ΠΑΜΕ στην Θεσσαλονίκης, το Σάββατο 24 Ιουνίου, στα πλαίσια του Βαλκανικού αντιπολεμικού – αντιιμπεριαλιστικού διημέρου συνδικάτων, όπου πάνω από 10.000 κόσμος διαδήλωσε κάτω από τον καυτό ήλιο, ενάντια στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους , την προσφυγιά.

 Την σκυτάλη θαψίματος ειδήσεων από λαϊκές κινητοποιήσεις παίρνει η επόμενη μέρα Κυριακή 25 Ιουνίου,  όπου με πρωτοβουλία του Δήμου Πάτρας και μπροστάρη τον ίδιο τον Δήμαρχο Πάτρας, Κώστα Πελετίδη, διοργανώνεται πορεία χιλιάδων ανθρώπων ενάντια στην ανεργία,  πορεία 3 ωρών ως την γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου. Μια μεγάλη αγωνιστική πρωτοβουλία του Δήμου Πάτρας που αγκαλιάστηκε από την πλειοψηφία του Πατραϊκού λαού, από σωματεία εργαζομένων, επιτροπές αγώνα, συλλόγους.  

Η ενδεικτική αυτή αντιπληροφόρηση πάει χέρι αυτό τον καιρό με της συνθήκες <<αυτοματισμού>> που θέλουν να δημιουργήσουν τα ΜΜΕ των καπιταλιστών, ενάντια στο δίκιο αγώνα των συμβασιούχων στους  δήμους,  κυρίως στο τομέα της καθαριότητας, που παλεύουν για το δικαίωμα στην δουλειά,  για να μην της χάσουν και μείνουν άνεργοι. Γιατί αυτό είναι το θέμα και βλέπουμε την αξία της δουλειάς τους όταν δεν μαζεύονται σκουπίδια.

Οι αγώνες του λαού συνεχίζονται μέχρι την τελική νίκη. Μπορεί σήμερα να υπάρχει αναντιστοιχία στην συμμετοχή του λαού σε αυτές, σε σχέση με την σφοδρότητα της επίθεσης που δέχεται, αλλά αυτό δεν είναι  αμετάβλητο. Ποτέ το σκοτάδι και η βαρβαρότητα δεν ήταν το μέλλον των λαών και κατά επέκταση του λαού μας. 

Αυτό που καθορίζει την μαζικότητα των αγώνων, την μαχητικότητα, την αποτελεσματικότητα, τον δυναμισμό, είναι το περιεχόμενο των αγώνων.

Αυτό το περιεχόμενο μπορούν  να το δώσουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, οι δυνάμεις της Λαϊκής Συμμαχίας, οι αντιμονοπωλιακές συσπείρωσης της πόλης, του χωριού που οι διεκδικήσεις του σήμερα, του τώρα, να είναι και ένα ρήγμα στο σάπιο αυτό σύστημα, που η μακροημέρευση του σε αυτή την φάση, απαιτεί αντικειμενικά αίμα και λαϊκές θυσίες χωρίς κανένα αντίκρισμα, παρά μόνο φτώχεια, εξαθλίωση, πείνα , ανασφάλεια, αβεβαιότητα.

Αυτά τα ρήγματα του οργανωμένου ταξικά- αντιμονοπωλιακά αποφασισμένου λαού, μπορούν να  ανατρέψουν αυτό το σύστημα που έχει φάει τα ψωμιά του και να αντικατασταθεί με το κοινωνικά αναγκαίο, όπου ο παραγωγός του πλούτου, ο λαός, να γίνει αφέντης στον τόπο του.

 Να οργανώσει την εργατική εξουσία, με κεντρικό – επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας – παραγωγής, με λαϊκή συμμετοχή και λαϊκό έλεγχο και κριτήριο ανάπτυξης η  ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών – κοινωνικών αναγκών και όχι τα αιματοβαμμένα κέρδη των καπιταλιστών.

Σε αυτό το σύστημα, σε αυτή την κοινωνία, θα  ευημερήσει ο λαός μας, οι λαοί του κόσμου, χωρίς τους σφετεριστές του λαϊκού μόχθου και κόπου, τα μονοπώλια και τους καπιταλιστές.

Σαββίδης Παναγιώτης