Με την απόφαση 479/2017 του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών (Τμ. Α΄) κρίθηκαν ειδικότερα ζητήματα που αφορούν τις προϋποθέσεις κήρυξης αναδάσωσης.
Ιδιαίτερη σημασία αποκτά η απόφαση αυτή κυρίως λόγω των αναφορών της στην τακτική της λεκτικής διατύπωσης εξαιρέσεων από τη διαδικασία αναδάσωσης, που πρόσφατα απασχόλησε τον νομοθέτη και τη Διοίκηση στο πλαίσιο των τελευταίων εξελίξεων για τους δασικούς χάρτες. Πρόκειται ίσως για μια από τις σπάνιες έως σήμερα νομολογιακές καταγραφές του πολυσυζητημένου και επίκαιρου αυτού θέματος που αφορά τη δασική διοικητική δράση και πρακτική, εγείροντας συγχρόνως καίρια θέματα νομικής τάξεως. Επίσης κρίθηκαν σημαντικά ζητήματα σχετικά αφ΄ ενός μεν με το ανεπίτρεπτο της κηρύξεως αναδασωτέων εκτάσεων εντός ορίων οικισμών προϋφισταμένων του έτους 1923 και αφ΄ ετέρου με τη διατήρηση του δασικού χαρακτήρα εκτάσεων που είχαν νόμιμα κριθεί πρόσφορες για εποικιστική ή αποκαταστατική αξιοποίηση.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
