28 Μαΐου 1979: Η νέα Κερκόπορτα ανοίγει προς τα έξω. Το χερούλι της κρατάει ο κάθε Έλληνας, ύστερα από την καθοδήγηση της πολιτικής του ηγεσίας. Το
τοπίο πέρα απ’ την Κερκόπορτα διαγράφεται πολύ ελκυστικό, ενώ λέγεται πως εσωτερικά της Κερκόπορτας επικρατεί μιζέρια, υπανάπτυξη και έλλειψη προοπτικής. Από το 1974 ένα έθνος γεννιέται και ο εθνάρχης του λέγεται Κωνσταντίνος Καραμανλής. Όσο για τον αντίπαλό του -όπως προβλέπεται στην δημοκρατία- αυτός λέγεται Ανδρέας Παπανδρέου και αποδεικνύεται όχι απλώς σύμμαχος, αλλά και δημοκρατικότερος του δημοκράτη.
Στο διάστημα 1974-78 ακυρώθηκε προσωρινά η σημασία του 1830, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να γίνει (και πάλι) «Ανεξάρτητη». Όσο για την «ισοτιμία με τα ισχυρότερα ευρωπαϊκά κράτη»… κάτι σχετικό είχε πει ο Καποδίστριας πριν το α’ δάνειο. Ο συνταγματάρχης Στάνχοπ (επίσημος απεσταλμένος του Λονδίνου μαζί με τον Μπάιρον) κατέγραψε τι του είχε πει ο Καποδίστριας στην Ελβετία, απ’ όπου πέρασε ο Στάνχοπ πριν φτάσει στο Μεσολόγγι. Ότι επιθυμία του πρώην ΥπΕξ της Βρετανίας ήταν να καταστήσει την Ελλάδα όσο το δυνατόν πιο ασήμαντη και ανίσχυρη, και τους Έλληνες χωρίς φρόνημα, όπως οι γηγενείς Ινδοί [Londonderry’s desire was to render Greece as insignificant and harmless as possible and to make her people like the spiritless natives of Hindostan]. Η ιστορία κατέγραψε ότι τον κακό Londonderry διαδέχθηκε ο καλός Canning, όμως αυτά ήταν ψεύδη για κατανάλωση εντός και εκτός Βρετανίας. Το 1974 ο Καραμανλής θα μιλήσει για το όραμα μιας Ελλάδας χωρίς συμπλέγματα κατωτερότητας και χωρίς σύνδρομα υποαναπτύξεως. Δίκαια δεν πανηγύριζε την 1-1-1981 η Καθημερινή την έναρξη ισχύος της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ; Σύμφωνα με τον Καραμανλή, την πρωτοχρονιά του 1981 η Ελλάδα «βγήκε από την αιώνια απομόνωσή της». Δέκα μήνες μετά ήρθε η «Αλλαγή». Άρα, ολόκληρη την πρώτη οκταετία της Ελλάδας στην Ευρώπη διαχειρίστηκε μόνο του το «αντιδυτικό» κόμμα του ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα που δήλωνε συνεχιστής όχι μόνον του Κολοκοτρώνη, αλλά και του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
