 |
| Τοπίο – Σ. Κούρκουλος |
Δημήτριος Η. Παπαστερίου,
Ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ
Ι. Προδιάθεση
Ένα από τα εξελισσόμενα ζητήματα στο πεδίο του δασικού φαινομένου είναι αυτό της αναρτήσεως
των δασικών χαρτών. Πρόκειται για μια πολύ ευχάριστη κίνηση, που δηλώνει, καθώς εξελίσσεται, μια μορφή «αφύπνισης» όλων των αρμόδιων δασικών υπηρεσιών, κίνηση που πρέπει να ενταχθεί και στο «θετικό ισοζύγιο» του προθαλάμου της οριστικοποιήσεώς τους. Μόνο, όμως, με την οριστικοποίηση των δασικών χαρτών μπορεί να γίνει λόγος ότι προσεγγίζουμε το «όνειρο» του δασολογίου, ώστε να αναπτερωθεί ως ελπίδα το Δασικό Κτηματολόγιο. Και από την οριστικοποίηση αυτή απέχουμε πολύ, όχι μόνο λόγω των σταδίων που υπολείπονται κατά την κείμενη νομοθεσία, αλλά και λόγω των ποικίλων αντιδράσεων που ήδη άρχισαν να προκαλούνται, ένθεν κακείθεν.
Ζητήματα που συνέχονται με το δασικό χάρτη ρυθμίζονται εδώ και χρόνια σε ποικίλο βαθμό και ένταση, σε περισσότερα νομοθετήματα, όπως λ.χ. οι ν. 998/1979, 2664/1998, 3889/2010, 4164/2013[1]και 4389/2016[2]. Η ανάρτηση του δασικού χάρτη πρέπει να ενταχθεί στην εξής διαχρονική[3] ακολουθία: «Κατάρτιση θεώρηση ανάρτηση αντιρρήσεις κύρωση δημοσίευση οριστικοποίηση αναμόρφωση εκ νέου κύρωση εκ νέου δημοσίευση κατάρτιση δασολογίου». Μια απλή προσέγγιση -έστω και επιφανειακή- αυτής της ακολουθίας επιτρέπει τη σκέψη ότι ένα τέτοιος μηχανισμός θέλει δεκαετίες για να αποδώσει. Η επαναλαμβανόμενη επιλογή σειράς νόμων στην καθιέρωση ενός κατά το μάλλον και ήττον αναποτελεσματικού και χρονοβόρου μηχανισμού δηλώνει την αμήχανη στάση της πολιτείας να θεσπίσει κάτι διαφορετικό για τους δασικούς χάρτες, ώστε να αγγίξουμε το όνειρο του δασολογίου.
Χαρακτηριστικά αποφαίνεται η ΑΠ 621/2015, ότι: «… Μόνο οι οριστικοί δασικοί χάρτες, μετά τη δημοσίευσή τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως καθίστανται οριστικοί και έχουν πλήρη αποδεικτική ισχύ σε κάθε διοικητική ή δικαστική αρχή για όλα τα τμήματα που αποτυπώνονται με πράσινο περίγραμμα και πράσινη διαγράμμιση (όχι δασικές) …».
Είναι φανερό ότι η πορεία μέχρι την κατάρτιση δασολογίου δεν είναι μόνο μεγάλης χρονικής διάρκειας, αλλ΄ εξελίσσεται σε διαδρομή «ναρκοπεδίου», λόγω ποικίλων συμφερόντων, θεμιτών και μη, αλλά και λόγω των νομοθετικών επιλογών, που δεν είναι άσχετες με συγκεκριμένα συμφέροντα[4].
Χαρακτηριστικό δείγμα αυτών των νομοθετικών επιλογών είναι οι επεμβάσεις που εισήγαγε ο ν. 4163/2014, προσφέροντας σημαντικές αρμοδιότητες στην ΕΚΧΑ ΑΕ και ο μεταγενέστερος ν. 4389/2016, που απένειμε εξίσου σημαντικές αρμοδιότητες στις Δασικές Υπηρεσίες[5] αφαιρώντας τις από την ΕΚΧΑ ΑΕ[6].
Ωστόσο, ένα άλλο δείγμα ορθών νομοθετικών επιλογών είναι το έργο «Κωδικοποίηση Δασικής Νομοθεσίας», για το οποίο εγκαταστάθηκε ειδική «Διαδικτυακή πλατφόρμα»[7]. Χρήσιμο και κρίσιμο είναι η Πολιτεία να αντλήσει από το έργο αυτό τις απαραίτητες νομικές, τεχνικές και άλλες πληροφορίες, ώστε να προχωρήσει σε σύνταξη σχετικού νομοθετήματος, καθ΄ ο έχει υποχρέωση να πράξει[8] και μάλιστα χωρίς καθυστέρηση, άμεσα.
Εξάλλου, επιβάλλεται να σημειωθεί ότι στο ίδιο πεδίο των νομοθετικών αξιολογήσεων, αλλά και γενικότερα εφαρμογών και ερμηνειών του σημερινού Δασικού Δικαίου, το οποίο αφενός έχει εμπλουτισθεί με σημαντικούς γειτονικούς κλάδους, όπως είναι το Εποικιστικό, το Περιβαλλοντικό και το Κτηματολογικό Δίκαιο, αφετέρου διαθέτει βαθιές ρίζες στο Εμπράγματο Δίκαιο του Αστικού Κώδικα[9], στο πεδίο αυτό η νομολογία έχει διαδραματίσει ένα διπλό ρόλο: του σκαπανέα και του εγγυητή.
ΙΙ. Εννοιολογική προσέγγιση
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
