Χάρης Βεραμόν: Η κοινωνία χρειάζεται αφυπνιστές κι όχι υπνωτιστές!

«Αν είχα οντισιόν στην Γερμανία θα ντυνόμουν Παλιάτσος. Γιατί ο Έλληνας Παλιάτσος είναι πλέον φτωχός, όμως συνεχίζει να χαμογελά στους δανειστές του! Συνεχίζει να αυτοσαρκάζεται και να ελπίζει ότι οι μπάλες που στριφογυρίζουν στα δάχτυλά του δεν ανήκουν όλες στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες. Κι αν πέσει η μία, τότε ενδέχεται να πέσουν και οι υπόλοιπες!»

Το περιεχόμενο ενός ανθρώπου είναι αδιαμφισβήτητα ο συντελεστής που τον κάνει να διαφέρει και να ξεχωρίζει.

Ο Χάρης Βεραμόν είναι ένας άνθρωπος με περιεχόμενο, με βαθιές σκέψεις και ανησυχίες και ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία. Παρά το εντυπωσιακό βιογραφικό που έχει να επιδείξει κρατάει χαμηλούς τόνους και προσπαθεί με αργά αλλά σταθερά βήματα να κρατηθεί όρθιος και να φθάσει εκεί όπου δεν μπορεί.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο και στο Πινάκιο

Ο ίδιος μιλάει στο Πινάκιο για την γενιά των 592 ευρώ που κατέληξε να είναι γενιά του voucher, για τα ανακυκλώσιμα -εδώ και δεκαετίες- στο χώρο του πρόσωπα, για την κεντρική πολιτική σκηνή αλλά και την χαμένη του αθωότητα που την συναντά μέσα από τις μεταγλωττίσεις κινουμένων σχεδίων.

Ο Χάρης όμως δεν αποποιείται τις ευθύνες του για την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας και σκιαγραφεί αλλά και σχολιάζει αυτούς που προβάλλουν ακατάπαυστα την παθολογική τους καταναλωτική εκτόνωση και φωτογραφίζουν κάθε στιγμή της ζωής τους, σαν αυτές και μόνο οι στιγμές να είναι το προσωπείο της ζωής…

Ενδιαφέρον επίσης έχει και η απάντηση που δίνει με ποιον τρόπο θα λάμβανε μέρος σε οντισιόν στην Γερμανία προκειμένου να στείλει το δικό του μήνυμα.

Απολαύστε την συνέντευξη που ακολουθεί…

Καλή σας ανάγνωση

 Χάρη είσαι ένας ηθοποιός της νέας γενιάς που αν κάποιος αντικρίσει το βιογραφικό θα αναφωνήσει αυθόρμητα ουάου… Έχεις κάνει βήματα σταθερά και ήσυχα, έτσι είσαι και ως χαρακτήρας;

Ο Χάρης Βεραμόν απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια στο Πινάκιο

«Ακριβώς επειδή έχω τέτοιο χαρακτήρα τα βήματά μου εναρμονίζονται απόλυτα με την καλλιτεχνική μου πορεία. Νομίζω πως βασικό συστατικό στην δουλειά μας είναι η αξιοπρέπεια. Με λάβαρο αυτή πορεύομαι, αυτός είναι ο δικός μου δρόμος.
Βέβαια δεν θα έλεγα ότι είμαι ήσυχος γενικότερα. Λέω πάντα αυτό που σκέφτομαι, παραμένω αντισυμβατικός στις απόψεις μου κι αυτό πολλές φορές ενοχλεί. Αλλά δεν πειράζει, εμείς δεν θ΄αλλάξουμε».

Τετριμμένη ερώτηση αλλά γιατί επέλεξες να γίνεις ηθοποιός; Τι ήταν αυτό που σε ώθησε;
«Η ροπή προς την κωμωδία, η ανάγκη της έκφρασης και η συνειδητοποίηση ότι μπορώ λίγα πράγματα να κάνω με τόση αγάπη!».

Ήσουν και στην σειρά  «Η γενιά των 592 ευρώ» …Βέβαια από τότε ο λογαριασμός κατέβηκε προς τα κάτω…και μετατράπηκε γενιά του voucher. Αυτό θεωρείς καθηλώνει νεαρό κόσμο σε μια πραγματικότητα γκρίζα;   Ποια είναι τα μηνύματα που εσύ εισπράττεις;

Από τα 592 ευρώ στο voucher

«Καθηλώνει, αδρανοποιεί και θυματοποιεί τεχνηέντως δίχως να χυθεί ούτε μια στάλα αίμα...! Γιατί πλέον ο εχθρός είναι αόρατος, υπαρκτός μεν αλλά δίχως να φαίνεται. Πολυπρόσωπος και χωρίς κανένα οίκτο...Οι νέοι συνεχώς προσαρμόζονται σε νέα εργασιακά και οικονομικά δεδομένα κι αυτές οι ταχύτατες αλλαγές δεν τους αφήνουν το περιθώριο να αντιληφθούν, μολονότι αποδέχονται τυφλά. Κι αυτή η αποδοχή δεν είναι λόγω χαμηλής νοημοσύνης, αλλά επειδή δέχονται το ένα σοκ μετά το άλλο - η αντίδραση δεν είναι εύκολο πράγμα.
Βλέπω μια κοινωνία μίζερη, ανεκτική και με προοδευτικές τάσεις μετανάστευσης».

Σε έναν χώρο ανταγωνιστικό όπως είναι ο επαγγελματικός σου πως είναι η επιβίωση; Πρέπει να κάνεις και υποχωρήσεις ως χαρακτήρας για να βρεις κάποιες δουλειές;
«Δύσκολη, σκληρή! Σ’ ένα χώρο που στατιστικά εργάζεται το 10% περίπου δεν υπάρχουν περιθώρια για τους υπόλοιπους. Η νεολαία εργάζεται σε θεατράκια με ποσοστά, δημιουργεί θεατρικές ομάδες και βάζει απ την τσέπη της και γενικότερα οι περισσότεροι ηθοποιοί στην Ελλάδα ή θα πεινάνε ή θα πληρώνουν περισσότερα απ όσα βγάζουν. Λίγοι έχουν χρήματα και μπορούν να εργάζονται με αξιοπρέπεια.
Ανέκαθεν η «υποχώρηση» σε αυτό το χώρο ήταν βασικό κριτήριο. Υποχώρηση, ανεκτικότητα, διπλωματία».

Οι σειρές στο διαδίκτυο έχουν απήχηση στην Ελλάδα ή τείνουν να κερδίσουν έδαφος; Θα πρέπει να υπάρξει διαφορετικό λανσάρισμα;

«Δεν έχουν απήχηση, η τηλεόραση κερδίζει ακόμα στις σειρές. Όμως αυτό δεν αναιρεί την αλλαγή που μπορεί να έρθει. Όλα μεταφέρονται στο διαδίκτυο, κι αυτό χρόνο με το χρόνο θα φαίνεται όλο και πιο έντονα.
Ασφαλώς και πρέπει να υπάρξει διαφορετικό λανσάρσμα. Όμως όσο οι χορηγοί δεν χορηγούν, όσο δεν κινείται το χρήμα, δύσκολα θα γίνονται ποιοτικές δουλειές και αξιοπρόσεκτες. Είμαστε σε μεταβατικό στάδιο ακόμα, είναι νωρίς για να έχω ολοκληρωμένη άποψη».

Οι διαφημίσεις πια είναι σαν ταινίες μικρού μήκους…σε ποιες έχεις παίξει και ποιες δουλειές έχεις απολαύσει από αυτές;

Από το σήμα καμπάνα....

«Πρωταγωνιστούσα στα διαφημιστικά της Cosmote (Σήμα Καμπάνα, Cosmote κάλυψη, Cosmote what's up), της Hyundai, Σταμάτης (αλυσίδα καταστημάτων στη Κρήτη), Marfin Bank και πρόσφατα στο νέο διαφημιστικό της Hellenic Bank στην Κύπρο.
Όλα τα τηλεοπτικά σποτ ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Μια γλυκιά κούραση, μια ξεχωριστή ανάμνηση. Είναι η δουλειά μου και πάντα όταν αναλαμβάνω να ερμηνεύσω ένα ρόλο απολαμβάνω τις στιγμή».

Ένα στοιχείο του βιογραφικού σου που με εντυπωσιάζει είναι οι μεταγλωττίσεις κινουμένων σχεδίων. Αλήθεια εσύ γίνεσαι παιδί εκείνη την στιγμή. Αναζητάς εκείνα τα χρόνια της ανεμελιάς και της αθωότητας μέσα από τους ήρωες που τους χαρίζεις την φωνή σου;

«Βέβαια. Ανέκαθεν ένιωθα μέσα μου παιδί και αναπολούσα τα σχολικά χρόνια που ήταν γεμάτα ξεγνοιασιά, ανεμελιά και χαμόγελα.
Κάθε ρόλος που μου δίνεται είναι κάτι διαφορετικό και δεν το βλέπω σαν μια διεκπεραιωτική διαδικασία, αλλά μια δημιουργική κατάσταση που μου δίνει τη δυνατότητα να προσφέρω κάτι από την δική μου παιδική πλευρά, κάνοντας τα παιδιά (θεατές) να χαμογελούν, να σκέφτονται, να παίζουν. Κι όλο αυτό είναι μια σύνδεση μεταξύ της παιδικής μου αθωότητας -που αναβιώνω- και της δικής τους».

Επίσης έχεις εμφανιστεί στην Μεγάλη Οθόνη. Ποια είναι η άποψη σου για την εικόνα του ελληνικού κινηματογράφου την τελευταία πενταετία; Υπάρχουν ενδείξεις ανάκαμψης για να δει και ο κόσμος περισσότερες δουλειές – έργα;

 

Στιγμιότυπο από το σήμα καμπάνα

«Το σινεμά τα τελευταία χρόνια χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Το σινεμά και τον τηλεοπτικό κινηματογράφο. Στην πρώτη κατηγορία οι άνθρωποι που την εκπροσωπούν δημιουργούν με γνώμονα τους βασικούς κώδικες αισθητικής, καλαισθησίας και δημιουργικής φαντασίας. Κάνουν σινεμά! Οι δευτεράτζες παίρνουν τηλεοπτικά σενάρια και τα κόβουν στα μέτρα του κινηματογράφου, χαρίζοντας μας κωμικές μπούρδες με λίγο από Καρδίτσα, λίγο από Κρήτη, λίγο από Ελλάδα. Κωμωδίες μιας χρήσης, μιας προβολής χωρίς ουσία, με γνωστά πρόσωπα κυρίως για να μπορούν να κόψουν εισιτήρια. Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία σκηνοθετών που αντί να δημιουργήσουν προτιμούν να αναμασούν ετοιματζίδικα σενάρια του παλιού σινεμά, τα γνωστά remake που λέμε. Βαρετές εμπορικές αρπαχτές.
Ενδείξεις ανάκαμψης υπάρχουν, κι αυτό φαίνεται απο τα ταλαντούχα παιδιά που σπουδάζουν και δημιουργούν αριστουργήματα προβάλλοντας τα στο διαδίκτυο. Όσο υπάρχει αυτό το μέσο άλλο τόσο τα διαμάντια δεν θα θάβονται κάτω από τη σαβούρα».

Η  φαντασία και η οξυδέρκεια σας είναι τα βασικά συστατικά ενός καλού ηθοποιού;

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ