Θεϊκό όραμα οδηγεί τον Αλέξη Τσίπρα σε Άγιο Όρος και Βατικανό; Και αν ναι, συνδέεται αυτό με τη στροφή στην πολιτική του;
Σ' αυτά τα ερωτήματα, μια μέρα πριν διαβεί την πύλη του Βατικανού, με βεβαιότητα κανείς δεν μπορεί να απαντήσει. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και μελλοντικός πρωθυπουργός της Ελλάδας κρατά, επ' αυτών, ερμητικά κλειστό το στόμα του.
Τα γεγονότα όμως και η ερμηνεία τους είναι αυτά που θα δώσουν τη δυνατότητα στον αναγνώστη να δώσει ο ίδιος τη δική του απάντηση.
Όπως έγινε γνωστό από το στενό του περιβάλλον ο Πρόεδρος το επόμενο βράδυ, μετά την ομιλία του στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, που περιείχε τις δεσμεύσεις του κυβερνητικού του προγράμματος, είχε έναν ανήσυχο και διαταραγμένο ύπνο. Σηκώθηκε πολύ πριν ξημερώσει και έδωσε εντολή στην προσωπική του γραμματέα να καλέσει σε άμεση σύσκεψη τα στελέχη πρώτης γραμμής της αντιμνημονιακής πτέρυγας του κόμματος.Ο ίδιος προσωπικά τηλεφώνησε και κάλεσε στη σύσκεψη τον Μανώλη Γλέζο, με τον οποίο είχε περίπου και μια πεντάλεπτη συνομιλία, χωρίς όμως να έχει γίνει, μέχρι στιγμής, γνωστό το περιεχόμενό της.
Στη σύσκεψη, που ξεκίνησε πριν ακόμα ξημερώσει, πάντα με τις πληροφορίες της ίδιας πηγής, έδωσαν το παρών όλοι σχεδόν οι κληθέντες. Στις μεταξύ τους χαμηλόφωνες συζητήσεις, πριν ο πρόεδρος πάρει το λόγο, επικρατούσε μια διάχυτη ανησυχία.
Η μόνη χαραμάδα αισιοδοξίας εκείνη τη στιγμή ήταν το αινιγματικό χαμόγελο του Μανώλη Γλέζου, του μόνου που καθόταν δίπλα στον πρόεδρο. Το βλέμμα του δεν κοιτούσε προς την ομήγυρη αλλά ελαφρά προς τα επάνω, με μια μικρή στροφή της κεφαλής του προς τα αριστερά.
Ο πρόεδρος, χωρίς να περιμένει να σταματήσουν οι ψίθυροι, απευθύνεται στους παρευρισκόμενους. "Σύντροφοι, ζητώ συγγνώμη που σας κάλεσα τέτοια ώρα.
Ήταν αδύνατον να περιμένω να ξημερώσει. Θέλω καταρχήν να σας θέσω μερικά ερωτήματα. Σας παρακαλώ για την οικονομία του χρόνου θεωρήστε τα ρητορικά!
Αμφιβάλλει κανείς ότι όσα σήμερα υλοποιούνται στη χώρα μας από την Κυβέρνηση της υποτέλειας είναι επιλογές της ΕΕ; Εμείς όμως, ως ΣΥΡΙΖΑ, διαλαλούμε προς κάθε κατεύθυνση ότι παραμονή μας στην ΕΕ είναι αδιαπραγμάτευτη.
Πιστεύετε λοιπόν ότι η ΕΕ θα συναινέσει σε μια άλλη, σε μια εκ διαμέτρου αντίθετη με τη σημερινή πολιτική; Πιστεύει κανείς από εσάς ότι η ΕΕ που υπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα -και δεν νομίζω να αμφιβάλλει κανείς σας επ' αυτού- μπορεί να μετατραπεί σε Ευρώπη των λαών; Έχει κανένας σας έστω ένα τέτοιο ελάχιστο δείγμα;"
Πιστεύετε λοιπόν ότι η ΕΕ θα συναινέσει σε μια άλλη, σε μια εκ διαμέτρου αντίθετη με τη σημερινή πολιτική; Πιστεύει κανείς από εσάς ότι η ΕΕ που υπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα -και δεν νομίζω να αμφιβάλλει κανείς σας επ' αυτού- μπορεί να μετατραπεί σε Ευρώπη των λαών; Έχει κανένας σας έστω ένα τέτοιο ελάχιστο δείγμα;"
Αυτά που άκουγαν τα στελέχη και ενώ η νύχτα δεν είχε παραδώσει ακόμη τη σκυτάλη στη μέρα, τους δημιούργησαν έντονες απορίες αλλά και ανησυχία για το αν είναι καλά ή όχι ο πρόεδρος και προσπαθούσαν σκουντώντας ό ένας τον άλλον ή και ψιθυρίζοντας μεταξύ τους να δώσουν κάποια απάντηση.
Τώρα το χαμόγελο του Μανώλη Γλέζου έγινε πιο συγκεκριμένο, εκδήλωνε μια συγκρατημένη ικανοποίηση, ενώ το βλέμμα του δεν άλλαξε στόχευση.
Ο πρόεδρος, αγνοώντας τους ψιθύρους αλλά και την ευδιάκριτη ανησυχία που δημιουργήθηκε μεταξύ των στελεχών, σκουπίζοντας τον ιδρώτα του προσώπου του συνέχισε χωρίς διακοπή.
"Σύντροφοι, σας ρωτώ σε ποιες τσέπες πήγε, σε ποιες τσέπες πάει ο πλούτος από τη δουλειά του λαού μας; Αμφιβάλλει κανείς από σας ότι τα χρήματά του τα έδωσαν στους τραπεζίτες και στους μεγαλοεργολάβους αυτοί που μέχρι σήμερα κυβερνούν;
"Σύντροφοι, σας ρωτώ σε ποιες τσέπες πήγε, σε ποιες τσέπες πάει ο πλούτος από τη δουλειά του λαού μας; Αμφιβάλλει κανείς από σας ότι τα χρήματά του τα έδωσαν στους τραπεζίτες και στους μεγαλοεργολάβους αυτοί που μέχρι σήμερα κυβερνούν;
Σε ποια χέρια βρίσκονται σήμερα οι υποδομές της πατρίδας μας και ο ορυκτός της πλούτος; Από πού άντλησε η κυβέρνηση το δικαίωμα για την εκποίησή τους;
Μπορεί να υπάρξει ανά τον κόσμο ανεξάρτητο κράτος χωρίς να έχει στην κατοχή του υποδομές και στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις;
Μπορεί να υπάρξει ανά τον κόσμο ανεξάρτητο κράτος χωρίς να έχει στην κατοχή του υποδομές και στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις;
Τα καλύτερα κομμάτια της πατρίδας μας εκποιούνται στους ξένους! Δεν γνωρίζουμε καν, αν ακόμα μας ανήκουν και αυτοί οι αρχαιολογικοί χώροι! Μπορούμε να περιμένουμε άλλο με σταυρωμένα χέρια;
Η χώρα ρημάζει, τίποτε δεν έχει αφήσει όρθιο η μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.
Οι αυτοκτονίες συμπολιτών μας μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζονται, οι μικρές περιουσίες είναι υπό κατάσχεση, οι τράπεζες καραδοκούν, τα χρέη των πολιτών προς το δημόσιο από την άκρατη υπερφορολόγηση κοντεύουν να φτάσουν τα 80 δις ευρώ.
Τα καταστήματα κλείνουν και η ανεργία αυξάνει σαν να έχουμε πόλεμο. Τώρα το όλο σκηνικό συμπληρώνεται και με τον ΕΝΦΙΑ! Οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους είναι σε απόγνωση.
Και σας ξαναρωτώ μπορούμε να περιμένουμε άλλο;
