Γράφει η Στεφανία Λυγερού
Πήγα στο νοσοκομείο, μου λένε ταμείο 5 ευρώ η επίσκεψη. Πάω ταμείο λέω είμαι άνεργη, δεν προβλέπεται λέει η κοπελιά (με σκυμμένο το κεφάλι), είχαν στείλει μία εγκύκλιο πριν κάνα μήνα
την απέσυραν πάλι, δεν ισχύει τώρα τίποτα. Την ρωτώ, κι όλα αυτά τα χρήματα ρε κοπελιά που παίρνουν από τους κατέχοντες και με περίσσιο θράσος δηλώνουν ότι σας τα παίρνουν για να φροντίσουν τους μη έχοντες πού τα πάνε; Τι να σας πω, έχετε δίκιο, δεν μπορώ να κάνω εξαίρεση, δίνω λογαριασμό, δεν περνά από το χέρι μου, στο τέλος της ημέρας ταμείο παραδίδω κλπ. Αφού ξέρετε ότι σας εμπαίζουν (συνεχίζω) κι ότι τα χρήματά σας τα τρώνε αυτοί γιατί το ανέχεστε; Δεν το ανεχόμαστε, τόσες κινητοποιήσεις κάναμε.. Δεν τους κάνετε τίποτα με τις κινητοποιήσεις, να μην εκτελείτε τις παράνομες εντολές τους, αυτό είστε υποχρεωμένοι να κάνετε. Έτσι έκλεισα το λογύδριο κι έφυγα.
Και θα μου πεις τώρα εσύ ο συνετός, αφού την δουλειά σου δεν την έκανες γιατί χαίρεσαι.. Σου απαντώ: Ξέρεις γιατί άλλαξαν όλοι οι συνυπαίτιοι (συμμετέχοντες) και όλο και περισσότερο γέρνουν προς το μέρος/δίκιο του λαού; Βρίσκονται ανάμεσα σε δύο θεριά, κάθε φορά υπηρετούν/κάνουν τα χατίρια αυτού που φοβούνται περισσότερο!!!! Όσο μεγαλώνει η οργή του λαού τόσο θα δουλεύουν για εμάς. Την δουλειά μου λοιπόν την έκανα, έβαλα το λιθαράκι μου, την ζυγαριά την έγειρα, συν ένας στην μεριά λαού.
Τι σημαίνει την δύναμη όλη την έχει ο λαός;;
Μέχρι χθες οι δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονταν στο απυρόβλητο, δεν είχες τρόπο να βρεις το δίκιο σου, ακόμα κι αν τους κατήγγειλες στην προϊστάμενη τους αρχή άκρη δεν έβρισκες, κάλυπτε ο ένας τον άλλον (κόρακας κοράκου). Αυτό συνέβαινε επειδή οι υπάλληλοι ήταν κολεγιά με τους άρχων…
Επειδή τα πράγματα σήμερα είναι αλλιώς.. Σε όποια δημόσια υπηρεσία θελήσεις να κάνεις αντίσταση, αν ο δημόσιος υπηρέτης των δυναστών αρνηθεί να σε εξυπηρετήσει, ζήτα του τα στοιχεία του απειλώντας τον ότι θα προβείς σε μήνυση ΚΑΙ κατά του ιδίου, για συνέργεια στην προδοσία.
Είναι η ιδανική εποχή! Όλοι οι δημόσιοι υπηρέτες τους πλέον δεν έχουν για πλάτες το κράτος, με το ένα πόδι μέσα τούς έχει και με το άλλο έξω, δεν θα προτιμήσει κανείς τους να μπει σε μία προσωπική περιπέτεια για να υπηρετήσει τους προδότες. Αλλά ακόμα κι αν δεν κάνεις την δουλειά σου το χρέος σου το έκανες, έχεις στρώσει το έδαφος για τον επόμενο. (Η σημερινή αλλαγή τους οφείλεται σε ανάλογες μάχες που κάποιοι άλλοι έδωσαν πριν από σένα. Άλλαξαν τα πράγματα κι ας έχασαν την προσωπική τους μάχη.)
Ένας καυγάς την ημέρα σε δημόσια υπηρεσία θα επισπεύσει το ζητούμενο: (θα αναγκαστούν) να υπηρετούν και να υπερασπίζονται τα συμφέροντα του λαού, κι όχι των προδοτών. Όπως οφείλουν, όπως ορκίστηκαν πριν λάβουν/για να λάβουν την αυτή θέση.
