Την εποχή μάλιστα της οργανωμένης εξέγερσης για τα δάση του Μπέκερ, όταν πολλοί στραφήκανε και κατά του π. Ιωάννη.
Τότε ο π. Ιάκωβος υποσχέθηκε ως εξής:
-Θα πάω αμέσως να κάνω την προσευχή μου στον άγιο Δαβίδ, να βρείς νερό. Θα πω στον Όσιο να έρθει εκεί, να πάρει και το θείο Ιωάννη (το Ρώσο) και όπως με το ραβδί του χτύπησε κι έβγαλε νερό στο μοναστήρι του, έτσι να χτυπήσει και να βγάλει νερό στον καλό μας ιερέα.
Βρέθηκε γρήγορα νερό και, όταν ο π. Ιωάννης πήρε τηλέφωνο να ευχαριστήσει, πριν ειπεί οτιδήποτε, ο γέροντας ενημέρωσε:
-Πάτερ μου, αφού παρακάλεσα θερμά, μου είπε ο όσιος Δαβίδ έσκυψε το κεφάλι του, χαμήλωσε το βλέμμα και μου έκανε νόημα ότι θα βρείς νερό, προχώρει!
Είναι περίεργο ότι ένιωθε αλλιώς για τους άλλους Αγίους και αλλιώς για τον όσιο Ιωάννη το Ρώσο, τον όποιο μάλιστα καλούσε για βοήθεια μαζί με τον όσιο Δαβίδ. Όταν καλούσε και τους δύο, έδινε την εντύπωση ότι ο όσιος Ιωάννης ήτανε αναγκαίος ως νεώτερος, να τρέξει γρηγορότερα, επειδή ο όσιος Δαβίδ ήτανε γηραιός. Με τον όσιο Ιωάννη όμως δεν γινόταν επιτακτικός, όπως με τον όσιο Δαβίδ.
Ντρεπόταν ακόμη και να λειτουργήσει στο Προσκύνημα του όσιου Ιωάννη, στο Προκόπι. Τού ζητούσαν:
-Ελάτε, π. Ιάκωβε, να λειτουργήσετε στον όσιο Ιωάννη.
Καί κείνος απαντούσε:
-Είμαι άξιος εγώ ο χοικός να βρεθώ μπροστά στο θείο Ιωάννη!
Καί πάντα, όταν πρόφερε το όνομα του όσιου Ιωάννη, τον οποίο συχνότερα έλεγε «θείο Ιωάννη» και «Ομολογητή», η φωνή του στις λέξεις «θείος» και «Ομολογητής» έπαιρνε μια μεγαλόπρεπη επισημότητα, λες κι έβλεπε τον άγιο μπροστά του και τον προσφωνούσε ως βασιλέα.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
agioritikovima
