Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Προφανώς ότι ο κ. Παπανδρέου ολοκλήρωσε μια περίοδο «ακαδημαϊκής αναζήτησης» (ειπώθηκε κι’ αυτό)και θα σταματήσει τις περιπλανήσεις του ανά τον κόσμο.
Ναι, αλλά γιατί;
Τι σημαίνει αυτή η προαναγγελλόμενη «επιστροφή»;
Και μάλιστα με μια αναδρομή στην πρωθυπουργική θητεία του
– με την αναγκαία δικαιολόγηση της απόφασής του να οδηγήσει τη χώρα στον μηχανισμό στήριξης «ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, 23 Απριλίου 2010, ημέρα της γιορτής του, από το Καστελόριζο» - όπως μας ξαναθύμισε η… άτυπη ενημέρωση;
Μας υπενθύμισαν επίσης τις πιεστικές συνθήκες εκείνης της εποχής, «καθώς τον Μάιο (σ.σ. του 2010) έληγε ένα σημαντικού ύψους ελληνικό ομόλογο που έπρεπε να αποπληρωθεί και χρήματα δεν υπήρχαν».
Αλήθεια;
Δεν υπήρχαν χρήματα;
Και πότε το ανακάλυψαν αυτό ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του;
Αφού πήραν τις εκλογές του 2009 με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν»;
Και πότε έμαθε ότι έληγε ομόλογο τον Μάιο του 2010;
Αφού πήρε τις εκλογές λέγοντας δεξιά-αριστερά πως τα πράγματα δεν είναι δα και τόσο πιεστικά, οι δανειστές μας ζητούν ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο και άλλα τέτοια;
Και τι έκανε από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι την… ημέρα της γιορτής του;
Opengov και live υπουργικά συμβούλια;
Όσο για το «λεφτά υπάρχουν», όπως μας ενημέρωσαν, ανήκει σε όσα έλεγε στις προεκλογικές ομιλίες του και από τα οποία «δεν παίρνει τίποτε πίσω».
Διότι, λέει, επρόκειτο για δυο λέξεις που αποκόπηκαν από μια ολόκληρη παράγραφο, η οποία είχε ως εξής:
«Πόροι, χρήματα, υπάρχουν εάν χτυπήσουμε φαινόμενα φοροδιαφυγής, αδιαφάνειας, αναξιοκρατίας, κλειστών επαγγελμάτων, σπατάλης και γραφειοκρατίας που εμποδίζουν την υγιή επένδυση και πρωτοβουλία. Εάν αυτά δεν απαντηθούν, οι προσπάθειες του ελληνικού λαού θα είναι ημιτελείς ή ακόμα και χωρίς αντίκρισμα. Οι κρίσεις θα επανέρχονται ως συστημικά και όχι συγκυριακά φαινόμενα».
Συγγνώμη, αλλά δεν την βλέπουμε πουθενά τη συγκεκριμένη φράση στη συγκεκριμένη παράγραφο.
Αλλά την είπε! Και μάλιστα εις διπλούν (τουλάχιστον)!
Και επιτέλους, αφού υπήρχαν λεφτά εκεί που έλεγε ότι θα τα βρει, γιατί δεν τα βρήκε (όπως υποσχέθηκε) και κατέληξε στη λύση του μνημονίου;
Ούτε σ’ αυτό μας απαντά η «άτυπη ενημέρωση», σύμφωνα με την οποία οι «γνωστές δύο λέξεις» αποκόπηκαν «προκειμένου να ματαιωθεί το σχέδιο των μεταρρυθμίσεων»!
Και ποιες ήταν αυτές οι μεταρρυθμίσεις που είχε κατά νου;
Να πάρει πίσω το λιμάνι από την Cosco και τον ΟΤΕ από τους Γερμανούς;
Ρωτάμε, αλλά απαντήσεις δεν λαμβάνουμε εδώ και τρία χρόνια.
Αντίθετα, ατύπως ενημερωθήκαμε τις προάλλες πως ο κ. Παπανδρέου «δεν προτίθεται να ακολουθήσει την πρακτική της σιωπής, αντίθετα πιστεύει ότι, οι ιδέες και οι πολιτικές που πρεσβεύει πρέπει να ακούγονται και να συζητούνται παντού, στην Αχαΐα, στην Αθήνα, σε ολόκληρη την Ελλάδα, σε ομιλίες, σε εκδηλώσεις, σε συζητήσεις».
Διότι, «απ’ ό,τι φαίνεται, θα μιλήσει, αλλά περισσότερο θα μιλήσει για όσα γίνονται σήμερα και για όσα πρέπει να γίνουν στο μέλλον».
Φυσικά. Διότι αν μιλήσει για το παρελθόν, θα χρειαστεί να δώσει απαντήσεις.
Και σα να μην έφθαναν όλα αυτά, τώρα πληροφορούμεθα πως ο κ. Παπανδρέου «θεωρεί ότι όσο συνεχίζεται η λήψη δημοσιονομικών μέτρων, είναι σχεδόν αδύνατο να προωθηθούν, παράλληλα και οι μεταρρυθμίσεις».
Αυτό έλειπε τώρα! Να γίνει και αντιμνημονιακός!
Η άτυπη ενημέρωση ολοκληρώνεται ως εξής:
«Ο Γιώργος Παπανδρέου βρίσκεται στην Αθήνα τον τελευταίο μήνα. (σ.σ. αυτό πραγματικά είναι είδηση). Στις αρχές Ιουνίου θα πάρει μέρος στη σειρά διαλέξεων του TED στο Εδιμβούργο και στη συνέχεια θα μεταβεί στον Καναδά, όπου θα πάρει μέρος σε συζήτηση, στην οποία θα συμμετέχει, μεταξύ άλλων, ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν».
Μαθαίνουμε, όμως, πως στο Εδιμβούργο μαζεύουν υπογραφές για να διαγραφεί από τη λίστα των ομιλητών.
Και επειδή τώρα μας λένε πως έλαβε τις σωστές αποφάσεις και τα έκανε όλα σωστά, θυμάμαι πως τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν τον στρίμωξε ένας φοιτητής στο «Κολούμπια», αναγκάστηκε να παραδεχθεί πως «πραγματικά τα κάναμε μαντάρα στην Ελλάδα».
Πώς ήταν δυνατόν να μην «τα κάνουμε μαντάρα» όταν αυτή τη στιγμή όλοι εκείνοι που μετείχαν του υπουργικού συμβουλίου το οποίο έλαβε μέρος στην απόφαση για την προσφυγή της χώρας στον μηχανισμό, φτιάχνουν ή ετοιμάζονται να φτιάξουν δικά τους κόμματα;
Όταν όλοι οι κηπουροί και οι παραδυναστεύοντες εκείνης της εποχής έχουν όλοι και από μία γνώμη – μερικοί υποστηρίζοντας ακόμη πως διαφωνούσαν με προσφυγή σε μηχανισμό με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, λες και μπορούσε να γίνει διαφορετικά;
Όταν δηλαδή όλοι οι υπεύθυνοι της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας παριστάνουν τους Πόντιους Πιλάτους και αντί να συστρατευτούν, έστω και εκ των υστέρων σε μια ύστατη προσπάθεια, συμπεριφέρονται διαλυτικά;
Μόλις τον περασμένο Ιανουάριο διαφωνούσαν δημόσια μεταξύ τους, σε άλλη στιγμή υπέγραφαν κοινά άρθρα, ενώ άλλοτε αλληλοδιαψεύδονταν, επιδιδόμενοι σε πόλεμο ανακοινώσεων, με τον κ. Παπανδρέου να εκδίδει τις δικές του για να τους απαντήσει.
Τώρα, μέσα στη σύγχυση, μαθαίνουμε πως ο κ. Παπανδρέου επιστρέφει.
Και ο τρόπος που το κάνει, σε μια κρίσιμη για το ΠΑΣΟΚ περίοδο, μας οδηγεί στη σκέψη ότι… δεν επιστρέφει στο παρόν ΠΑΣΟΚ, αλλά σε ένα ΠΑΣΟΚ του… μέλλοντος, που και πάλι θα έχει περάσει στα χέρια των Παπανδρέου.
Θέλει δηλαδή να βάλει τέλος στο σημερινό ΠΑΣΟΚ (ό,τι απέμεινε απ’ αυτό) που συγκυβερνά εφαρμόζοντας το μνημόνιο (το οποίο είναι δικό του δημιούργημα), αντιπολιτευόμενος όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά και το κόμμα του και κηρύσσοντας νέο «ανένδοτο», ηγούμενος μιας νέας καταστροφικής πορείας για τη χώρα.
