Με ναρκοπέδιο μοιάζει το τοπίο των ΜΜΕ στην Ελλάδα. Ήταν που ήταν στραβό το κλήμα τις τελευταίες δεκαετίες, παράγινε τα τρία προηγούμενα χρόνια, και τώρα κινδυνεύει να το φάει ο γάιδαρος. Κοινή πεποίθηση είναι ότι η ήδη
κακή σημερινή κατάσταση, είναι πολύ πιθανόν να χειροτερεύσει θεαματικά τους επόμενους μήνες, δηλαδή τουλάχιστον έως τον Οκτώβριο. Κάτι που θα σημάνει νέες απώλειες θέσεων εργασίας, σε έναν κλάδο που κατέχει ήδη τη δεύτερη θέση –μετά την οικοδομή- στην ανεργία. Εκτιμάται ότι η ανεργία στο χώρο των εργαζομένων στα ΜΜΕ ανέρχεται στο 40%, χωρίς να υπολογίζονται οι «ευέλικτες» μορφές εργασίας με 400 και 500 ευρώ που αυξάνονται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα, τη ραγδαία πτώση της ποιότητας της δημοσιογραφίας, που πλέον είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Τα ΜΜΕ πιά, μοιάζουν με νεροκουβαλητές «πληροφοριών», παρά με «τέταρτη εξουσία» που προορίζεται να ελέγχει τις εξουσίες.
Ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν μια τέτοια απογοητευτική εκτίμηση; Και λέμε απογοητευτική, διότι το «παλιό» είναι εμφανέστατο ότι πεθαίνει, ενώ το «νέο» ακόμη δεν έχει γεννηθεί. Κατά πληροφορίες, τα στοιχεία είναι τα εξής:
1.Θα «παντρευτούν» το Συγκρότημα Λαμπράκη του κ.Ψυχάρη με το Συγκρότημα του Πήγασου, του κ.Μπόμπολα. Κατά τις ίδιες εκτιμήσεις, κατόπιν –ή και πρίν- σχεδιάζεται το κλείσιμο της οικονομικής εφημερίδας Ημερησία, ή ακόμη και του Έθνους. Πιο ψύχραιμες εκτιμήσεις φέρουν το Έθνος να γίνεται εβδομαδιαία εφημερίδα και τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας να είναι Ιντερνετικό. Παράλληλα, μεγάλες συνενώσεις προσωπικού θα προωθηθούν στον ΔΟΛ, στο προσωπικό του Βήματος, των Νέων και άλλων εκδόσεων. Κάτι τέτοιο θα σημάνει πραγματική «εξόντωση» πολλών εργαζομένων.
Τώρα, βέβαια, πως θα γίνει η «παντρειά» ΔΟΛ-Πήγασου, τη στιγμή που ο κ.Ψυχάρης χρωστάει στις Τράπεζες περί τα 150-200 ευρώ, είναι απορίας άξιον. Θα του δώσουν λεφτά οι Τράπεζες, οι οποίες προσπαθούν να μείνουν σε «ελληνικά χέρια», αλλά έχουν τεράστια προβλήματα; Θα αποτελέσει «εγγύηση» και θα είναι «αιμοδότης» της προσπάθειας ο κ.Μπόμπολας; Θολό το τοπίο!
2.Μέσα στους επόμενους μήνες θα αναμορφωθεί πλήρως το σύστημα διανομής του Τύπου. Ουσιαστικά οι εφημερίδες θα πρέπει να δημιουργήσουν τα δικά τους δίκτυα διανομής, αφού το υπάρχον πρακτορείο διανομής που ελέγχει ο κ.Μπόμπολας, πνέει τα λοίσθια. Πιθανώς, βεβαίως, να διατηρηθεί το πρακτορείο με την είσοδο εκεί των εφημερίδων. Να σημειωθεί πως ήδη το πρακτορείο πληρώνει με πολύ μεγάλη καθυστέρηση τα χρήματα από την κυκλοφορία των εφημερίδων, στις εφημερίδες, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται καθυστερήσεις στους μισθούς των εργαζομένων. Βέβαια, δεν λείπουν και εκείνες οι περιπτώσεις των εκδοτών, οι οποίοι βρίσκουν την ευκαιρία, προφασιζόμενοι ένα υπαρκτό πρόβλημα, για να καθυστερούν τους μισθούς. Όπως και να χει, το μόνο σίγουρο είναι ό κανένας εκδότης –και πολύ περισσότερο μεγαλοεκδότης- δεν λέει να βάλει το χέρι στην τσέπη και να τραβήξει από τις τεράστιες προσωπικές περιουσίες που έκαναν τις τελευταίες δεκαετίες, χρήματα για να πληρώσουν τους εργαζόμενούς τους.
3.Τα πράγματα με την Ελευθεροτυπία και την «αντίπαλό» της, την Εφημερίδα των Συντακτών, δεν πάνε καλά, και ουδείς μπορεί να προβλέψει αν θα αντέξουν τους επόμενους μήνες. Στην Ελευθεροτυπία συζητούν το πέρασμα της καθημερινής έκδοσης σε Ιντερνετικό και την έκδοση μόνον Κυριακάτικου φύλλου.
Υπό αυτές τις συνθήκες, πολλοί προβλέπουν ότι οι μεγάλες καθημερινές εφημερίδες που θα μείνουν, θα είναι η Καθημερινή του κ.Αλαφούζου (αν και αρκετοί ομιλούν για σημαντικά οικονομικά προβλήματα), τα Νέα, και ο Ελεύθερος Τύπος, ο οποίος παλεύει και δεν αποκλείεται τελικώς να πλασαριστεί σε αυτό το σχήμα. Εννοείται, ότι δεν αποκλείεται να είναι και το Έθνος. Κάτι που θα εξαρτηθεί πάντως, από την πολυσυζητημένη, πλην όμως μη συντελεσθείσα έως σήμερα, συνένωση ΔΟΛ-Πήγασου. Μεγάλες αλλαγές αναμένονται και στις Κυριακάτικες εφημερίδες, όπου έσοδα και διαφήμιση έχουν κάνει βουτιά. Άπαντες οι εκδότες, παλαιοί και νεοπαγείς, πάντως, θα ήθελαν πολύ να βρούν κάποιους «αιμοδότες» με παχυλά πορτοφόλια, από το εσωτερικό ή και από το εξωτερικό (ποιος άραγε απ’ έξω είναι διατεθειμένος να τους δώσει τα λεφτάκια του;) και ήδη κάνουν κρούσεις προς διάφορες κατευθύνσεις. Απ’ έξω όμως, οι όροι είναι μάλλον βαριοί για τους εκδότες, οι οποίοι δεν θέλουν να χάσουν τον έλεγχο των ΜΜΕ τους.
Το παλιό πεθαίνει μέσα σε σπαραγμούς, λοιπόν. Και παρ’ όλα αυτά δεν λέει να βάλει μυαλό. Εξακολουθεί να ελπίζει και να μάχεται για να είναι αυτό που θα ανοίξει τον νέο, επόμενο κύκλο του αύριο στα ΜΜΕ. Κάτι που θα είναι δραματικό –πλην ορισμένων εξαιρέσεων- για την πληροφόρηση της κοινής γνώμης και τη δημοσιογραφία που πρέπει να οικοδομηθεί στο όνομα του λαού και για το λαό. Μπροστά σε όλες αυτές τις εξελίξεις, οι δημοσιογράφοι και η συνδικαλιστική Ένωση τους, η ΕΣΗΕΑ, που το επόμενο μήνα έχει κρίσιμες εκλογές, παραμένουν παρατηρητές. Σαν τους κατοίκους της Πομπηίας πριν από την καταστροφή της. Ένα όμως, θα πρέπει να ξέρουν όλοι αυτοί: Ούτε η φύση, ούτε και η ιστορία και η κοινωνία λατρεύουν τα κενά. Και τα καλύπτουν, είτε το θέλουν κάποιοι, είτε όχι....
κακή σημερινή κατάσταση, είναι πολύ πιθανόν να χειροτερεύσει θεαματικά τους επόμενους μήνες, δηλαδή τουλάχιστον έως τον Οκτώβριο. Κάτι που θα σημάνει νέες απώλειες θέσεων εργασίας, σε έναν κλάδο που κατέχει ήδη τη δεύτερη θέση –μετά την οικοδομή- στην ανεργία. Εκτιμάται ότι η ανεργία στο χώρο των εργαζομένων στα ΜΜΕ ανέρχεται στο 40%, χωρίς να υπολογίζονται οι «ευέλικτες» μορφές εργασίας με 400 και 500 ευρώ που αυξάνονται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα, τη ραγδαία πτώση της ποιότητας της δημοσιογραφίας, που πλέον είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Τα ΜΜΕ πιά, μοιάζουν με νεροκουβαλητές «πληροφοριών», παρά με «τέταρτη εξουσία» που προορίζεται να ελέγχει τις εξουσίες.
Ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν μια τέτοια απογοητευτική εκτίμηση; Και λέμε απογοητευτική, διότι το «παλιό» είναι εμφανέστατο ότι πεθαίνει, ενώ το «νέο» ακόμη δεν έχει γεννηθεί. Κατά πληροφορίες, τα στοιχεία είναι τα εξής:
1.Θα «παντρευτούν» το Συγκρότημα Λαμπράκη του κ.Ψυχάρη με το Συγκρότημα του Πήγασου, του κ.Μπόμπολα. Κατά τις ίδιες εκτιμήσεις, κατόπιν –ή και πρίν- σχεδιάζεται το κλείσιμο της οικονομικής εφημερίδας Ημερησία, ή ακόμη και του Έθνους. Πιο ψύχραιμες εκτιμήσεις φέρουν το Έθνος να γίνεται εβδομαδιαία εφημερίδα και τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας να είναι Ιντερνετικό. Παράλληλα, μεγάλες συνενώσεις προσωπικού θα προωθηθούν στον ΔΟΛ, στο προσωπικό του Βήματος, των Νέων και άλλων εκδόσεων. Κάτι τέτοιο θα σημάνει πραγματική «εξόντωση» πολλών εργαζομένων.
Τώρα, βέβαια, πως θα γίνει η «παντρειά» ΔΟΛ-Πήγασου, τη στιγμή που ο κ.Ψυχάρης χρωστάει στις Τράπεζες περί τα 150-200 ευρώ, είναι απορίας άξιον. Θα του δώσουν λεφτά οι Τράπεζες, οι οποίες προσπαθούν να μείνουν σε «ελληνικά χέρια», αλλά έχουν τεράστια προβλήματα; Θα αποτελέσει «εγγύηση» και θα είναι «αιμοδότης» της προσπάθειας ο κ.Μπόμπολας; Θολό το τοπίο!
2.Μέσα στους επόμενους μήνες θα αναμορφωθεί πλήρως το σύστημα διανομής του Τύπου. Ουσιαστικά οι εφημερίδες θα πρέπει να δημιουργήσουν τα δικά τους δίκτυα διανομής, αφού το υπάρχον πρακτορείο διανομής που ελέγχει ο κ.Μπόμπολας, πνέει τα λοίσθια. Πιθανώς, βεβαίως, να διατηρηθεί το πρακτορείο με την είσοδο εκεί των εφημερίδων. Να σημειωθεί πως ήδη το πρακτορείο πληρώνει με πολύ μεγάλη καθυστέρηση τα χρήματα από την κυκλοφορία των εφημερίδων, στις εφημερίδες, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται καθυστερήσεις στους μισθούς των εργαζομένων. Βέβαια, δεν λείπουν και εκείνες οι περιπτώσεις των εκδοτών, οι οποίοι βρίσκουν την ευκαιρία, προφασιζόμενοι ένα υπαρκτό πρόβλημα, για να καθυστερούν τους μισθούς. Όπως και να χει, το μόνο σίγουρο είναι ό κανένας εκδότης –και πολύ περισσότερο μεγαλοεκδότης- δεν λέει να βάλει το χέρι στην τσέπη και να τραβήξει από τις τεράστιες προσωπικές περιουσίες που έκαναν τις τελευταίες δεκαετίες, χρήματα για να πληρώσουν τους εργαζόμενούς τους.
3.Τα πράγματα με την Ελευθεροτυπία και την «αντίπαλό» της, την Εφημερίδα των Συντακτών, δεν πάνε καλά, και ουδείς μπορεί να προβλέψει αν θα αντέξουν τους επόμενους μήνες. Στην Ελευθεροτυπία συζητούν το πέρασμα της καθημερινής έκδοσης σε Ιντερνετικό και την έκδοση μόνον Κυριακάτικου φύλλου.
Υπό αυτές τις συνθήκες, πολλοί προβλέπουν ότι οι μεγάλες καθημερινές εφημερίδες που θα μείνουν, θα είναι η Καθημερινή του κ.Αλαφούζου (αν και αρκετοί ομιλούν για σημαντικά οικονομικά προβλήματα), τα Νέα, και ο Ελεύθερος Τύπος, ο οποίος παλεύει και δεν αποκλείεται τελικώς να πλασαριστεί σε αυτό το σχήμα. Εννοείται, ότι δεν αποκλείεται να είναι και το Έθνος. Κάτι που θα εξαρτηθεί πάντως, από την πολυσυζητημένη, πλην όμως μη συντελεσθείσα έως σήμερα, συνένωση ΔΟΛ-Πήγασου. Μεγάλες αλλαγές αναμένονται και στις Κυριακάτικες εφημερίδες, όπου έσοδα και διαφήμιση έχουν κάνει βουτιά. Άπαντες οι εκδότες, παλαιοί και νεοπαγείς, πάντως, θα ήθελαν πολύ να βρούν κάποιους «αιμοδότες» με παχυλά πορτοφόλια, από το εσωτερικό ή και από το εξωτερικό (ποιος άραγε απ’ έξω είναι διατεθειμένος να τους δώσει τα λεφτάκια του;) και ήδη κάνουν κρούσεις προς διάφορες κατευθύνσεις. Απ’ έξω όμως, οι όροι είναι μάλλον βαριοί για τους εκδότες, οι οποίοι δεν θέλουν να χάσουν τον έλεγχο των ΜΜΕ τους.
Το παλιό πεθαίνει μέσα σε σπαραγμούς, λοιπόν. Και παρ’ όλα αυτά δεν λέει να βάλει μυαλό. Εξακολουθεί να ελπίζει και να μάχεται για να είναι αυτό που θα ανοίξει τον νέο, επόμενο κύκλο του αύριο στα ΜΜΕ. Κάτι που θα είναι δραματικό –πλην ορισμένων εξαιρέσεων- για την πληροφόρηση της κοινής γνώμης και τη δημοσιογραφία που πρέπει να οικοδομηθεί στο όνομα του λαού και για το λαό. Μπροστά σε όλες αυτές τις εξελίξεις, οι δημοσιογράφοι και η συνδικαλιστική Ένωση τους, η ΕΣΗΕΑ, που το επόμενο μήνα έχει κρίσιμες εκλογές, παραμένουν παρατηρητές. Σαν τους κατοίκους της Πομπηίας πριν από την καταστροφή της. Ένα όμως, θα πρέπει να ξέρουν όλοι αυτοί: Ούτε η φύση, ούτε και η ιστορία και η κοινωνία λατρεύουν τα κενά. Και τα καλύπτουν, είτε το θέλουν κάποιοι, είτε όχι....
