Κύριε Διευθυντά,
Με αφορμή τα όσα, κατά καιρούς, γράφονται στον τοπικό τύπο της Θράκης, σχετικά με την Τουρκική γλώσσα, και ιδιαίτερα το πρόσφατο άρθρο, σε τοπική εφημερίδα, του συμπολίτη μας
Κου Τελεβάντου, με θέμα “Τουρκικές λέξεις στην καθημερινή χρήση της γλώσσας μας”, θα ήθελα, για την ιστορία και για όσους ενδιαφέρονται για αυτήν, να εκφράσω τις απόψεις μου επί του συγκεκριμένου θέματος.
Θα στηριχθώ κυρίως, σε όσα διδαχθήκαμε στο Γυμνάσιο της δεκαετίας του 1950 από δασκάλους μας πρόσφυγες της σχολής του Γένους (Χάλκης), όπως οι αείμνηστοι Μ.Σαράφογλου και Γαβρ.Κούρκουλας (διευθυντές Σχολείων Ξάνθης), Xρυσ.Τσίτερ (καθηγητής Γυμνασίου Ξάνθης και μετέπειτα Μητροπολίτης Βιέννης) κ.α., τότε που ήταν πρωτεύοντα μαθήματα τα αρχαία ελληνικά, τα λατινικά και τα νέα-ελληνικά. Τότε που στα σπίτια μας μιλούσαμε όλοι με τους πρόσφυγες παππούδες μας από την Μ. Ασία μόνο Τουρκικά.
Σήμερα που η Τουρκική γλώσσα γίνεται της “μόδας” (κάτι σαν ….. τα Γαλλικά προπολεμικά), προσπαθούν οι “ιθύνοντες” ντόπιοι και ξένοι να πείσουν, χωρίς καμία αντίσταση, τους γηγενείς μουσουλμάνους της Θράκης, Πομάκους, Τσιτάκια, Κυρτσαλίδες και Ρόμ, ότι η μητρική τους γλώσσα είναι η Τουρκική. Δεδομένου ότι οι Τουρκογενείς έφυγαν όλοι με την ανταλλαγή πληθυσμών, πλην κάποιων μεικτών γάμων, οι Πομάκοι ποτέ δεν μιλούσαν Τουρκικά ούτε και τα Τσιτάκια (όπως αναφέρει τούρκο-ελληνικό λεξικό: Τσιτάκια αποκαλούνται οι γηγενείς κάτοικοι του Αίμου “ως κακώς ομιλούντων την Τουρκική”). Οι Κυρτσαλίδες, κατάγονται από τα ψηλά βουνά του Κύρτσαλη (γηγενείς Θρακιώτες) και οι Ρομ ήρθαν στη Θράκη επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, για αυτό και αποκαλούνται Ρομ (εμείς Ρωμιοί και αυτοί Ρομ). Μιλούν μέχρι σήμερα τη δική τους γλώσσα.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
justiceforgreece.wordpress.com
